Hüzün Kokulu Papatya

55.BÖLÜM

KORKU İŞE YARAYABİLİR AMA KORKAKLIK HİÇ BİR İŞE YARAMAZ...

Nereden gelmişti bu söz aklına birden bilmiyordu. Okumuştu ama şu an ne söyleyeni nede nerede  okuduğunu hatırlıyordu. Evet üzerinde etkisi olmuştu ona delici gözlerle bakan adamın sözleri. Korkmuştu ama o korkak değildi. Sinip önlerinde ağlayacak yada her denileni yapacak hiç değildi. Az buçuk tahmin ediyordu sarf edilen sözlerden neler duyacağını. Nesrin ile eski patronunun konuları benzerdi. Aşk ve geri kazanma hırsı. Birde intikam duygusu. Yaptığını yaşatma vesaire...Asim denen adama gelince işte Aygen'in düşündüren bu adamın ne isteyeceği idi. Bir kaç dakika öylece bekledi. Cevap vermedi tarttı biçti. Korkarsa saçma davranabilir ve işi daha da çıkmaza sürükleyebilirdi. Mantıklı olmalı ve alacağı her darbeden az hasarla kurtulmalıydı. Biliyordu. Kolay olmayacaktı.   

"Can almak ve korkmak...Ne için? Eğer beni öldürmek isteseydiniz buraya sürüklemek yerine yapılan iğnenin içerisine küçük bir zehirle halledebilirdiniz işimi. Farklı düşünce aynı istek. İntikam ve baş rol oyuncusu olarak beni seçtiniz."

"Zeki olduğunu söylemişlerdi ama atladığın bir şey var. Ölüm senin için değil. Değer verdiğin tüm o insanlar için. Mmm mesela Yusuf'un o küçük p*çi, arkadaşın Elçin, yada annen..." Aygen ilk duyduğu isimden itibaren bulunduğu ortamdan kopmuş tek bir noktaya kilitlenip kalmıştı. Eğer onların kılın zarar verirlerse bu üçünün başına dünyayı yıkar gözünü kırpmadan canlarını kendi eliyle alırdı. Sevdikleri söz konusu olduğunda yapamayacağı şey yoktu. Yine de sakin olmalıydı. Hemen toparlandı ve aynı bakışı takındı. Kendinden emin ve ne konuştuğunu bilen. Ufak bir açıktan yararlanıp onu kaçırmış olabilirlerdi ama kocasının aldığı tedbirler bu saatten sonra daha da artacak ve kesinlikle sevdiklerine dokunamayacaklardı. Üstelik bu ülkenin kanunu vardı öyle kolay mıydı elini kolunu sallayıp adam öldürmek.  

"Peki diyelim onlara zarar verdiniz. Kim sevdiklerinin katilinin dediklerini yapar ki? Yine kaybeden siz olacaksınız." Bu kadar basit olmamalıydı sevdikleriyle onu tahdit etmek. Buna asla izin vermeyecekti. Yeter ki buradan bir kurtulsun o zaman günlerini gösterecekti.

"Yeni bir ölümü kaldıramayacak biri."

" Ya da her şeyini kaybeden birinin korkusuz olabileceği gibi."        

"Anladım korkmuyorsun. Belki bu fikrini değiştirebilir." Diyen Asim el işareti yapıp adamını yanına çağırdı ve masada duran kağıt parçalarını Aygen'e götürmesi için verdi. Bir kaç saniye süren bu eylem onun ellerine tutuşturulan fotoğraf parçalarıyla son buldum. Elinde Yiğit'in kreşte olduğu resimler, annesinin beyaz bulutta çocuklarla konuşurken hali ve Elçin'in balkonda akşam üzeri çekilmiş fotoğrafı vardı. Dirayetli duruşu gördüğü manzara karşısında tamamen yıkılmış omuzları çökmüştü. Eğer bu kadar diplerine girdiyse her şeyi yapabilirdi. Yutkundu. İğrenerek bakışlarını üçlüye çevirdi. Nesrinin bu halinden keyif aldığı belliydi. Konuşmuyordu ama ağzı kulaklarında onu izliyordu. Eski patronuna gelince hala aynı bakış vardı aylar öncesi olduğu gibi. Takılı kaldı. Çok şey anlatmak istedi Aygen. Sen nasıl bir insansından başlayan ve sevdiğini iddia ettiğin kadına nasıl bunu yaparsın gibi. Çekti bakışlarını eski patronu. Bu esnada ufacık bir şey yakaladı Aygen. Eğer dikkatli bakmasa belki görmeyecekti. Pişmanlık. Yeniden döndü dakikalardır konuşan adama.

"Ne istiyorsunuz benden."

"İhanet."

"Ne?"

"Kocanın en hassas olduğu nokta. Malum karısı onu bırakıp iş arkadaşıyla kaçtı. Eee işi konusunda kararlılığını da bilmeyen yok. Her iki noktadan da darbeyi vuran sen olunca kendisini toparlaması yıllar alacak ve bu durum benim çok işime yarayacak tabi Onur ve Nesrinin de."