Hüzün Kokulu Papatya

56.BÖLÜM

NOT:BURAYI OKUMADAN GEÇMEYİN LÜTFEN

UZUN BİR ARADAN SONRA SİZLERLEYİM...ASLINDA BU DURUMA SEVİNMELİYDİM AMA SON ZAMANLARDA ALDIĞIM YORUMLAR BENİ CİDDEN ÇOK ÜZDÜ. BU ZAMANA KADAR KÖTÜ YORUMLARIN HİÇ BİRİNE CEVAP VERMEDİM. BU YORUMLARI OKUMADIĞIM YADA DİKKATE ALMADIĞIM ANLAMINA GELMEZ. TABİKİ ELEŞTİRİ YAPABİLİRSİNİZ PROFESYONEL OLMADIĞIMI HATIRLATMAK İSTERİM AMA BU YORUMLAR LÜTFEN SAYGI ÇERÇEVESİ İÇERİSİNDE OLSUN. ELEŞTİRİ ADI ALTINDA HAKARET ETMEK NE KADAR ETİK TARTIŞILIR. GELELİM GECİKMELERE. FARKINDAYSANIZ PANDEMİDEN SONRA YAZMAM DAHA ÇOK GECİKMEYE BAŞLADI. ARKADAŞLAR BEN İKİ ÇOCUK ANNESİYİM VE SORUMLULUKLARIM BU SÜREÇ İÇERİSİNDE ARTTI. GÜNDÜZLERİMİ ONLAR AYIRIRKEN GECE UYKUMDAN FERAGAT EDEREK YAZIYORUM BU SATIRLARI. SONUÇTA ROBOT DEĞİLİM SAĞLIKLI BİRİ HİÇ DEĞİLİM. BUDA BENİ OLUMSUZ YÖNDEN ETKİLEYEN FAKTÖRLERDEN BİR TANESİ. HER FIRSATTA YAZMAYA ÇALIŞIYORUM. HATTA ESKİSİ GİBİ OLAMADIĞI İÇİN ÜZÜLÜYORUM DA...SİZDEN TEK İSTEDİĞİM BU ZAMAN ZARFINDA ANLAYIŞLI OLMANIZ VE KIRICI OLMAMANIZ. ŞİMDİDEN ATLAMAYIP OKUDUĞUNUZ İÇİN TEŞEKKÜR EDERİM.  BU ZAMAN KADAR BENİ DESTEKLEYEN VE YANIMDA OLAN OKUYUCULARIMA SONSUZ SEVGİLER.BU BÖLÜM SİZLERE GELSİN.

İYİ OKUMALAR;   

Aygen'in sözlerinden sonra derin bir sessizliğe büründü oda. Düşünceler aldı ikiliyi farklı bir yerden yakalayıp ortak bir noktada birleştirdi. İkisi de ne yapacağını bilemez haldeydi. Yusuf karısına bunu yapanın kim olduğunu soramazken Aygen ondan istenen ihaneti kocasına anlatıp anlatmamakta kararsızdı. Çırpınıyordu iç sesi. YAP, YAPMA, DUR SAKIN SÖYLEME. YADA SÖYLE GİTSİN. O ARTIK ESKİ YUSUF DEĞİL BİLİYORSUN. Anlatırsa olabilecekler, anlatmasa olabilecekler sıralandı zihninde. Yine, yeniden ikileme düştü çaresizce.

"Dur ne yapıyorsun?" Aygen ellerinin üzerinde hissettiği baskı ile anca idrak edebilmişti ne yaptığını. İyi değildi ve psikolojisi diplere sürükleniyordu. Düşünceler arasında kendini öyle kaptırmıştı ki saçlarını çekiştirdiğinin farkında bile değildi.

"Ben, dün, olanlar..." Açıklamak istedi aslında ama daha sonra yapılan tehditlerin hepsi gelip oturdu yüreğine. sevdiklerine gelecek zarar onun vicdan azabından ölmesi demekti. Sonuçta bu işe bulaşmak isteyen oydu. Keşke kocasını dinlemiş olsaydı. Şimdi ne yapacağını bilemez halde bu kadar kıvranıyor olmazdı.

"Yorma kendini. Ben, sen hazır olana kadar bekleyeceğim." Diyen kocası derin bir nefes bırakıp oturduğu yerden doğruldu. Daha sonra dudakları biraz önce çekiştirdiği saçlarında buluştu.

"Elçinden sana kıyafet ayarlamasını isteyeyim. Seni götürmek istediğim bir yer var."

"Bu halde mi? Üstelik nereye?" Aygen başıyla kendisini işaret etti. Fiziken çok bir şeyi olduğu söylenemezdi ama ruhen bir yerlere gidip eğlenecek gibi değildi.

"Azda olsa seni düşünmekten uzak tutacak bir yere." Kocası göz kırpıp odadan çıkarken arkadaşının içeri girmesi ise uzun sürmemişti. Endişeli ve sulu gözlerle karşı karşıya geldiğinde Aygen'in de duyguları tekrar gün yüzüne çıkmıştı. Elçin'in hızla gelip ona sarılması, ağlamaya başlaması sanki bu anı bekliyormuş gibiydi.

"Öyle korktum ki sana bir şey olacak diye."

"Bende çok korktum." Diyerek oda yaşadıklarını ile getirdi.

"Keşke seninle beraber gelseydim, keşke seni yalnız bırakmasaydım."

"Bir şekilde yine yolunu bulurlardı Elçin. Sakın kendini suçlama." Çok iyi yapılmış bir plan vardı sonuçta ve birde hain. Yani ora olmasa başka bir yerde başka bir şekilde yine kaçırılacaktı. Çünkü o pislikler kötü emellerini yerine getirmekten kesinlikle geri kalmayacaklardı.