Harry Potter and the lost girl ( greek version )

Mary Smith...

Όνειρο Eva

E: Ναι??? Είναι κανείς εδώ???
V: Γεια σου Eva...
E: Voldy... Τι δυσάρεστη έκπληξη...

Ο Voldemort πήρε την μορφή του Tom.

T: Καλύτερα???
Ε: Όχι... Είσαι το ίδιο άκαρδος με πριν...
Τ: Με πονάνε τα λόγια σου...
Ε: Χαίρομαι! Αυτός ήταν ο σκοπός μου!
Τ: Γιατί μου φέρεσαι έτσι???
Ε: Να σκεφτώ... Σκότωσες τους φίλους μου, την οικογένειά μου, το αγόρι μου, τις αρχικές σωσίες μου, την Zoe... Ποιος έχει σειρά?!
Τ: Κανείς... Έλα να χορέψουμε...

Της έπιασε το χέρι και αυτή τον ακολούθησε. Την κράτησε από τη μέση και άρχισε η μουσική.

Τ: Δεν είμαι τέλειος... Το ξέρω... Δώσε μου όμως μια ευκαιρία και θα επανορθώσω...
Ε: Είναι πολύ αργά... Η καρδιά μου είναι ήδη ραγισμένη... Και δυστυχώς δε μπορείς να την ξανακολλήσεις...
Τ: Λυπάμαι για όσα σου έκανα...
Ε: Όχι... Δε λυπάσαι... Αλλά ευχαριστώ που το λες...
Τ: Για κοίτα... Ο αγαπημένος σου είναι μαζί μας...
Ε: Τι??? Malfoy???
D: Eva??? Τι κάνεις με αυτόν?!
Ε: Να σου εξηγήσω-
D: Τι να μου εξηγήσεις?! Αυτό που είδα με τα ίδια μου τα μάτια?!
Astoria: Αγάπη μου, έρχεσαι???
D: Ναι, αγάπη μου, έρχομαι! Μη με ξαναπλησιάσεις...

Ο Draco άρπαξε την Astoria και την φίλησε...

"Eva???"

E: Τι???
Τ: Δεν είπα τίποτα...

"Eva! Σωσίες!"
"Τι έγινε???"
"Δεν αναπνέει!"
"Τι έκανε λέει?!"
"ΠΑΙΔΙΆ!"
"Τι συμβαίνει???"
"Δεν αναπνέει!"
"Τι?! Eva!"

Ξαφνικά οι φωνές άρχισαν να ακούγονται από το βάθος μέχρι που σταμάτησαν τελείως...

Τέλος ονείρου

Draco's pov

Ξύπνησα πιο πριν από την Eva. Είπα να μην την ξυπνήσω οπότε σηκώθηκα και διάβασα ένα βιβλίο. Κάποια στιγμή την άκουγα να βαριανασένει. Την κοίταξα και την είδα να κλαίει και να ιδρώνει παράλληλα.

D: Eva???

Την ταρακούνησα αλλά δεν αντέδρασε... Κάποια στιγμή σταμάτησε να κουνιέται... Έβαλα το δάχτυλό μου κάτω από τη μύτη της για να δω αν αναπνέει... Όχι... Αποκλείεται...

D: Eva! Σωσίες!
Ely: Τι έγινε???
D: Δεν αναπνέει!
Em: Τι έκανε λέει?!
Ely: ΠΑΙΔΙΆ!
Her: Τι συμβαίνει???
D: Δεν αναπνέει!
G: Τι?! Eva!
D: Eva σε παρακαλώ!

Αρχίσαμε όλοι να την ταρακουνάμε μπας και σηκωθεί... Η Emma της έδωσε τις πρώτες βοήθειες αλλά τίποτα... Καμία αντίδραση...

"Αφήστε την... Θα την αναλάβω εγώ..."

Γύρισα και κοίταξα αυτήν την θρασύτατη τύπισσα που μας μίλησε.