Harry Potter and the lost girl ( greek version )

Δε σε αγαπάω Eva...

Αφού η Molly πήγε να ξεκουραστεί, αποφάσισα να πάω στο σαλόνι να διαβάσω κανένα βιβλίο, αφού είχα τελειώσει τις δουλειές.

*Στο σαλόνι*

Ε: Τι κάνεις ξύπνιος τέτοια ώρα???
Η: Δεν έχω ύπνο... Εσύ???
Ε: Εγώ έχω να κοιμηθώ ήρεμη 18 χρόνια... Οπότε δεν κοιμάμαι συνήθως...
Η: Γιατί???
Ε: Τι εννοείς???
Η: Γιατί δεν κοιμάσαι ήρεμη???
Ε: Δεν ξέρω... Βλέπω εφιάλτες... Δεν υπάρχει ούτε μία φορά μέσα σε αυτά τα 18 χρόνια που να μην ξύπνησα από εφιάλτη...
Η: Τι εφιάλτες βλέπεις???
Ε: Είναι ένας συγκεκριμένος που τον βλέπω μία συγκεκριμένη μέρα κάθε χρόνο...
Η: Τι εφιάλτης δηλαδή???
Ε: Βλέπω τον αδερφό μου να μου λέει "Με άφησες Eva... Με παράτησες λες και δεν ήμουν τίποτα..."... Πονάει πολύ... Παρόλο που ξέρω πως είναι ένας απλός εφιάλτης...
Η: Μην ανησυχείς... Θα βρούμε τρόπο για να σε θυμηθεί...
Ε: Έχω βρει ήδη τρόπο...
Η: Αλήθεια?! Τι τρόπο?!
Ε: Ένα ξόρκι και ένα φίλτρο... Άρα δύο τρόπους.
Η: Και γιατί δε χρησιμοποιείς κάποιον από αυτούς τους τρόπους???
Ε: Γιατί δεν ξέρω αν θέλω να με θυμηθεί... Ίσως να νιώθει άβολα... Ίσως να μη θέλει να με ξαναδεί επειδή τον άφησα...
Η: Χωρίς να θέλω να φανώ αδιάκριτος... Γιατί τον άφησες???

Eva's flashback

???: Είστε η νόμιμη κηδεμόνας του παιδιού...
Ε: Τι?! Όχι! Δεν είμαι έτοιμη να μεγαλώσω παιδί! Απλά όχι!

Την ώρα που πήγα να φύγω, μια ερώτηση με σταμάτησε.

???: Τουλάχιστον πείτε μας ποιο είναι το όνομά του!
Ε: Καλέστε σε αυτό το τηλέφωνο..., είπα και τους έδωσα ένα χαρτί.
Ε: Αυτοί ξέρουν...

Έφυγα με δάκρυα στα μάτια... Έπρεπε να μείνω μακριά του... Δε θα τον σκότωνα... Είμαι το Τριβρίδιο... Αυτός είναι το άτομο που αγαπάω περισσότερο... Οπότε πρέπει να απομακρυνθώ...

Τέλος flashback

E: Κοίτα... Όταν έγινα το Τριβρίδιο έπρεπε να μείνω μακριά από το άτομο που αγαπούσα περισσότερο... Οπότε απομακρύνθηκα...

Χωρίς να το συνειδητοποιήσω άρχισα να δακρύζω... Μάλλον το παρατήρησε και με αγκάλιασε... Τελικά αυτό το μικρό βούρκωμα εξελίχθηκε σε ποτάμι από δάκρυα...

Ε: Πρέπει να πας για ύπνο...
Η: Πλάκα κάνεις??? Δε σε αφήνω μόνη σου σε αυτήν την κατάσταση!, είπε και με αγκάλιασε πιο σφιχτά.

Ε: Καλά θα είμαι... Πήγαινε...
Η: Σίγουρα???
Ε: Ναι... Μην ανησυχείς για 'μένα...
Η: Εντάξει... Καληνύχτα Eva!
E: Καληνύχτα Harry!