My Boss, My Husband

CHAPTER 2

Two days had passed at napansin kong kinakausap na ako ni Sir Josh. Bumabait na siya kaya natutuwa ako, hindi na niya ako sinusungitan.

"Ms. Gonzales, pwedeng pakikuha ng order ko sa baba? I ordered some snacks e. Bayad na iyon, kukunin nalang." sabi niya.

Tumango nalang ako.

Lumabas na ako ng office at bumaba. Inabot sakin ng delivery boy yung dalawang paperbags kaya bumalik na ko.

"Eto na Sir." sabi ko.

Inilapag ko na sa table niya yung dalawang paperbags. Babalik na sana ako sa mini office nang bigla siyang magsalita.

"Stay here for a while, let's have some snacks." pag-aalok niya sakin.

Nahihiya naman akong umiling. "Wag na Sir, nakakahiya naman." pag-tanggi ko.

His brows furrowed. "Don't be shy around me. I'm your boss kaya sundin mo 'ko." he said.

Wala na akong nagawa. Umupo nalang ako sa tapat niya at kumuha ng pagkain. There are burger, fries, and icetea naman yung drinks namin.

Mabuti nalang at wala kaming masyadong ginagawa kaya okay lang kahit tumagal kami.

"Samantha is your first name, right?" he suddendly asked.

Tumango naman ako. "Yes Sir, why?" I asked him.

"Just call me by my name kapag tayong dalawa lang. I guess we are just on the same age. And ikaw naman, tatawagin kong Sam. Is that okay with you?" he asked.

Nagulat ako sa sinabi niya. Boss ko ba talaga 'to? CEO ba talaga 'to?

"Seryoso?" hindi ko makapaniwalang tanong.

Tumango naman siya. "Yes. Ayoko kasi ng masyadong formal." he said.

I nodded slowly and answered him. "S-sige ba." sabi ko naman.

He nod and smile. Ngayon ko lang napansin na napakagwapo niya pala, especially when he's smiling. He's like an angel.

"You know what, ang gwapo mo" sabi ko.

Tumingin naman siya sakin ng nakakaloko.

"Alam ko. Crush mo na ba ako niyan?" he teased.

I rolled my eyes at him. "Ang hangin mo naman pala." sabi ko.

Natawa nalang siya.

"By the way Sam, I'm sorry about how I acted on your first day." he said.

Tumingin ako sa kaniya. "Wala iyon." sabi ko.

"No. I was just not in the mood that day. Naguumpisa nanaman kasi akong ireto nina Mommy kung kani-kanino." sabi niya pa kaya nagtaka ako. "Reto? Bakit?" tanong ko sa kaniya. "Gusto na nila akong makasal. Gusto na nilang magka-apo." he said.

I laughed at him. "What's funny?" he asked me.

Umiling-iling nalang ako habang tumatawa pa rin. Nakaisip naman ako ng kalokohan.

Inayos ko ang suot ko and I looked at his eyes, seriously.

"Kung gusto mo... Pwede natin silang bigyan ng apo." sabi ko nang seryoso.

Napako ang tingin niya sakin. He got shocked at what I just said. Nakita ko kung pano siya lumunok.

Ilang sandali lang ay bigla nalang ulit akong tumawa. Napaiwas naman siya ng tingin.

"It was just a joke!" I said, still laughing.

Napailing-iling nalang siya. "Ikaw talaga." sabi niya.

Ngumiti nalang ako. Napaisip naman ako kung bakit siya nirereto ng parents niya kung kani-kanino lang. Except sa sinabi niyang dahilan. May bigla naman pumasok na tanong sa isip ko.

"Josh" I called him by his name. Tutal sabi niya kung kaming dalawa lang ay pwede naming tawagin ang isa't isa kahit sa pangalan lang.

Napatingin naman siya sakin.

"What?"

"Wala ka bang girlfriend? Kasi diba, sinabi mo na nirereto ka ng magulang mo sa ibang babae. So, does it mean that you don't have a girlfriend?" I asked him kahit na mukhang obvious naman na ang sagot.

"Wala." he simply answered.

I got shocked a little. I can't believe that he don't have a girlfriend.

"Oh, gulat ka nanaman." he said and he chuckled.

Ang cute niya.

"Di lang ako makapaniwala na wala ka pala talagang girlfriend. Sa gwapo mong yan? Tapos successful ka pa. Walang nagkakagusto sayo or nirereject mo lang?" pagtatanong ko pa.

I know this is not a part of my job as his secretary but I got curious so I keep on asking him questions about his personal life.

Hangga't hindi siya umaangal ay hindi ako titigil sa pagtatanong. Susulitin ko na itong pagiging mabait niya.

"Hindi sa pagmamayabang ha, baka kasi sabihin mo nanaman na nagyayabang ako e." paninimula niya at natawa pa siya. I let him speak. "Yung mga lumalapit sakin na babae na nagkakagusto raw sila sakin, I rejected them. I just don't like their attitude." he explained.

I continued listening to him. Naiintindihan ko na kung bakit hanggang ngayon wala pa siyang girlfriend.

May mga sinabi pa siya at ikinwento sakin kaya hindi na muna ako umalis sa harap niya kahit na naubos nanamin yung snacks. Nakakahiya naman kung tatalikuran ko nalang siya.

Almost two hours din kaming nag-usap.

Nang wala na kaming maisip na pag-uusapan ay may pumasok na isang empleyado sa office which is Ms. Pia, lumapit siya samin at kinausap si Josh.

"Goodafternoon Sir. Nasa baba po yung friends niyo. Pinahintay ko po muna sa baba kasi baka po may meeting kayo or baka may kausap kayong emergency. E, mukhang wala naman po." she said. Tumingin pa siya sakin at ngumiti ng nakakaloko. "Paaakyatin ko na po sila dito." dagdag pa niya.

"Nandyan ba sila? Sige, papuntahin mo na dito." sabi naman ni Josh.

Ms. Pia smiled at agad na lumabas na ng office.

Ako naman ay tumayo na.

"Sige Josh, maiwan na kita dito. Babalik na 'ko sa mini office, may gagawin pa kasi ako e." sabi ko.

"Wait. Don't you wanna meet my friends?" he asked.

Umiling-iling nalang ako. "Maybe next time? Sige na, may gagawin pa ko e." sabi ko.

Wala naman siya nagawa at tumango nalang.

Ako naman ay bumalik na sa mini office. Ipinagpatuloy ko na yung naiwan kong gawain dito kanina.

Since glass door ang pintuan ng mini office ay nakita ko yung mga pumasok sa office ni Josh.

Maybe yun na yung sinasabi niyang friends. Apat na lalaki iyon, and gwapo din. Parang si Josh.

Teka, kung ano-ano nalang pinagsasasabi ko tungkol kay Josh kaya tumigil na ko. Itinuon ko nalang yung atensyon ko sa ginagawa ko.

Narinig ko na medyo maingay yung mga kaibigan ni Josh kaya naman nasaway sila kaya nabawasan yung volume ng ingay nila.

Nang matapos ko na yung mga kailangan kong gawin ay kinuha ko ang schedule ni Sir Josh for tomorrow.

Ngayon ko nalang iyon aayusin para okay na lahat bukas. And para mabawasan na din yung gagawin ko.

Hindi rin nagtagal dito yung mga kaibigan niya. Siguro after 1 hour ay umalis din kaagad sila. Nakita ko kanina sila lumabas e. I bet they are successful too, just like Sir Josh.