"Gitmek mi istiyorsun?" diye sordu.
"Evet," dedim.
"Gözlerime bak," dedi. Baktım. Ve saatler sonra bakışlarında ilk kez, ufacık bir ihtimalle cebelleşen şüpheyi gördüm.
"Ben sana her şeyimsin dedim. Ama sen hiçbir şeyimmişsin."
Artık yapabilecek hi...
Selam Hükümran ailesi! Üç haftadır evimde olmadığım için arayı biraz açtık ama uzun ve bomba bir bölümle geldim. Yıldıza basmayı ve okurken bolca yorum bırakmayı unutmayalım. Hepinize keyifli okumalar dilerim. 🤍
57. Bölümde neler olmuştu?
Berzâh, Ece'yle konuşması sırasında Lorenzo'nun bahsettiği programa çıkacağını öğrendi.
Berzâh, Gökdeniz'le birlikte İpek Keskin'in doğum günü partisine katıldı. Partide birçok ünlü isim vardı. Parti Hotel Flâner'de gerçekleşti.
İlerleyen saatlere doğru Berzâh, Atalay'la birlikte otel odasına geçti. Aybars odayı bastı, bazı tartışmalar yaşandı ve gecenin sonunda polisler otele gelip Aybars'ı götürdüler.
Berzâh ise Mattias'la beraber otelden ayrıldı ama onu bekleyen acı bir sürpriz vardı. Mattias, Lorenzo'ya ihanet edemeyeceğini söyleyerek Berzâh'ı tanımadığı iki adamın yanına bırakıp gitti.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Cem Adrian - Viran Nilüfer - İnkâr Etme
HÜKÜMRAN
58
"KUMPAS"
İçimde umut varken, dayanacak gücüm de vardı.
Onu ardımda bırakıp gittiğim geceden sonra usul usul ölsem de, bazı geceler içime, günün birinde birbirimizi yeniden anlayacağımıza dair inanç doğardı.
Ufacık olsa bile.
Beni hayatta tutan o inançtı. Fakat dün gece o arabaya binerken, inancım da umudum da dünler gibi geride kaldı.
Düştüğüm çukurdan hiçbir zaman çıkamayacağımı, Lorenzo'nun kuklası olmaktan kurtulamayacağımı anladım. Öyleyse sadece gemileri değil, tüm limanı yakmalıydı. Yakacaktım.
Yaşanacaklar beni korkutmuyordu. Dilhan'ı bir daha görememek, ölmek ve hatta öldürmek... Bazen vazgeçmek gerekirdi ve bazı kavuşmalar mahşere kalırdı. Bizimki de öyle olacaktı.
Dün gece zorla kapatıldığım evden bugün çıkacaktım. Ya gerçek bir ölü olarak, ya da ellerini yeniden kana bulamış, yaşayan bir ölü olarak... Daha fazla tutsak olmayacaktım.
Kapıya bir kez daha vurdum. Parmak kıvrımlarım, avuç içlerim ve diz kapaklarım acıyordu ama durmayacaktım. Geceden sabaha kadar hiç uyumamış, hiç susmamış ve durmadan bağırmıştım.
