My Boss, My Husband

CHAPTER 48

A week had passed at nakabalik na kami ni Josh sa trabaho. Actually, nung day na hindi kami nakapasok ay pumasok na kami ng kinaumagahan.

Nabalitaan ng mga tao sa company ang about sa engagement namin ni Josh kaya kinongratulate nila kami. Siyempre hindi ako nakaligtas sa pang-aasar ni Ms. Pia, she was teasing me nung magkasama kami. Josh was happy at that time kaya nagpaorder siya ng maraming pagkain at nagpakain sa mga empleyado. It was like our celebration na rin.

But except from the employees of the company, ramdam ko ang panghuhusga ng ilan. Especially to that one member of the board. Si Mr. Mijares, I will not forget him ofcourse. Bukod sa palagi kaming nagkikita every meeting, siya rin yung nagsalita about sa relasyon namin ni Josh noon. But I just kept it to myself at hindi na sinabi kay Josh.

Kakatapos lang ng meeting ni Josh ngayon at nasa office lang kami. Wala naman na ako masyadong ginagawa kaya naboboring na ako. Tinignan ko si Josh at ang ginagawa niya. Sinulyapan ko ang binabasa niya, files iyon at sa tingin ko hindi naman masyadong importante. So I guess pwede ko siyang makausap.

"Love" I called him.

Tumingin naman siya sa akin. " Yes love?"

It took me a while before speaking, nag-iisip ako ng pwedeng sabihin.

"Uhm, I've never asked you this before kaya naisipan kong itanong sayo ngayon." sabi ko.

"What is it love?"

"Bakit ikaw? I mean why are you the CEO now of the company? Its not that I'm telling you that you didn't deserve the position. Diba si Tito naman dati bago ikaw. Naisip ko lang, si Ate Yuna ang matanda kaysa sayo, so bakit ikaw? Hindi ba kadalasan, panganay na anak ang pumapalit." sabi ko sakaniya.

I don't know kung tama ba na tinanong ko iyon pero nacurious lang kasi ako.

Minsan talaga di ko na maintindihan ang sarili ko. Bigla nalang may pumapasok na tanong sa isip ko na magiging dahilan ng curiousity ko.

Josh smiled a little bago inayos ang swivel chair niya at hinarap ako.

"It's because ayaw ni Ate. I mean hindi sa ayaw niya but she said that she don't see herself managing a company, especially this big. Kaya ako nalang." he said.

Nagtanong pa ako ulit. "Napilitan ka lang ba rito? Dahil ba wala kang choice dahil ayaw ni Ate Yuna?" I asked him again.

Umiling siya. "No one forced me love. Ayos lang 'to sakin. And one thing, I think hindi ko mamemaintain ang top position ng company sa industry kung napilitan lang ako at hindi ko gusto ang ginagawa ko." he said and chuckled a little.

Josh has a point on what he said. Bilib din talaga ako sakaniya, ang galing niya mag-manage ng company in his age. I mean he's just in his 20's yet he's already the CEO of the biggest company here in the country.

I'm very amazed. I can't believe he's my fiance.

"Aww, ang galing mo." I said and I made a cute face.

He chuckled and lightly pinched my cheeks.

"I'm good at everything love. You know that." he said and winked at me.

Kunwaring hinampas ko siya ng mahina sa braso niya tsaka ko siya inirapan. Magyayabang nanaman e.

Pero kahit hindi bilang fiance ni Josh. Hindi ko mapigilang mas mapahanga sakaniya. This is one of the best things of being with him everyday, 24/7. Mas lalo ko lang siyang hinahangaan at minamahal sa bawat araw na lumilipas.

Hindi ko na alam kung anong araw na ngayon, hindi ko na rin kasi napapansin lalo na kapag busy. Apat na linggo na rin ang lumipas and as far as I can remember, next week na yung birthday ni Nicole. Ibinigay niya sakin yung invitation cards isang buwan at kalahati na ang lumipas. Josh and I already talked about it at napagpasiyahan na umattend nalang. He checked kung sino pa yung ibang invited guests and puro lang naman daw mga business man at iba pang mga negosyante na sa pagkakaalam niya ay inimbitahan ng Tatay ni Nicole na si Mr. Salvador Del Valle. Napaisip pa nga ako eh, kung birthday celebration pa ba ang dadaluhan namin or gathering ng mga nasa business world.

Nag-birthday din naman si Josh pero hindi ganon karami ang invited guests. Mga kaibigan, pamilya at ilang kakilala lang niya ang inimbitahan niya.

Wala ako ngayon sa company. Wala namang meeting ngayon na naka-schedule si Josh kaya okay lang na umalis muna ako saglit. Pinuntahan ko lang kanina yung designer na kakilala ko. Sabi kasi ni Josh ay magpasukat or rent nalang kami ng isusuot para doon sa birthday celebration ni Nicole. Hindi raw kasi kung sino lang ang mga aattend sa celebration so we have to look good and elegant.

I was about to go back to the company kung wala lang akong nadaanan na fast food chain kaya huminto muna ako doon. Dadalhan ko si Josh ng food para may makain kami sa office. I ordered fries, burger, and drinks na sasakto samin ni Josh pero mas dinamihan ko yung fries dahil nagccrave ako non.

Tapos na akong umorder at lalabas na sana sa fast food chain kung wala lang akong narinig na tumawag sa pangalan ko. Lumingon ako sa paligid until I saw a familiar face looking at me at sa tingin ko ay siya ang tumawag sa akin.

Kumakaway siya sakin at sinenyasan niya ako na lumapit sa kanya kaya iyon ang ginawa ko. A smile suddenly formed on my lips.

"Sabi ko na nga ba't ikaw ang nakita ko. How are you Sammy?" iyon agad ang tinanong niya sakin pakatapos naming bumeso sa isa't isa. Nilapag ko sa table niya ang hawak ko para mayakap siya.

"Well, I'm good Noah. How about you?"

He's Noah. He's one of my closest friend when I was in college. Well, hanggang ngayon naman close pa rin naman kami kahit hindi na kami nagkikita at ngayon nalang. Nag-uusap pa rin naman kami minsan sa chats.

"Hindi ko masabing okay ako ngayon Bes. Pumunta nga ako rito sa Manila para maghanap trabaho." he said in a low voice.

Inaya niya ako na maupo sa upuan sa harap niya kaya naupo ako. Tapos na rin siyang kumain. Nag-stay muna kami para mag-usap.

Bes nga pala ang tawag niya sa akin since college. He's actually a gay pero hindi lang halata dahil sa looks niya at minsan sa galaw niya.

"Trabaho? Nakahanap ka na ba?" concerned kong tanong. Taga Laguna kasi siya and now nalaman ko na pumunta pa siya dito sa Manila to look for a job.

Umiling-iling siya. "Kakarating ko lang dito kahapon at ngayon palang ako magsstart maghanap." sabi niya.

Napatango-tango naman ako. "Don't worry, may mahahanap ka rin niyan." sabi ko naman.

I know na hindi siya mahihirapan na makahanap ng trabaho. He's a college graduate and he's also responsible kaya hindi mahirap iyon.

Nag-usap pa kami for a few minutes pakatapos ay lumabas na rin kami ng fast food chain. Hanggang sa makarating kami kung saan ko pinark ang kotse na dala ko, nag-uusap pa rin kami.

"Ow, kotse mo yan Bes?" tanong niya.

Umiling ako. "Ah no, sa fiance ko 'to. Pinagamit niya muna sakin ngayon kasi busy siya eh." I said.

Mukhang nagulat si Noah sa sinabi ko dahil nanlaki pa ang mga mata niya na nakatingin sakin. Mahina nalang ako na napatawa.

"Wow! May fiance ka na pala." he said, tumango naman ako.

Tinignan niya ang phone niya nang tumunog iyon. May binasa siyang text message tsaka siya bumaling sakin.

"Sa susunod nalang ulit Bes ha, sorry. May kikitain pa kasi ako." sabi niya.

Tumango naman ako. "Sige, okay lang. Gusto mo ihatid na kita? Saan ba?" I offered him a ride, hindi rin naman kasi ako nagmamadali.

"No need na Bes. Dito lang kami mismo magkikita, hihintayin ko nalang siya." sabi naman niya.

"Ganun ba, sige. Mauuna nalang ako ha. It was nice seeing you again. And yung trabaho mo, makakahanap ka rin." I said, assuring him.

He smiled and nodded. Bago ako umalis ay nagbeso pa ulit kami sa isa't isa. Sanay na ako sakaniya since we are close friends, walang malisya.