Harry Potter and the lost girl ( greek version )

Από τα λάθη μαθαίνουμε...

Πήγαινα προς το δωμάτιο του Fred αλλά ένα χέρι με διέκοψε...

Ε: Τι είναι Malfoy???
D: Έλα λίγο...
Ε: Έχω δουλειά...
D: Έλα είπα!, είπε και με πήρε από το χέρι για να ξαναπάμε στο δωμάτιό μου.
Ε: Τι???
D: Ήθελα να σου ευχηθώ καλή επιτυχία... Αλλά δεν ήθελα με αυτούς εκεί γύρω!
Ε: Σε ευχαριστώ Malfoy! Να πηγαίνω..., είπα αλλά πριν προλάβω να φύγω μου έκανε μια σφιχτή αγκαλιά.
Ε: Γιατί με αγκαλιάζεις???
D: Γιατί δε θα έχω πολλές ευκαιρίες να σε ξαναδώ... Οπότε θέλω να σου δώσω όσες περισσότερες αγκαλιές μπορώ!
Ε: Είσαι πολύ καλός άνθρωπος...
D: Δεν είμαι... Αλλά ευχαριστώ που το λες...
Ε: Είσαι! Μην κοιτάς τον γελοίο πατέρα σου που προσπάθησε να σε κάνει σαν εκείνον!
D: Και τα κατάφερε...

Με έφτασε στα όρια! Έσπασα την αγκαλιά και τον κοίταξα στα μάτια.

Ε: Malfoy, είσαι πάρα πολύ καλός άνθρωπος! Είτε το πιστεύεις είτε όχι...
D: Εσύ είσαι πολύ καλύτερος άνθρωπος από εμένα...
Ε: Μην ακούω βλακείες!
D: Αν μπορούσα να σε φιλήσω θα το έκανα...
Ε: Μέχρι τις 5 Ιουνίου στο μάγουλο..., είπα και αυτός χωρίς δεύτερη σκέψη μου έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο.

Κατεβήκαμε κάτω και μπήκα στο δωμάτιο του Fred.

E: Σόρρυ που θα σας χαλάσω τη στιγμή πιτσουνάκια μου αλλά έχω ένα σκοτάδι να απορροφήσω...
Em: Έχεις δίκιο... Μπορώ να του κρατάω το χέρι μέχρι να τελειώσεις???
Ε: Φυσικά και μπορείς...
F: Σ' ευχαριστώ!
Ε: Εμένα??? Γιατί???
F: Για αυτό που κάνεις για 'μενα...
Ε: Χα! Πίστεψέ με, έχω τόσο σκοτάδι μέσα μου που αυτό είναι ένα τίποτα... Λοιπόν! Ξεκινάω!

Η Emma του έπιασε το χέρι και o Fred έκλεισε τα μάτια του. Εγώ είπα τα μαγικά λόγια σηκώνοντας το στιλέτο στην ευθεία των ματιών μου.

Αν το σκοτάδι θες να διώξεις...
Τότε σε εμένα να το δώσεις...
Μην ντραπείς...
Μην φοβηθείς...
Να σου απορροφήσω το σκοτάδι...
Με μόνο ένα χάδι...

Το στιλέτο άρχισε να κουνιέται και το σημάδι του Fred εξαφανιζόταν σαν στάχτη από το χέρι του. Οι στάχτες μεταφέρθηκαν στο στιλέτο και εν τέλει μέσα στην ψυχή μου... Δεν ένιωσα σκοτεινότερη... Αντιθέτως, μάλιστα, αισθανόμουν όπως και πριν!

Em: Eva, είσαι καλά???
Ε: Απολύτως... Νόμιζα πως θα αισθανόμουν διαφορετικά... Χα! Μάλλον έκανα λάθος! Fred???
F: Παρών...
Ε: Πώς αισθάνεσαι???
F: Πολύ καλύτερα! Σ' ευχαριστώ!
Ε: Χαρά μου που βοήθησα! Σας αφήνω να τα πείτε...

Βγήκα από το δωμάτιο και τους είδα όλους να με κοιτάνε σαν να περιμένουν να τους πω κάτι.