Harry Potter and the lost girl ( greek version )

Η συνέλευση των καθηγητών.

Ε: Obliviate!

Μια κόκκινη λάμψη βγήκε από το ραβδί της και με πέτυχε... Γιατί τα θυμάμαι όλα όμως???

Ε: Τ-Τι συμβαίνει??? Γιατί δε μπορώ να- Obliviate! Obliviate!

Έκανε το ίδιο ξόρκι 7 φορές... Όμως θυμόμουν κάθε μικρή λεπτομέρεια...

D: Γιατί θυμάμαι???
Ε: Σκάσε!
D: Τι???
Ε: Όχι εσύ! Ένα ενοχλητικό φάντασμα! Τι εννοείς δεν πιστεύω αυτό που κάνω???
D: Μπορείς να μου εξηγήσεις???
Ε: Ο Raphael-
D: Ποιος?!
Ε: Ο Raphael μου λέει ότι το ξόρκι δεν πετυχαίνει γιατί δεν το πιστεύω αυτό που λέω... Δηλαδή, δε θέλω να με ξεχάσεις...
D: Μα ούτε εγώ θέλω να σε ξεχάσω..., είπα και άρχισα να την πλησιάζω.
Ε: Μείνε μακριά Malfoy! Δε θέλεις να το κάνεις!
D: Πάμε στοίχημα πως θέλω???
Ε: Είπα φύγε!

Άρχισε να κάνει πίσω βήματα, αλλά δεν θα ξεφύγει τόσο εύκολα. Την κόλλησα σε έναν τοίχο και έβαλα τα χέρια μου δεξιά και αριστερά της, για να μην μπορεί να φύγει.

Ε: Μείνε μακριά μου...
D: Δεν έκλαιγες πριν???
Ε: Ναι... Και???
D: Να σου δώσω λίγη δύναμη θέλω...

Πήγα να τη φιλήσω, αλλά έβαλε το χέρι της στη μέση, με αποτέλεσμα να εμποδίζει τα χείλη μας να ενωθούν.

D: Έλα τώρα... Αφού το θέλεις...
Ε: Δεν έχει σημασία τι θέλουμε!
D: Μα αν δεν έχει σημασία αυτό, τότε τι έχει??? Μπορείς να ακολουθήσεις την καρδιά σου για μία φορά???

Με κοίταξε με ένα βλέμμα... Περίεργο... Με αγκάλιασε και μου είπε:

Ε: Δεν ξέρω πώς...
D: Άσε με να σου δείξω... Ακούς τι σου λέει η καρδιά σου...
Ε: Ναι...
D: Τι σου λέει???
Ε: Να σε αρπάξω, να σε φιλάω ως το πρωί και να μη σε αφήσω να φύγεις ποτέ...
D: Μ' αρέσει αυτό το σενάριο...

Με κοίταξε κατάματα και με πλησίασε. Έκλεισα τα μάτια μου και περίμενα.

Ε: Λέω να περιμένουμε λίγο-

Δεν την άφησα να συνεχίσει και τη φίλησα. Τη σήκωσα στην αγκαλιά μου και εκείνη τύλιξε τα πόδια της γύρω από τη μέση μου, χωρίς να χωρίσουμε τα χείλη μας. Την πήγα στο κρεβάτι μου και φιλιόμασταν μέχρι το πρωί... Τίποτα και κανένας δε μπορεί να με κάνει πιο ευτυχισμένο από την Eva...

*Το πρωί*

Eva's pov

Μετά από τόσες ώρες που φιλιόμασταν, τον πήρε ο ύπνος... Είναι τόσο γλυκός και γαλήνιος... Του χάιδευα απαλά το κεφάλι και έπαιζα με τα μαλλιά του. Κάποια στιγμή σταμάτησα και πήγα να σηκωθώ, αλλά το χέρι του με σταμάτησε.