Hüzün Kokulu Papatya

17.BÖLÜM

EVET BEN GELDİM...ARKADAŞLAR SİZDEN BİR RİCAM VAR LÜTFEN GEÇ YAZIYORSUN ARTI BUNA RAĞMEN BİRDE BÖLÜMLERİ KISA TUTUYORSUN GİBİ YORUMLARDA BULUNMAYIN...YİNE VE YENİDEN SÖYLÜYORUM BÖLÜMLERİM KESİNLİKLE KISA DEĞİL VE DAHA ÖNCEDE BAHSETTİĞİM GİBİ ŞİMDİLİK ÖNCELİĞİM DİĞER KİTABIM...ONU FİNAL YAPTIĞIM ZAMAN İSTEDİĞİNİZ SIKLIKTA BÖLÜM YAYINLAYACAĞIMA EMİN OLABİLİRSİNİZ...SADECE BİRAZ SABIR İSTİYORUM SİZDEN...NEYSE ÇOK UZATTIM...SEVİLİYORSUNUZ VE BU BÖLÜMÜ BENİ OY VE YORUMLARIYLA DESTEKLEYEN TATLIŞ OKUYUCULARIMA İTHAF EDİYORUM...

İYİ OKUMALAR;  

İkinci bildirim sesiyle Aygen kendini toparlayıp numaraya baktı.Hala inanamıyordu Selma'nın isteğini yerine getirdiğine.İçten içe son konuşması etkisi mi olmuştu kuzeninin üzerinde diye merak etmişti.Yada altında başka bir şey mi aramalıydı.Böyle düşünmesindeki etken şüphesiz yengesi ve yaptıklarıydı.kuzeni belki değişiyordu yada artık büyüyüp annesinin etkisi altında kalmaktan sıkılmıştı.Aygen'in ondan bu zamana kadar istediği tek bir şey olmuştu.O da doktoru bulmasıydı.Anlamadığı bir daldı sonuçta ve ondan başkasından yardım istemek aklına gelmemişti.Gerçi ilk başta pişman olmuştu şimdi ise sonrasında da pişman olmamayı diliyordu.Selma'nın işi buydu sadece fark onun büyüklerin psikolojisine yardımcı olmasıydı.Telefondan bakışlarını çekip çantasına tıkıştırdı.Pedagogla konuşma işini daha sonraya saklayacaktı.Bedrinin duymasını istemiyordu.Ona yeterince yük olmuştu saklamasını istediği şeylerin sayısı her geçen gün biraz daha artmıştı.O patronu olacak adamın hışmına kendisi yüzünden tekrardan uğramasını istemiyordu.Kolundaki saate baktı.Uğrayacakları bir yer daha vardı ve daha fazla geç kalmamak için oturduğu yerden doğruldu.

"Çocuklar benim uğramam gereken bir yer daha var şimdilik yanınızdan erken ayrılsam bana kızmazsınız değil mi?"

"Ben kızmam ama bundan sonra bizi daha sık ziyaret edersen tabi."Dediğinde Aygen,Merveyi kucağına çekip sıkıca sarıldı.Eskisinden biraz daha özgürdü artık ve onları daha sık ziyaret edebilecekti İdris bey sayesinde.

"Söz küçük hanım bundan sonra beni daha çok göreceksiniz."Merveyi bir kaç kez öpüp onu kendinden uzaklaştırdığında hala aynı mesafeyi koruyan küçük aynı zamanda büyük adam edasıyla duran Murat'ı kendisine çekti.Soğuk ve ciddi duruyordu ama Aygen onun içerisinde kopan duygu fırtınasını gözlerinde okumaya alışkındı.

"Bir daha ki buluşmamızda benden istediğin bir şey var mı?"

"Şey aslında..."

"Murat bu konuda ne konuşmuştuk hani çekinmek yoktu.Şimdi söyle bakalım hangi kitapları istiyorsun?"Aygen tekrar çantasına yöneldi ve küçük ajandasını çıkartıp Murat'a uzattı.Önceden kendi yaptığı bu işi ne yazık ki karşısındaki çocuğa devretmişti.Okumayı seviyordu Murat ve bu zaman kadar diğer çocuklardan farklı olarak oyuncak yerine ondan hep hikaye almasını istemişti.O, günlerini bu şekilde geçirmeyi tercih ettiği için Aygen biraz üzülse de düşüncelerine saygı duyarak istediği kitapları her seferinde alıp gelmişti.Merve çocukluğunu ağabeyine göre daha güzel yaşıyordu.Belki yanında onu koruyan ağabeyinin olması bu şekilde olmasına etkendi.Murat ise tam tersi kendi kabuğuna  çekilmiş konuştuğu insan sayısı bir elin beş parmağını geçmeyecek kadar azdı.Kardeşi Merve,Aygen ve Kerim dedeleriydi.Şimdiden bedeni değil ama ruhu büyümüş gibi davranışının başka açıklaması olamazdı.Kimseden özellikle onu istemeyen akrabalarından fayda gelmeyeceğinin bilincindeydi ve bu yüzden başarmaya ayaklarının üzerinde tek başına durmaya çalışıyordu.Murat yazmayı bitip ajandayı Aygen'e uzattığında şöyle ufak bir göz atıp hangi kitapları istediğine baktı.Yaşına göre ağır kaçacak kitapların yanı sıra bir kaç test kitabı da eklemişti.Aygen hiç itiraz etmeden ajandayı çantasına koyarken Merve'ye çevirdi bakışlarını.Minik kız yerinde duramıyordu.Anlamıştı.Ağabeyinden sonra sıranın ona gelmesini bekliyordu.