Harry Potter and the lost girl ( greek version )

Ζηλεύουμε???

Ginny: Παιδιά, φτάσαμε!, είπε γεμάτη ενθουσιασμό και όλοι έτρεξαν προς το παράθυρο απολαμβάνοντας τη θέα.

Εγώ ήξερα ήδη το τοπίο αλλά έτρεξα κι εγώ για να κοιτάξω. Ήταν πολύ διαφορετικά από την προηγούμενη φορά...
Αποβιβαστήκαμε από το τρένο και πέτυχα τον Malfoy να με κοιτάει επίμονα κλείνοντάς μου το μάτι. Ακόμα δεν ήρθα και καίω καρδιές...
Για να φτάσουμε στο σχολείο έπρεπε να πάρουμε άμαξες. Ένα από τα πράγματα που δεν άλλαξαν από τότε... Η κάθε άμαξα χωρούσε 4 άτομα... Παλιά χωρούσε 6 αλλά ΤΈΛΟΣ ΠΆΝΤΩΝ! Το τρίο κάθησε μαζί με τη Ginny και εγώ έψαχνα μια κενή θέση. Η μόνη κενή θέση, ΔΥΣΤΥΧΏΣ, ήταν στην άμαξα του Malfoy... Οπότε αναγκάστηκα να καθήσω μαζί τους...

Ε: Γεια.
D: Ααα, η λασποαίματη από το τρένο!
Ε: Συγνώμη, θα βρω άλλη άμαξα!

Πήγα να φύγω και με άρπαξε από τον καρπό.

D: Κάτσε, περίμενε, συγνώμη! Κάθησε δίπλα μου.

Ήμουν έτοιμη να του δώσω μια μπουνιά μέσ' το στομάχι αλλά είπα να κρατηθώ και κάθησα δίπλα του...

D: Πώς ήταν η διαδρομή???
Ε: Άκου, Malfoy... Με το να είσαι ευγενικός μην περιμένεις πως θα σε συμπαθήσω! Έχω μια προϊστορία με τους Malfoy και αισθάνομαι πολύ άτυχη που αναπαράχθηκε το είδος!, είπα και έδειξε σαν να πληγώθηκε.

Αλλά ούτε που με νοιάζει! Πιθανόν να είναι σαν τον μπαμπά του! Ένα ξανθό σκουλήκι που νομίζει πως είναι κάποιος επειδή έχει λεφτά! Ανατριχιάσαμε...

D: Τι εννοείς έχεις προϊστορία με τους Malfoy???, μου είπε κοιτώντας με στα μάτια.
Ε: Δεν έχει σημασία-
D: Έχει! Πες μου!
Ε: Φφφ... Γνώριζα τους γονείς σου... Την Narcissa και τον Lucius...
D: Από πού???
Ε: Να σου πω! Πολλά ρωτάς!
D: Απάντησέ μου!
Ε: Αν θέλουν θα σου απαντήσουν οι ίδιοι!, είπα με νεύρα και έβαλα τα ακουστικά μου για να ακούσω μουσική.

Φτάσαμε και οι καθηγητές υποδέχτηκαν τους καινούριους μαθητές με χαμόγελα. Ο Rubeus με κοιτούσε περίεργα. Μάλλον με κατάλαβε... Αλλά δεν με απασχολεί! Ήρθα για να βρω τον αδερφό μου και να τον κάνω να με θυμηθεί!
Άρχισαν να φωνάζουν ονόματα μαθητών για να τους κατατάξουν στους κοιτώνες. Εξακολουθεί να είναι βαρετή διαδικασία...

McGonagall: Eva Smith???

Σειρά μου... Δεν είχα άγχος ή κάτι, απλώς δεν ήθελα να μπω στο Slytherin!
Πηγαίνω σιγά σιγά προς την καρέκλα και κάθομαι. Η Minerva βάζει αυτό το ηλίθιο καπέλο στο κεφάλι μου και αρχίζει να λέει τα κλασικά: Καλό μυαλό, θάρρος κλπ.