My Boss, My Husband

CHAPTER 61

Naging kampante ako dahil mapayapa at maayos lang ang pag-uusap namin.

Sa ngayon, tumahimik muna ako at hinayaan sina Josh at Noah na magkausap. Para na rin magkasanayan sila at maging komportable.

I focused myself eating the cake that Josh ordered earlier. Naubos ko na yung isang slice ng cake at ngayon ay nakalahati ko naman ang isa pa. I guess this cake made my craving satisfied.

"Bes, hinay-hinay lang. Pangalawa mo na 'yan ah."

Napatingin ako kay Noah nang mapuna niya ako. Tsaka ko lang din napansin na parehas na sila ni Josh na nakatingin sakin.

Josh is smiling while looking at me, samantalang si Noah ay parang nagtataka. Alam kong magtataka talaga siya dahil hindi naman ako nakakaubos ng dalawang slice ng cake dati, ayoko kasi dahil masyadong matamis.

"That's okay, just let her." Josh said while looking at me.

I just nodded before looking again at Noah. "Okay lang. Ayaw mo nun, yung isa sakin then yung isa kay baby." I said before letting out a soft chuckle, natawa nalang din sakin si Josh.

I looked at Noah who's looking at me shocked. Napatakip din siya ng kamay niya sa bibig niya. Then he looked down on my tummy with his widened eyes.

"Omg Bes, you're pregnant?!" impit na sigaw niya.

I just nodded at him, laughing a bit because of his action.

"Omg congrats to the both of you! I know you'll be a good parents in the future."

I can clearly feel the sincerity on his voice while saying those words. It makes my heart soft.

Me and Josh thanked him then I pouted. "Enough with your words Noah, nasosoft ako, wag mo 'kong paiyakin." I said and chuckled para maiwasan maiyak.

Natawa nalang ng mahina sakin si Noah. Josh just held my hand while smiling at me.

"Actually Bes, kanina, napansin ko na yang tummy mo pero di nalang ako nagtalk. Baka ma-offend ka eh." sabi ni Noah.

Umiling lang ako habang nakangiti. Di naman ako mao-offend.

I then decided to change the topic. Ayokong ako ang pinag-uusapan ngayon so naisip ko na kamustahin si Noah tungkol sa trabaho niya, kung meron na.

"How about you Noah, kamusta yung paghahanap mo ng trabaho? Meron ka na ba?" tanong ko sakaniya, pag-iiba ko ng topic.

Inayos ni Noah ang upo niya bago tumingin sakin. Nawala yung Noah na nakangiti kanina kaya nagtaka ako.

"About that, wala pa Bes eh." he said. "May ilang company na rin akong tinry applyan pero lahat sinasabi nila, tatawagan nalang daw ako but until now wala pa." mahahalata ang lungkot sa boses niya habang sinasabi niya iyon.

I felt sad for him. Ba't kasi hindi pa siya nakukuha sa trabaho, kung alam lang nila kung gaano ka-responsable 'to si Noah sa mga bagay-bagay, yung mga kagaya niya tinatanggap agad eh.

"You're finding a job?" Josh suddenly asked Noah.

Noah just nods his head bago nagsalita ulit.

"Kahit ano ngang trabaho tinry ko nang applyan basta okay yung sweldo. Ipapadala ko rin kasi kay Lola sa Laguna for her maintenance." sabi pa niya.

I suddenly look on Josh beside me when an idea suddenly popped on my mind. Seryoso siyang nakinig sa sinabi ni Noah. I bet he has something on his mind pero sana parehas lang kami ng nasa isip ngayon.

"Love, how about you hire him on your company? Di ka magsisisi, promise." sabi ko kay Josh.

Parehas tuloy silang dalawa napatingin sakin nang sabihin ko iyon. Si Noah, nakatingin ng parang nagulat habang seryoso pa rin si Josh.

"Uy Bes, anong sinasabi mo, seryoso ka?" gulat na tanong sakin ni Noah.

"I'm actually thinking of it now." si Josh naman, kaya napangiti ako.

I just look at Noah with an encouraging smile.

"Ah, Noah, I'll contact you as soon as possible about your work. Kailangan ko lang na makausap din si Sam. And pakiready mo nalang yung application form mo pati lahat ng kailangan mo. Ako nang bahala." kalauna'y sabi ni Josh kay Noah.

Hindi makapaniwalang nakatingin samin si Noah ngayon. Palipat-lipat ang tingin niya samin ni Josh.

I just smiled at him.

"Seryoso ba kayo?" he hopefully asked.

We just nod our head to him.

Nagpasalamat kaagad siya samin kahit na hindi pa naman dapat.

Nagpatuloy nalang kami sa pag-uusap, random topics lang ang napag-uusapan namin. Ilang oras din kami sa coffee shop hanggang sa napagpasyahan na naming magpaalam sa isa't isa.

"It was nice meeting you Noah. Abangan mo nalang yung tawag ko." Josh reminded him before we parted our ways.

We bid goodbye to each other then we finally go home. Hindi na kami nagpunta pa kung saan-saan ni Josh para hindi raw ako mapagod. Nagpahinga nalang kami sa bahay.

Josh and I were currently in our room. Naalala ko yung sinabi niya kanina sa coffee shop na may pag-uusapan daw kami.

"Ano yung sinabi mo kaninang pag-uusapan natin love?" pag-agaw ko ng atensiyon niya, nagcecellphone kasi siya.

Tumingin siya sakin bago umayos. Binitawan din niya muna yung cellphone niya.

"Ah, 'yun ba? Ano kasi love, I was thinking if you should stay here at our house nalang." he said so my brows furrowed. What does he mean? Hinayaan ko nalang muna siya na magsalita pa. "Diba sabi naman ni Doctora na it's much better if you are resting. At di mo 'yun magagawa kung nagtatrabaho ka sa office, masstress ka lang doon." sabi pa niya.

"What exactly do you mean? What do you want to say?" pagdidiretsa ko sakaniya.

It took Josh a while before he speaks again. "Wag ka nang magtatrabaho. I mean dito ka nalang sa bahay. Let's focus on your pregnancy. Can you do it love?" he said then he held my hand.

I stopped at what he said, pinoproseso ko pa sa utak ko yung sinabi niya.

Ayaw na niya akong pagtrabahuhin. He wants me to stay here at our house only and stop working. And we'll just focus on my pregnancy, on our baby. Napahawak ako sa tiyan ko.

"But I can still manage love. Kaya ko pa naman." mahina kong sabi.

"Yes, I know that you can still manage, but until when? I just want what's best for you and our baby love." I'm touched because of what he said kaya nagbaba ako ng tingin. Uh, hormones, parang maiiyak nanaman ako. "Kapag busy ako sa company and full ang schedule ko, diba nasstress ka rin?"

Natahimik ako doon, I admit that what he said is true. Natural na 'yon dahil ako ang nag-aayos ng mga schedules niya. It's true that it's very stressful lalo na kapag hectic.

I also want what's best for me and our baby but a part of me doesn't want to quit my job yet as his secretary. One year and six or seven months na akong nagtatrabaho kay Josh as his secretary, it's almost two years at parang hindi ganon kadali na bitawan iyon.

Kahit na sabihing at the end of the day ay kami pa rin na dalawa ang magkakasama dahil sa iisang bahay na lang kaming nakatira, iba pa rin kapag yung magkasama kami sa office niya, yung sabay kaming papasok ng company.

"I-I'll think of it." yan nalang ang nasabi ko.

Josh smiled. "Okay love. Thank you for listening." he said. Mas hinigpitan niya yung hawak niya sa kamay ko.

I just smiled at him.

Umiwas muna ako ng tingin sakaniya at tumahimik. I felt a little sad. Pero ilang minuto lang ay napabaling ulit ako sakaniya at nagtanong.

"Love, if ever na pumayag nga ako na tumigil na sa pagtatrabaho, sino na magiging secretary mo? Wala pa naman diba" sabi ko sakaniya.

He's just looking at me then he answered "Your friend."