Po prostu Charlie (Zakończone)

74.

Następne dni były w pałacu ciężkie, wręcz nie do zniesienia. Zewsząd wylewała się krytyka na królową, której nie wiedzieli jak powstrzymać. Nie pomagał również fakt, że pisali również i o jej córce oraz najstarszym synu. Dlatego też postawiła zaprosić ich do siebie w trybie natychmiastowym. 

Więc Charlie zabrała Martina i pojechała do matki. Ross wolał zostać w domu twierdząc, że chyba królowa niezbyt go polubiła i nie chciał dawać jej powodów do odwołania ślubu. Księżniczka ugryzła się jedynie w język przed stwierdzeniem, że to nie byłoby aż takie złe i tylko wyjechała z domu wraz z Martinem. 

- Będzie ciekawie, prawda?- spytała po chwili. Mężczyzna tu musiał się z nią zgodzić. Rozmawiał z Carym który to pomimo tego, że przeżył już sporo, był również poddenerwowany tym wszystkim. 

- Poradzimy sobie. Będę z tobą cały czas. Chyba, że królowa mnie wyrzuci. - odparł jakże optymistycznie. Charlie zaśmiała się cicho. 

- Niech tylko spróbuje. Z tym czy masz zostać czy sobie pójść, to ja mam ostatnie słowo. 

Martin kiwnął głową i wjechał na ruchliwe ulice Londynu. Kiedy przejeżdżali obok galerii lorda Rochestera, księżniczka odezwała się znowu.

 - Wiesz, że Ben szykuje nową wystawę?

Martin spojrzał na nią szczerze zdziwiony. 

- Naprawdę? Nie wiedziałem, że w ogóle to planuje. Sądziłem, że po ostatniej robi sobie przerwę. 

- Bo tak miało być ale stwierdził, że ma masę dobrych prac których to żal byłoby nie pokazać. Mówił, że tym razem to będzie coś innego. 

- Jak innego?- spytał zainteresowany ale również i nieco zaniepokojony dobrze pamiętając jakich kłopotów przysporzyła im ostatnia wystawa. Charlie zaśmiała się cicho widząc jego przerażoną minę. 

- Nie bój się tak. Tym razem nie będzie mojego tyłka na obrazie. 

- Więc w takim razie co?

- Tym razem nie skupia się na zdjęciach ale rysunkach, może i nawet obrazach. Tego jeszcze nie zdecydował. - wyjaśniła będąc dumna z Bena,  że chciał zająć się tak ambitnym projektem. Wiedziała, że miał talent ale nigdy jakoś nie robił nic wielkiego z nim. Jedynie okazjonalne obrazy, szkice. Tym razem postanowił wzbić się na wyżyny. Martin był zdziwiony ale wiedział, że to może być coś dużego. W końcu wiedział co Ben potrafił. Pamiętał jak jeszcze byli w szpitalu u Charlie, kiedy to spędzał tam masę czasu z Benem. Nie raz lord rysował jego i mu to pokazywał. Martin nigdy nie mógł się nadziwić jakim cudem wychodziło mu coś tak niesamowitego, w tak krótkim czasie. Nie mógł również nigdy zrozumieć dlaczego Ben nie dostaje uznania na jakie zdecydowanie zasługuje jeżeli chodzi o jego sztukę.

 - W takim razie z chęcią ją obejrzę. - odparł szczerze a Charlie uśmiechnęła się tylko po czym już nieco spoważniała widząc w oddali pałac. Wiedziała, że to nie będzie nic miłego ale była świadoma, że muszą to zrobić. 

- Boje się tam trochę iść. - odezwała się cicho. Martin przez moment sądził, że ta mówi o matce ale szybko dotarło do niego o czym mówi. 

- Nic takiego się już nie stanie. Nie ma takiej opcji. Cary o to zadbał. - odparł. On też miał pewne obawy przed pojawieniem się w palaczu po tej strzelaninie ale nie mogli tego odkładać nieskończenie w czasie, to by tylko sprawiło, że byłoby im coraz ciężej przekroczyć jego próg. 

- Miejmy taką nadzieje. - mruknęła markotnie i z tą posępną myślą, zajechali zaraz na miejsce, przepchali się przez reporterów i weszli do środka. Od progu przywitał ich król który to na widok córki, uśmiechnął się szeroko i zamknął ją w swoim mocnym uścisku. Był dumny z córki, że zdecydowała się jechać na miejsce katastrofy i pomóc tym ludziom. Sam również chciał do niej dołączyć jednak jego żona wyraźnie mu tego zabroniła. Był również świadom tego, że gdyby złamał jej rozkaz, byłyby tego surowe konsekwencje.