Eliyle biraz sonra evleneceği kızın çenesini kavrayıp yerde olan gözlerini,gözlerine sabitledi.Tamamen duygudan yoksun buz gibi bakışlarını önce çehresinde dolandırdı,ardından konuşmaya başladı.
"Biliyor musun beyazlar içindesin ama ben sende değil...
PAPATYALARIM BEN GELDİM.YENİ BÖLÜM GELECEK OLAYLARIN MÜJDESİ.AMANIN SPOİLER Mİ VERDİM YOKSA.YOK CANIM BU KADARCIKTAN BİR ŞEY OLMAZ HERHALDE.NEYSE CANLARIM BİRDE BENİ ÜZEN BAZI MEVZULAR VAR.YAZIM HATALARIM HAKKINDA.BİLİYORUM ÇOK İSTESEM DE HATASIZ YAZAMIYORUM.AMA İNANIN KAÇ KERE BAKIYOR VE KONTROL EDİYORUM.GÖZDEN BİR ŞEKİLDE KAÇIYOR.BENİ ÜZEN ŞEYSE BUNU DALGAYA ALIP YANLIŞLARIMI BU ŞEKİLDE YAZMALARI.İNSANIM SONUÇTA HATA YAPABİLİRİM DEĞİL Mİ?ŞUNU DA AYRILMADAN BELİRTEYİM KİTAP DÜZENLENECEK YAZDIM BİTTİ DİYE ÖYLECE BIRAKACAK DEĞİLİM.UYY ÇOK İÇERLEMİŞİM BU MEVZUYU DAHA ÇOK ŞEY YAZARDIM YA NEYSE BENİ KIRMAYAN GÜZEL YORUM YAZIP ELLERİ YILDIZDAN EKSİK ETMEYEN TATLIŞ OKUYUCUM BU BÖLÜM SANA GELSİN.SEVİLİYORSUNUZ...
İYİ OKUMALAR;
"Hayır,evlat edinemeyiz."Diyerek kestirip attığında kocasının yüzünde gördüğü duygu geçişi hüzünden,hayal kırıklığına doğruydu.Bu konunun evlilikleriyle yada onunla alakası yoktu.Aygen nedenini şimdi açıklayamayacağı için devam etti.
"Daha sonra konuşalım şimdi sırası değil."
"Peki sen nasıl istersen."Kocasının desteği ile attığı zoraki adımlarla çocukların yanına vardı.Zordu gördüklerine katlanmak ve ne diyeceğini bilememek.Aygen ilk sessizliğe bürünüp dua etti.Ardından yapmaya mecbur olduğu şeyi seçerek kararlı bir şekilde ayağa kalktı.Bu kadar hüzün iki minik yürek için çok ağırdı.Daha fazla üzülmelerini istemiyordu.Karşısında her hareketlerini izleyen adama baktı.Yardımına ihtiyacı vardı.Mezarlıktan ayrılma vakitleri gelmişti.Üstelik hava soğuktu ve Aygen onların birde hasta olup yataklara düşmelerini istemiyordu.
"Hava çok soğuk bence geri dönmeliyiz."
"Biraz daha kalsak olmaz mı?"Murat kabaca burnunu silip sorduğunda Aygen olumsuz bir şekilde başını salladı.Merve iyice üşümüş elleri ve küçük burnu çoktan kızarmıştı.Aygen bunu fark ettiği için bu isteği ne yazık ki geri çevirmek zorundaydı.
"Başka zaman tekrar geliriz.Kardeşin çok üşümüş hasta olsun istemiyorum."Aygen'in sözleri üzerine Murat'ın bakışları hemen kız kardeşine döndü.Yeni bir şeyleri idrak ediyormuş önce yüzünü süzdü ardından oturduğu yerden toparlanıp başını hızla salladı.
"Gidelim,Merve soğuğu sevmez ayakları hemen üşür."Dediğinde kardeşi için her şeyi yapabilecek çocuğun küçük bedenindeki koca yüreği öpmek istedi.Tek dayanağı o olduğu için gözünden sakınıyordu kardeşini ve ona bir şey olacak diye ödü kopuyordu.Aygen bu bağın ne kadar güçlü olduğunu biliyordu.Muratı ayakta tutan yegane şeyinde Merve olduğununda bilincindeydi.Onunla tanıştığı ilk andan itibaren bunu anlamıştı.
Kocası Merve'nin çamurlu ayakkabılarını önemsemeden kucağına almış önden yürürken Aygen Murat'ın yanında ona eşlik ediyordu.Yine derin bir sessizlik hakimdi.Aygen konuşmayı denese bile yabancısı olduğu bir duygudan nasıl bahsedecekti.Yada onun acısını nasıl anlayacaktı.Sadece üzüntüsüne ortak olabilirdi ve boş kelimelerle onu teselli etmek yerine her zaman yanında olduğunu gösterebilirdi.Elini omuzuna attı kısa saçlarının arasına öpücük kondurdu.Düşen atkısını yukarı çekip kendisine biraz daha yasladı.Bunu yaparken kendisine ara ara dönen adama minnetle bakmayı da ihmal etmiyordu.Eğer kocası olmasaydı kesinlikle bu olayı çözemezdi.
*************************************
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
