Harry Potter and the lost girl ( greek version )

Η αποκάλυψη...

Μην παίζεις με το Τριβρίδιο αδερφέ... Θα το πληρώσεις...

*Μεσημεριανό*

R: Και μετά το ραβδί του έκανε ένα ΠΑΦ και έγινε στάχτη!
Η: Ron, κάθε μέρα της λες για το πώς "νίκησα" τον Voldemort... Πρέπει να το έχει βαρεθεί πια...
Ε: Μπα όχι... Μου αρέσει να ακούω ιστορίες για εσάς! Πείτε μου κι άλλες!
D: Σας την κλέβω λίγο...
Ε: Τι έγινε???
D: Το τηλεφώνημα...
Ε: Α ναι! Εμμ... Παιδιά θα τα πούμε αργότερα!
G: Καλά να περάσεις ΑΓΆΠΗ ΜΟΥ!, είπε και σηκώθηκε για να με αγκαλιάσει.

Ένιωθα το βλέμμα του Malfoy σαν πιστόλι στην πλάτη.
Μόλις απομακρυνθήκαμε, εκεί όπου δε μας έβλεπε κανείς, με άρπαξε και με κόλλησε σε έναν τοίχο.

Ε: Τι κάνεις ρε??? Είσαι τρελός???
D: Είμαι τρελός για 'σενα! Μην τολμήσεις να τον ξανααγκαλιάσεις μπροστά μου!
Ε: Να σου πω... Αυτές οι μαγκές εκεί που σε παίρνει... Όχι σε 'μενα!
D: Μην τολμήσεις να τον ξανααγκαλιάσεις ή να τον φιλήσεις μπροστά μου!
Ε: Γιατί??? Τι θα γίνει???
D: Τι θα γίνει??? Τίποτα... Απλά μην το κάνεις!
Ε: Γιατί?! Τι θα κάνεις?!
D: Τι θα κάνω???
Ε: Ναι, τι θα κάνεις???
D: Θες να σου πω???
Ε: Για πες μου!

Δεν είπε τίποτα. Μόνο με κοιτούσε στα μάτια και ερχόταν όλο και πιο κοντά.

Ε: Απομακρύνσου! Για το δικό σου καλό!
D: Σου το έχω ξαναπεί! Εσύ είσαι το καλό μου...
Ε: Φύγε είπα!
D: Δώσε μου έναν λόγο να το κάνω..., είπε και ήρθε ακόμα πιο κοντά.
Ε: Είμαι με τον George...
D: Αδιαφορώ...

Ξαφνικά ήρθε σε απόσταση αναπνοής...

Ε: Ξέρω γιατί μας θέλουν οι γονείς σου!

Άνοιξε τα μάτια και απομακρύνθηκε.

D: Τι??? Γιατί???
Ε: Θα μάθεις απόψε...
D: Δε θα φύγεις από 'δω αν δε μου πεις!
Ε: Θέλουν να σου ανακοινώσουν κάτι...
D: Τι κάτι???
McGonagall: Κύριε Malfoy??? Εσείς δε θα έπρεπε να είστε στους γονείς σας με τη δεσποινίδα Smith???
D: Τώρα εκεί πάμε. Πάρε τα πράγματά σου, φεύγουμε.
Ε: Σε 5 λεπτά είμαι στην έξοδο...

*5 λεπτά αργότερα*

D: Άντε! Πού ήσουν τόση ώρα???
Ε: 5 λεπτά έκανα...
D: Άντε, πάμε...

*Στο σπίτι των Malfoy*

Narcissa: Καλησπέρα γιε μου. Έλα εδώ να σε αγκαλιάσω!
D: Ας μειώσουμε τις οικειότητες! Τι θέλεις μητέρα???
Ε: Μην της μιλάς τόσο απότομα...
D: Συγνώμη Eva... Τι συμβαίνει??? Έγινε κάτι???
Ν: Περάστε...

Μπήκαμε μέσα και πήγαμε στο σαλόνι. Ο Lucius, το σκουλήκι της λάσπης, ήταν ήδη εκεί και μας περίμενε...