Hüzün Kokulu Papatya

29.BÖLÜM

BEN GELDİM PAPATYALARIM...YENİ VE YİNE UZUN BİR BÖLÜMLE...CANLARIM BÖLÜMLER HER HAFTA CUMA AKŞAMI SAAT 20:00 DE YAYINLANIYOR...ŞİMDİ BU BİLGİYİ YENİDEN NEDEN PAYLAŞTIĞIMI SORABİLİRSİNİZ...YENİ VE BİLMEYEN OKUYUCULARIM İÇİN TEKRARLAMAK İSTEDİM...OLUR DA YAZAMAZ BİR AKSİLİK OLURSA SİZİNLE PAYLAŞIRIM AMA ŞİMDİLİK BU DÜZENDE GİDECEK İNŞALLAH...BU ARADA YÜZBİN K YI GEÇTİK...BENİ DESTEKLEYEN OY VE YORUMLARI İLE MOTİVE EDEN GÜZEL VE CAN OKUYUCULARIM BU BÖLÜM SİZE GELSİN...

İYİ OKUMALAR;

Kader çıkmazı...İnsan başına geleceklerden ne olursa olsun kaçamıyordu.Tıpkı bir fırtınada yalnız başına küçük bir kayıkla mücadele etmek gibiydi.Sular hiç bir zaman durulmuyor aksine daha büyük dalgalarla alabora etmek için fırsat kolluyordu.Artık pişman olmayacaktı.Doğru bir karar vermiş dibe batsa da çoğu zaman boğulmanın eşiğinden dönse de kurtulacaktı hırçın denizden.Onu karanlık sulara iten adamın elinden önünde sonunda kurtulup nefes alacaktı.İğrenerek baktı fütursuzca laflar sarf eden adamın yüzüne.Oysa bu geceye katılma amacı çok farklıydı.Döndüğünü yeniden işinin başında olduğunu göstermekti.Göz alıcı mekana girdiğinde çevresine toplanan insanlarla konuşma sebebi birazda buydu.Zaten kocasının aynı davete katıldığından da haberdardı.En son hesap sormak için girdiğinde masanın üzerinde ona gönderilen davetiyenin aynısını görmüştü.Kocası bu konuda konuşmamayı seçtiği için oda aynı davette olacağını söyleme gereği duymamıştı.Beklentisi de olmamıştı çünkü o gittiği hiç bir yerin açıklamasını yapmazdı.Kendisi de sormazdı.Ondan uzak Allah'a yakın politikasını izlerdi hep.Keşke bu günde uzak dursaydı dedi içten içe.Yıktığı enkazın üzerine bir kez daha darbe vurması onu karmaşık duygular itmişti.Nefret,kin,intikam,hırs,tiksinti.İçindeki ateş gözlerine yansıdı.Kocasının tutuk hali duyduğu isme karşın şaşırması onun zerre umurunda değildi.Tek isteği iğrendiği dokunuşlarından bir an önce kurtulmaktı.Şaşkınlığından yararlanıp elini belinden ittiğinde bir kaç adım yanından uzaklaştı.

"Sen..."

"Evet ben...İnandın mı şimdi hayatını mahvettiğin ,işini elinden aldığın ve çok sevdiği mesleğinden mahrum ettiğin karının papatya olduğuna.Dur bir dakika sen ona çok hayrandın değil mi?Ne yazık çünkü o tüm benliğiyle senden nefret ediyor."Tamamen alay kokan sözleriyle Aygen kocasından bakışlarını çekip diğerlerinin üzerinde gezdirdi.Ahmet beyle konuştuğu esnada Nesrin ve Fatih yılmazları yanındaki sarışınla fark etmişti.Tabi biraz önce bakışların aksine tamamen şaşkınlık vardı yüzlerinde.Özellikle Nesrin denen kadının yüzü tamda görmek istediği gibiydi.Bozguna uğramışlık.Boş bakışlarını onlardan çekip kendisine seslenen arkadaşına döndü.

"Aygen,Ahmet bey bizi yanına çağırıyor."Aygen kocasının yüzünden ne konuşulanları dinlemiş nede etrafında olanlara vakıf olabilmişti.Eğer arkadaşı onu uyarmasa hala öylece bekliyor olacaktı.Etrafına kısaca şöyle bir bakıp hemen duruşunu dikleştirip yüzüne tebessüm kondurdu.

"Tamam gidelim."Deyip yanlarından ayrılırken derin bir iç çekti.Elçin biraz önce yaşananlara müdahale edemediği için kendine kızsa da bunu dile getirmeden kendisini alamadı.Zira arkadaşının yüzü allak bullaktı ve elinde çok bir şey gelememesi onu deli ediyordu.

"Ne dedi o dünya dışı yaratık."

"Her zaman ki şeyler boş ver."

"Asıl sen iyi misin?Ben Fatih Yılmazların İstanbul'a döndüğünü biraz önce seninle öğrendim.Yanındaki kadının_"Sözünü tamamlamadan Elçin lafa girdi.

"Sana daha önce de söyledim.Benimkisi yakışıklı bir şarkıcıya yada aktriste duyduğun hayranlık gibi daha fazlası yok bende."Aygen onları ilk gördüğü anda bakışları hemen arkadaşına çevirmiş ve vereceği tepkiye odaklanmıştı.Yüzü düşen arkadaşını gördüğünde ise üzülmüştü.Her ne kadar inkar etse de Aygen o bakışların altındaki yıkılmışlığı anlamıştı.Elçin koluna girip neşeyle yeniden şakıdığında kırık bir tebessümle elini elinin üzerine örttü.