Harry Potter and the lost girl ( greek version )

Συγνώμη γι' αυτό...

Ε: Εσύ???
S: Εγώ...
Ε: Καλησπέρα, δεσποινίς Lee-
S: Ασ' τα αυτά! Σε θυμάμαι πολύ καλά! Νονά...
Ε: Μάλιστα... Και τι θέλεις από εμένα???
S: Βασικά... Θέλω να σου πω συγνώμη για την κατάρα που έριξα στον Draco...
Ε: Αυτό???
S: Και πως λυπάμαι... Ξέρεις... Που δε σε θυμούνται...
Ε: Εσύ πώς με θυμάσαι???
S: Δεν ξέρω... Νομίζω πως ήταν κάτι σαν ξόρκι προστασίας...
Ε: Οι γονείς σου το έκαναν...
Br: Πανέξυπνη...
Car: Πάντα...

*2 ημέρες αργότερα*

Από την πρώτη στιγμή που βγήκα από το νοσοκομείο, δεν έχω σταματήσει να ψάχνω τρόπο να κάνω τα παιδιά να με θυμηθούν... Έχω ψάξει σε βιβλία, έχω δοκιμάσει ξόρκια, έχω φτιάξει φίλτρα, αλλά τίποτα... Ήμουν στη βιβλιοθήκη με τις σωσίες και ψάχναμε οτιδήποτε μπορούσε να βοηθήσει...

Ele: Νομίζω πως πρέπει να κάνεις ένα διάλειμμα...
Ε: Δεν έχω χρόνο για διαλείμματα... Πρέπει να συνεχίσω το ψάξιμο...
Em: Πλάκα κάνεις??? Δεν τρως και δεν κοιμάσαι για 48 ώρες!
Ely: 49 ώρες και 26 λεπτά συγκεκριμένα...
Ε: Κορίτσια... Αν κουραστήκατε, μπορείτε να φύγετε... Ξεκουραστείτε και θα το βρω μόνη μου... Δε θέλω να σας κουράσω...
Ely: Μα εμείς για εσένα ανησυχούμε...
Ε: Δε θέλω κανένας να ανησυχεί για 'μενα... Είμαι το Τριβρίδιο... Θα τα βγάλω πέρα...
Em: Σταμάτα να υποκρίνεσαι! Το γεγονός ότι είσαι το Τριβρίδιο, δε σε κάνει αυτόματα άτρωτη!
Ele: Emma!
Em: Τι?! Το παίζει ατρόμητη επειδή είναι το Τριβρίδιο! Ενώ στην πραγματικότητα είναι αδύναμη!
Ely: EMMA!
Em: Τι θέλεις, Elyssa?!
Ely: Να το βουλώσεις, αλλιώς θα σ' το βουλώσουμε εμείς!
Ε: Κανείς δε σου επέβαλλε να είσαι εδώ Emma... Φύγε αν θέλεις... Γύρνα μου την πλάτη! Όπως έκαναν όλοι! Εμπρός, καν' το! Τι σε εμποδίζει?! Ο Fred όχι, εφόσον δε με θυμάται! Οπότε κανείς δε σε κρατάει εδώ!
Em: Συγνώμη... Δεν ξέρω τι με έπιασε... Απλώς ανησυχούμε... Κατάλαβέ μας...
Ε: Μόνο εσύ μου μίλησες άσχημα όμως... Φύγε αν θες... Δε θα σε παρακαλέσω να φύγεις, αλλά ούτε και να μείνεις..., είπα και επέστρεψα στο βιβλίο μου...

Πώς μου μιλάει έτσι??? Η Emma??? Δεν την αναγνωρίζω πλέον... Από τότε που γύρισα, φέρεται κάπως παράξενα... Φαντάζομαι πώς μπορεί να ήταν όσο έλειπα... Ξαφνικά, σηκώθηκε και βγήκε από την αίθουσα.

Ε: Πηγαίνετε να δείτε άμα είναι καλά..., είπα και άρχισαν να τρέχουν για να την προλάβουν.

Συνέχισα να ψάχνω, αλλά δε βρήκα τίποτα... Ήθελα να βγω λίγο έξω, για να ηρεμήσω... Χρησιμοποίησα την τηλεπάθεια για να επικοινωνήσω μαζί τους.

"Ε: Τη βρήκατε???"
"Ely: Ναι... Τώρα καθόμαστε να την ηρεμήσουμε γιατί κλαίει..."
"Ε: Οκ. Θα βγω λιγάκι έξω..."
"Ely: Οκ... Να έρθουμε να σε βρούμε???"
"Ε: Όχι... Θέλω να μείνω μόνη μου..."
"Ely: Εντάξει..."