Biz geldik! Bana göre oldukça heyecanlı bir bölüm oldu, çok severek yazdım. Umarım siz de seversiniz. 🤍
Bol bol yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayalım.
Twitter ve Instagram: sumeyyelkoc
Çağan Şengül - Küçüğüm
The Away Days -Layers
HÜKÜMRAN
21
"TÜNEL"
Günün birinde duracak saatin, ama zaman seni beklemeyecek.
Ölüme en yakın olduğun anda, yaşadığın hayat bir film şeridi gibi gözlerinin önünden geçecek.
Yirmi bir yıl öncesini, doğduğum günü düşündüm. Dünyaya gözlerimi ilk aralayışımı, ilk ağlayışımı, annemin kollarına verildiğim anı, kaderde bana biçilen ömrün ters çevrilmiş bir kum saati misali geriye doğru akmaya başladığı o zamanı.
Sonra büyüdüğümü, büyürken hep acılarla dolu bir yolda yürüdüğümü, hayatın on dördümde vurduğu acımasız darbeyle nasıl dibe çöktüğümü... On yedimde tökezleyip düştüğümü, bir daha hiç ayağa kalkamayışımı, çırpındıkça daha da batışımı, çaresiz kalıp ölmeyi dilediğim biçare anları.
Çok mu derinden dilemiştim ölümü?
Dileğimin gerçekleştiği gün, bugün mü?
Henüz yirmi bir yaşımda, yolun başındayım. Güzel günler görmek istiyorum, güneşli günler...
Hayatın ufacık bir çocukken benden çaldığı her şeyi, söke söke geri almak istiyorum.
Mutlu olmak, acı çekmeden yaşamak, Melek'in büyüdüğünü, kaderinin bize benzemediğini görmek istiyorum.
Kendi ayaklarım üstünde durmak, yaşım kaç olursa olsun günün birinde üniversiteden mezun olmak, kepimi havaya atarken mutluluktan ağlamak istiyorum.
Her şeye rağmen yaşamak istiyorum. Ömrüm kalleş bir herifin silahından çıkan kurşunla son bulsun istemiyorum.
Tüm insanlar için adil olan tek şey ölüm derler.
Bunun neresi adil?
Değil.
Ölmeden önce son kez, doyasıya ağlamak isterdim.
Ölüm bile adil değil.
"Ben sensiz yapamam."
Bir zamanlar, ölümümün ellerinden olacağını düşündüğüm adamın dudaklarından beni yaşatacağını haykıran sözler dökülmesi tuhaftı. Ve onun kollarında göğsümün ortasına açılmış koca bir boşlukla, içimde ukde kalmış umutlarla yaşam savaşı veriyor olmam çok daha tuhaftı.
"Ölemezsin," diye fısıldadı. Aslında bu sözlerinin yaşamımın üstünde hiçbir tesiri olmadığının o da farkındaydı. "Berzâh, aç gözlerini! Beni duyuyor musun?"
Duyuyordum. Bakışlarım kararmış, göz kapaklarım kendiliğinden kapanmıştı ama bilincim açıktı. Tüm sesleri duyabiliyordum. Fakat kıpırdayamıyor, hiçbir tepki veremiyordum. Titreşen alevi sönmek üzere olan bir muma benziyordum. Başkaları için yanmayı ben istememiştim. Beni onlar yakmıştı. Ve şimdi, zamanından evvel tükeniyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HÜKÜMRAN
Teen Fiction"Gitmek mi istiyorsun?" diye sordu. "Evet," dedim. "Gözlerime bak," dedi. Baktım. Ve saatler sonra bakışlarında ilk kez, ufacık bir ihtimalle cebelleşen şüpheyi gördüm. "Ben sana her şeyimsin dedim. Ama sen hiçbir şeyimmişsin." Artık yapabilecek hi...
