Harry Potter and the lost girl ( greek version )

Τέλος... Ή μήπως όχι???

*15 χρόνια αργότερα, Αύγουστος*

Eva's pov

A: Γεια σου και χαίρομαι που ήρθες...
Ε: Φυσικά...
Α: Ήθελα να σου μιλήσω για τον Scorpius... Έχεις το δικαίωμα να ξέρεις γι' αυτόν και νομίζω πως θα ήθελες να μάθεις...
Ε: Σε ακούω..., είπα με διάθεση να ακούσω.

Πριν ξεκινήσουμε την περιγραφή του γιου μου... Να εξηγήσω λίγο τι παίζει... Εγώ και η Astoria είμαστε σε μια καφετέρια στο Λονδίνο και μου λέει πράγματα για τον Scorpius. Αυτά πάνω κάτω... Συνεχίζουμε...

Α: Από πού να αρχίσω και πού να τελειώσω... Αρχικά, είναι πάρα πολύ όμορφος... Έχει τα μάτια και τα μαλλιά του Draco...
Ε: Τότε πρέπει να είναι όντως πάρα πολύ όμορφος..., είπα με δάκρυα στα μάτια.
Α: Το καταλαβαίνω αν αισθάνεσαι άσχημα...
Ε: Όχι... Συνέχισε...
Α: Εντάξει... Είναι πάρα πολύ έξυπνος...

Ασυναίσθητα χαμογέλασα...

Α: Είναι πολύ καλός μαθητής και καταπληκτικός άνθρωπος... Απλώς...
Ε: Ωχ... Να φοβάμαι???
Α: Αποκαλεί τον Albus... Pottah...
E: Κάτι μου θυμίζει αυτό..., είπα και γελάσαμε.
Α: Να πάω λίγο στην τουαλέτα???
Ε: Εμένα ρωτάς??? Τι είσαι??? Δούλα μου και δε θα σε αφήσω να πας???
Α: Χαχαχα, σ' ευχαριστώ!

Αφού πήγε η Astoria στην τουαλέτα, εγώ πήγα να πάρω άλλους δύο καφέδες... Αφού τους πήρα, τους άφησα πίσω στο τραπέζι και έμεινα όρθια, γιατί χτύπησε το κινητό της... Από περιέργεια κοίταξα ποιος παίρνει... Malfoy... Όχι, Eva! Δε θα το σηκώσεις! Το σήκωσα...

Ε: Γεια σου, αγάπη...
D: Ποιος είναι?!
Ε: Άουτς... Τόσος καιρός πέρασε που ξέχασες ακόμα και τη φωνή μου???
D: Eva...
E: Η μία και μοναδική...
D: Τι κάνεις με το κινητό της???
Ε: Μισό να σου εξηγήσω... Βγήκα με τη γυναίκα σου για να μου μιλήσει για τον γιο μας τον οποίο εκείνη μεγάλωσε... Ελπίζω να κατάλαβες...
D: Πού είναι???
Scorpius: Η μαμά είναι??? Γεια σου, μαμά! Μου λείπεις!
Ε: Εμένα να δεις...
Sc: Τι ώρα θα έρθεις???
Ε: Πες του πως είναι στον δρόμο...
D: Όχι, περίμεν-

Δεν άκουσα κάτι μετά από αυτό, γιατί του το έκλεισα...

Ε: ASTORIA! ΤΙ ΚΆΝΕΙΣ ΤΌΣΗ ΏΡΑ ΕΚΕΊ ΜΈΣΑ, ΜΗ ΧΈΣΩ! Ή μάλλον... Εσύ μη χέσεις, γιατί πρέπει να φύγουμε!, είπα χτυπώντας την πόρτα σαν μανιακή.

Ξαφνικά, βγαίνει έξω με την απορία ζωγραφισμένη στο πρόσωπό της... Πώς τα λέω έτσι, η άτιμη... 😏

Α: Τι έγινε???
Ε: Πήρε τηλέφωνο ο αντρούλης σου και ο γιος σου ρώτησε τι ώρα θα γυρίσεις γιατί του λείπεις... Παρεμπιπτόντως... Το μενταγιόν που του έστειλα τα Χριστούγεννα το πήρε???
Α: Ναι... Αλλά αναρωτήθηκε πού είναι το άλλο μισό...
Ε: Η Regina το έχει...
Α: Αλήθεια... Τι ακριβώς είναι???
Ε: Δεν έχει σημασία... Είναι ένα απλό δώρο...
Α: Μάλιστα... Εμμ... Πάμε???
Ε: Πήγαινε εσύ... Άλλωστε δεν περνάς από εκεί που πάω εγώ...
Α: Εντάξει... Καλή συνέχεια, Eva!
E: Μην ανησυχείς, Astoria... Θα τα ξαναπούμε... Σύντομα..., είπα αινιγματικά.