Harry Potter and the lost girl ( greek version )

Η Sylia είναι εδώ... ( δυστυχώς )

S: Γεια σου αγάπη μου! Σου έλειψα???
Ε: Καθόλου! Φύγε όπως είσαι!
S: Μιλούσα στην Emma...
Ε: Κι εγώ απάντησα για αυτήν! Έχεις κανένα πρόβλημα???
S: Ναι!
Ε: Να πας να το κοιτάξεις! Φύγε όπως είσαι είπα! Δεν έχεις κανένα δικαίωμα να βρίσκεσαι εδώ μέσα!
S: Θα φύγω μόνο αν η Emma μου το ζητήσει...
Em: Εμμ... Sylia... Νομίζω πως πρέπει να φύγεις...
S: Τι??? Αγάπη μου-
Em: Μη με λες έτσι!
S: Αγάπη μου! Ζωή μου!
Em: ΜΗ ΜΕ ΛΕΣ ΈΤΣΙ!!!
Ε: Πάμε Emma, χωσ' της τα!
S: Εσύ σκάσε!, είπε και με χαστούκισε.
Ε: Τι. Έκανες. Μόλις. Τώρα???
S: Αυτό που έπρεπε να κάνω εδώ και πολύ καιρό!, είπε και με χαστούκισε με περισσότερη δύναμη.

Όταν πήγε να το ξανακάνει ένα χέρι κράτησε το δικό της εμποδίζοντάς τη να με χτυπήσει.

D: Αν απλώσεις τα βρωμόχερά σου πάνω της άλλη μία φορά θα σε σκοτώσω με τον πιο βασανιστικό τρόπο!
G&F: Κι εμείς θα τον βοηθήσουμε!
H&Gin: Εμάς τι μας πέρασες???
R&Her: Γιατί, εμάς???
Ε: Εγώ πάλι πιστεύω πως υποτίμησε εμένα!, είπα και την κόλλησα σε έναν τοίχο.

Έβγαλα τα δόντια του βαμπίρ.

Ε: Τόσο όμορφη... Αλλά ταυτόχρονα τόσο ηλίθια...

Ήμουν έτοιμη να τη δαγκώσω αλλά ο Malfoy με εμπόδισε.

D: Μην το κάνεις Eva! Μη μαυρίσεις την καθαρή σου καρδιά για ένα υποκείμενο!
Em: Μην το κάνεις! Θα είσαι έμμονη στο αίμα πάλι!
Ε: Δε θα το κάνω... Δεν της αξίζει...
Η: Έτσι σε θέλουμε!

Κοίταξα την Sylia με το βλέμμα "άντε-παράτα-μας-bitch" και έφυγα. Πήγα τρέχοντας στο δωμάτιό μου και έκλεισα την πόρτα... Γιατί έβγαλα δόντια??? Γιατί ήθελα να της πιω το αίμα??? Γιατί δεν κατάφερα να το ελέγξω μόνη μου και έπρεπε να με επαναφέρει ο Malfoy πίσω στην πραγματικότητα??? Τόσα αναπάντητα ερωτήματα... Λέω να ζωγραφίσω κάτι για να ξεχαστώ...

Harry's pov

Σήμερα η Eva έβγαλε τους κυνόδοντές της και απείλησε την καινούρια μαθήτρια. Δεν το έχει ξανακάνει αυτό... Εκτός από το μάθημα των φίλτρων. Αλλά τότε ήταν διαφορετικό... Τότε μύρισε το αίμα μέσα στο μείγμα... Τώρα τι έπαθε??? Πέρασα απ' το δωμάτιό της για να δω αν είναι καλά.

Η: Eva???
E: Harry! Πέρασε μέσα, μη στέκεσαι στην πόρτα!, είπε καθώς έκλεισε ένα τετράδιο.

Μάλλον θα διάβαζε και τη διέκοψα...

Η: Μήπως ενοχλώ???
Ε: Αν ενοχλούσες δε θα σου έλεγα να περάσεις...
Η: Σωστό κι αυτό...
Ε: Θα μπεις ή θα κάτσεις εκεί???

Μπήκα μέσα και υπήρχε απόλυτη σιωπή... Την έσπασε γρήγορα όμως...

Ε: Λοιπόν??? Πώς και από 'δω???
Η: Ήθελα να δω αν είσαι καλά...
Ε: Πώς με κόβεις???
Η: Καλά φαίνεσαι...
Ε: Χαχαχα, καλά είμαι. Μην ανησυχείς για 'μενα... Δεν παθαίνω τίποτα!
Η: Χαίρομαι που είσαι καλά!
Ε: Εγώ χαίρομαι που δε με φοβήθηκες... Που δε με απομάκρυνες μόλις έμαθες την αλήθεια...
Η: Γιατί να το κάνω??? Για εμένα είσαι το ίδιο με τους άλλους. Είσαι μία από τους καλύτερους φίλους που είχα ποτέ! Μου έσωσες τη ζωή τότε στις τουαλέτες!
Ε: Ήταν το λιγότερο που μπορούσα να κάνω... Εγώ έβαλα τη ζωή σου σε κίνδυνο... Οπότε εγώ έπρεπε να τη σώσω... Έχω άδικο???
Η: Όχι... Αλλά αν ήσουν πράγματι κακιά δε θα με έσωζες!
Ε: Έχεις ένα δίκιο σ' αυτό...
Η: Σ' το έχω ξαναπεί πως αν θες να μιλήσεις είμαστε εδώ για εσένα... Αλλά δε μας εκμεταλλεύτηκες ποτέ!
Ε: Μόνο την Hermione...
Η: Και όχι εμένα και τον Ron??? Εντάξει Eva εντάξει... Έχουμε καταλάβει κάποια πράγματα..., είπα και αρχίσαμε να γελάμε.
Ε: Δεν είναι πως την εμπιστεύομαι πιο πολύ από εσάς... Απλώς μπήκε μέσα στο δωμάτιο και μιλήσαμε... Αν έμπαινες εσύ ή ο Ron το ίδιο θα έκανα! Αλλά μπήκε η Hermione...
Η: Χαίρομαι που δε μας ξεχωρίζεις!
Ε: Φυσικά και όχι! Γιατί να σας ξεχωρίσω??? Είστε όλοι σας υπέροχοι! Αν και διαφορετικοί... Εσύ είσαι το πιο γενναίο και ευγενικό αγόρι που έχω γνωρίσει! Ο Ron είναι το πιο καλοσυνάτο και φαγανό πλάσμα στον κόσμο! Και η Hermione το πιο φιλικό και διαβαστερό πλάσμα σε ολόκληρο το σύμπαν!
Η: Είσαι πολύ καλός άνθρωπος Eva... Λυπάμαι πολύ που μεγάλωσες μόνη σου... Δε σου αξίζει...
Ε: Συγνώμη αλλά δεν θέλω να κάνω αυτή τη συζήτηση...
Η: Καταλαβαίνω! Συγνώμη...
Ε: Μη ζητάς συγνώμη! Μου αρέσει που μιλάμε!
Η: Κι εμένα! Αλλά τα δικά μου πάνω κάτω τα ξέρεις...
Ε: Πράγματι... Εγώ όμως δεν μπορώ να σου πω πράγματα... Ειλικρινά ΘΈΛΩ! Αλλά δεν μπορώ...
Η: Μη νιώθεις άσχημα! Δε θα σε πιέσω να πεις κάτι που δεν μπορείς!
Ε: Σ' ευχαριστώ πολύ... Το εκτιμώ αυτό που κάνεις!
Η: Δεν βρίσκω λόγο να το εκτιμάς! Κάνω αυτό που θεωρώ σωστό..., είπα και χτύπησε η πόρτα.
Ε: Περάστε!
D: Ενοχλώ???

Draco's pov

D: Ενοχλώ???

Μπαίνω μέσα και τη βλέπω με τον Pottah! Αν είναι να απατήσει τον Weaselbee με κάποιον ας είμαι εγώ! Όχι ο Pottah! Άλλωστε αυτός έχει ήδη κοπέλα! Εγώ δεν έχω!

Ε: Όχι, Malfoy, πέρασε!, είπε και με υποδέχτηκε με ένα γλυκό χαμόγελο.
Η: Εγώ να σας αφήσω να τα πείτε! Τα λέμε Eva!, είπε και ΤΗΝ ΑΓΚΆΛΙΑΣΕ Ο ΓΕΛΟΊΟΣ!

ΆΜΑ ΤΟΝ ΠΙΆΣΩ ΣΤΑ ΧΈΡΙΑ ΜΟΥ- Τι κάνει??? ΤΟΝ ΦΙΛΆΕΙ ΣΤΟ ΜΆΓΟΥΛΟ! ΘΑ ΤΡΕΛΑΘΏ! Επιτέλους φεύγει...

Ε: Γιατί δολοφονούσες τον Harry με το βλέμμα σου???
D: Γιατί όχι???
Ε: Σε ρώτησα κάτι!
D: Απλά δεν τον συμπαθώ! Σου αρκεί ως απάντηση???
Ε: Απόλυτα... Συμβαίνει κάτι???
D: Εμμ... Ήθελα να σου κάνω 2 ερωτήσεις...
Ε: Σ' ακούω., μου είπε, μου έπιασε το χέρι και με τράβηξε να καθήσω στο κρεβάτι της.
D: Εμμ... Λοιπόν... Πρώτα από όλα... Είσαι καλά???
Ε: Πολύ καλά! Ευχαριστώ! Εσύ???
D: Καλά... Εμμ... Και δεύτερον... Θα ήθελες να έρθεις στο κοινό δωμάτιο του Slytherin???
Ε: Ναι αλλά γιατί???
D: Σκεφτόμαστε να παίξουμε θάρρος ή αλήθεια και σκεφτόμουν μήπως θα ήθελες να παίξεις μαζί μας...
Ε: Ναι, οκ! Σε 5 λεπτά θα είμαι εκεί!
D: Θα σε περιμένω! Εεε εννοώ θα σε περιμένουμε!

Βγήκα έξω και έτρεξα στο δωμάτιό μου.

D: BLAISE!
B: ΦΩΤΙΆ?!
D: Όχι ρε! Δέχτηκε να έρθει!
Β: Τι?! Πάνε να αλλάξεις!
D: Αφού έτσι κι αλλιώς θα τα βγάλω τα ρούχα στο παιχνίδι!
Β: Τώρα κατάλαβα γιατί δε σε θέλει... Είσαι χυδαίος!
D: Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια! Είναι να μαλλιά μου εντάξει???
Β: Εμμ... Ναι??? Υποθέτω...
D: Τέλεια! Απλώς να-, δεν πρόλαβα να τελειώσω την πρότασή μου γιατί χτύπησε η πόρτα.
B: Κολλητέ... Ό,τι και να πήγαινες να πεις... Ξέχνα το και άνοιξε!
D: Έχεις δίκιο!

Άνοιξα την πόρτα και...

Το ξέρω πως το κόβω απότομα αλλά θέλω να κρατήσω λίγο το σασπένς 😂😂😂 Θα ανεβάσω σήμερα το επόμενο οπότε μην ανησυχείτε 😂❤