Hepinize merhaba Hükümran ailesi,
Sonunda geldik! Yıldıza dokunmayı ve bolca yorum yapmayı unutmayalım. Satır aralarımız boş kalmasın. Hepinize keyifli okumalar dilerim! 🤍
April Rain - Godspeed You Butterfly
HÜKÜMRAN
60
"ATEŞKES"
Uykusuz bir geceyi ardımda bırakıp, sabahın ilk ışıkları odaya sızarken ayağa kalktım.
Gece boyunca düşünmekten uyuyamamıştım. Aybars'ın elinde, ne olduğunu bilmediğim güçlü bir koz daha vardı. Lorenzo'yu durdurmaya, onu tamamen etkisiz hale getirmeye yetmişti. Lorenzo tehditlerinin aksine bize bir zarar verememişti. Ama bu, serbest kaldığında da bize zarar veremeyeceği anlamına gelmezdi. Onu az çok tanıyordum. Ona yaşatılanı yaşatmadan durmaz, öleceğini bilse bile intikam almaktan vazgeçmezdi.
Aybars er ya da geç onu serbest bırakacaktı. Ellerini kana bulamayacağını biliyordum. Bu onun fıtratında yoktu. Mattias desen, artık Lorenzo'ya çalışmayacağını iddia ediyordu fakat hâlâ kendini ona bağımlı hissediyordu. Lorenzo'ya bir zarar gelmesine asla izin vermezdi.
Ama ben Lorenzo'nun zarar görmesini istiyordum.
Açıkça söylemek gerekirse, ölmesini istiyordum.
Pencerenin önünde duraksadım. Perdeyi yavaşça aralayıp dışarı baktım ve geceyi benim gibi uykusuz geçiren birini daha gördüm. Kartal verandadaydı. Dün gece yarısı Dilhan'ın oturduğu sandalyede oturuyordu.
İçime keskin bir zehir yayıldı.
Ne kadar doğruydu bilmiyordum, doğru olup olmamasını umursamıyordum. Artık düşünmek için çok geçti.
Odadan çıkıp sessizce indim merdivenleri. Aynı sessizlikle kapıya yürüyüp dışarı çıktığımda Kartal'ın bakışları üzerime çevrildi.
"Ne var?" dedi terslenerek.
"Sana söylemem gereken bir şey var," dediğimde kaşlarını çattı. "Dün sana anlattığım her şey doğruydu. Ama bilmen gereken en önemli şeyi sana hâlâ söylemedik Kartal."
Lorenzo'dan kurtulmanın tek yolu onun ölmesiydi. Bu defa gerçekten ve olması gerektiği gibi... Bunu yalnızca biz yapabilirdik. Ben ve Kartal. Mustafa onun hayatını, Lorenzo ise benim hayatımı mahvetmişti.
Kartal ayağa kalktığında kalbim yerinden çıkacak gibi oldu ve beni buraya getiren o deli cesaretim aniden kayboldu. "Neymiş o bilmem gereken en önemli şey?" diye sorduğunda bakışları şüphe doluydu.
Derin bir nefes alıp verdim. Ona Mustafa'nın yaşadığını söyleyecektim ve bu gerçek onu delirtecekti. Bu defa Mustafa'yı gerçekten öldürmek isteyecekti. Bunu beraber yapacaktık ve her şey bitecekti. Mustafa, Lorenzo Martini olarak hayatına devam edemeyecek ve artık hiçbirimiz için bir tehdit olmayacaktı.
Ellerimiz yeniden kana bulanacaktı belki, bu defa gerçekten kirlenecektik ama korku dolu uykulara veda edecektik.
Aklımdan geçen buydu ve iyi bir planım vardı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HÜKÜMRAN
Teen Fiction"Gitmek mi istiyorsun?" diye sordu. "Evet," dedim. "Gözlerime bak," dedi. Baktım. Ve saatler sonra bakışlarında ilk kez, ufacık bir ihtimalle cebelleşen şüpheyi gördüm. "Ben sana her şeyimsin dedim. Ama sen hiçbir şeyimmişsin." Artık yapabilecek hi...
