Devil/Minsung

Vol 37

------Jisung'tan------

Usulca içeriye geçip oturmuştuk, tabi elimdeki paltoyu da giymiştim. Babam arkamızdan gelmişti ama gözlerindeki kaybolmuşluğu görüyordum. Tabi ki öğrenecekti ama böyle olmamalıydı.

Babam ne soracaktı ne diyecektik ne olacaktı veya nasıl bir tepki verecekti hiçbir şey bilmiyordum ve bu bilinmezlik ben şimdiden germişti.

Babam elindeki araba anahtarını anahtarlığa astıktan sonra içeriye geldi. Tekli koltuğa rahatsız bir biçimde oturup parmaklarını çenesi altında birleştirdi. Gözleri karşı duvara kilitlenmişti.

Ben bir babama bir Minho'ya bakıp duruyordum. Minho'nun benden gergin olması dışında bir problemimiz yoktu.

Jinyoung—"Ne zamandır beri var bu olay?"

Uzun süren sessizlik sonunda bozulmuştu fakat babam hala bize bakmıyordu.

Jisung—"Çok olmadı ve söyleyecektik baba yemin ederim. Sadece biraz geç—"

Jinyoung—"Sana ne zamandan beri var dedim."

Sonunda gözleri bize dönmüştü ama dönmemesini dilerdim.

Minho—"Siz gezideyken başladı ilişkimiz."

Babam alaylı bir şekilde güldüğünde yutkunmuştum. Benim babam sığ kafalı biri değildi. Anlayışla karşılayacağını düşünüyordum fakat böyle öğrenmesi her şeyi zorlaştırmıştı.

Jinyoung—"İlişki..siz buna ilişki mi diyorsunuz?"

Jisung—"Bununla ilgili bir problemin mi var?"

Jinyoung—"Minho evine gidiyorsun bir daha da oğlumun yanında görmeyeceğim seni."

Sinirle bakan gözleri Minho'da geziniyordu.

Minho—"Efendim bakın anlıyorum sizin için zo—"

Jinyoung—"Benim için zor falan değil. Bu normal bir şeymiş gibi savunmayın bana."

Jisung—"Ben sizin ilişkinizi kabul ettiysem sende bizimkini edeceksin."

Diklendiğimde Minho elini bileğime atmıştı. Ne yani oturup bizi ayırmasını mı izleyeyim?

Jinyoung—"Ben gidip bir erkeği sana ana diye getirmedim değil mi? Normal bir şekilde iyi ve tanıdığım bir kadını getirdim."

Jisung—"Normal? Neymiş normal anlatsana. Bizim aşık olmamız, birbirimizi sevip kollamamız normal değil ama senin annemin ölmesinin hemen ardından bir sevgili bulman normal. Öyle mi?"

Jinyoung—"Ben kabul etmediğini gördüğümde bitirmedim mi bu ilişkiyi? Sen kendin devam etmemizde bir sıkıntı olmadığını söyledin."

Jisung—"Evet ve bu Minho sayesinde oldu. O bana saygı duymam gerektiğini gösterdi ve onun sayesinde sen mutlu olduğun şekilde devam ettin."

Jinyoung—"Bilseydim eğer oğlunun seni ayarttığını beş dakika daha düşünmezdim bu evlilik kararını."

Minho sinirle yumruklarını sıkarken sabır dilemiştim.

Jisung—"Düzgün konuş baba. Ya sen kendin demedin mi Minho sana ne yapmış böyle. Görmüyor musun bana ne kadar iyi geldiğini?"

Jinyoung—"Seni iyi etme şeklini bilseydim olduğun gibi kalmanı tercih ederdim. Böyle bir şey olamaz anladın mı?"

Minho'nun başı asla kalkmazken ayağa kalktım. Minho bu cümleleri hak etmiyordu.

Jisung—"Bak böyle öğrenmeseydin eğer bu kadar tepki vermezdin biliyorum, lütfen kestirip atma."