My Boss, My Husband

CHAPTER 63

JOSH's POV

Noong araw na nalaman na ng pamilya namin ang tungkol sa pagbubuntis ni Sam ay sobrang natuwa sila. I remember kung ano-ano ang mga paalala samin ng parents namin tungkol sa pagbubuntis ni Sam, they said na wag ko raw papabayaan si Sam eh hindi ko naman gagawin iyon. Alam kong alam nila iyon.

Sam is too precious for me.

And now, we already started planning for our wedding. Actually nung nakaraang araw pa nag-start.

Mayroon nang wedding planner, wedding coordinator, lahat, pati na yung iba meron na. And Sam also talked to a designer already na siyang bahala sa mga gowns and suits na susuotin at gagamitin namin. Ichinechek namin iyon ni Sam paminsan-minsan kahit na may nagtatrabaho na non.

At dahil din doon, nadagdagan tuloy ang mga ginagawa ni Sam. I already talked to her about that matter, alam naman niya na bawal siyang magpakapagod. Nagpapaawat naman siya pero ilang oras lang pakapahinga niya ay kikilos na ulit siya, hindi lang titigil kung di ko pa sisitahin. She's being stubborn sometimes, lalo na kapag may gusto siyang pagkain, gusto niya nakukuha niya agad.

Nandito lang ulit ako sa office. Nasa comfort room ngayon si Sam and I'll take this as an opportunity to call someone. Tatawagan ko na yung kaibigan niya, si Noah. Since meron na akong contanct sakaniya ay ako na ang personal na tumawag. Ilang rings lang at sinagot na niya ito.

"Hello, who's this?"

"Ah Noah, this is Josh." sabi ko.

"Oh, Josh. This call, tungkol na ba 'to sa work?" tanong niya na may pag-asa.

"Yes, this is about your job. Pwede ka nang pumunta rito sa company. You can start your work as soon as possible, tomorrow or sa makalawa. Basta kung kailan ka pwede, anytime you want. You're now welcome to the company." dire-diretso kong saad.

Narinig ko ang marahan niyang pagsinghap sa kabilang linya bago siya nakapagsalita. "Omg thank you! Finally may trabaho na 'ko. Don't worry I'll be at the company tomorrow." mababakas ang saya sa boses ni Noah.

I just smiled a little. Nakakataba talaga ng puso kapag may natutulungan na tao. Just like Noah, I know that he needs a job at kuntento na ako na natulungan ko siya doon.

"Sige, bukas. And one more thing, wag mo munang sasabihin kay Sam na papasok ka na rito bukas. Ako nang bahala na kumausap sakaniya." pagbibilin ko.

"Sure, di ko sasabihin. I'll keep my mouth zipped."

Mahina nalang akong natawa sa sinabi niya. "Sige, thank you. I'll hang up now." pagpapaalam ko.

Naging mabilis lang yung pag-uusap namin ni Noah. Hindi dahil sa ayaw ko siyang makausap pero iniwasan ko lang na maabutan iyon ni Sam.

I just decided na ipasok na agad dito sa company si Noah at gawin nang secretary ko. Sam doesn't know this yet pero sasabihin ko rin naman sakaniya.

Ang inaalala ko lang ay ang sitwasyon ni Sam. I do not care if I'm over reacting, gusto ko lang na makampante.

Ilang minuto lang din ay nandito na si Sam. Nagtaka ako dahil nagmamadali siyang lumapit sakin.

"Love dahan-dahan lang." sabi ko sakaniya.

Hindi niya ako pinansin at tumabi lang sakin bago kumapit sa braso ko.

"Love, can we eat Steak as our lunch? Please, yun ang gusto kong kainin." she requested, she even made a cute face.

I laughed before caressing her tummy. "Yun lang gusto niyo?" I asked softly.

Sam just nodded. "Yes love. Please?"