Ngayon ay natataranta na kaming mga empleyado na nandito sa conference room. Kung yung mga kasama ko dito ay natataranta na, ay mas lalo na ako. I am the secretary of the CEO which is Sir Josh. May urgent meeting daw ang board but Sir Josh isn't here yet.
Ngayon lang siya na-late sa isang buwan kong pagtatrabaho dito. At kung kailan pa siya late ay saka naman may magaganap na urgent meeting.
I kept on contacting him mula kanina pero hindi niya iyon sinasagot kaya natataranta na ako.
"Ms. Gonzales, where's your boss? This meeting is urgent but half of the hour had passed ay wala pa siya." sabi ng isa sa board.
Napatingin naman ako sa kaniya. I can see now that she's pissed.
"I'm sorry Ma'am. I will try to contact him again-" habang nagsasalita ako ay biglang bumukas ang pinto ng conference room.
Finally, he's here!
"I'm very sorry everyone for being late. May inasikaso lang ako." Sir Josh said.
Pumunta na siya sa unahan kung nasaan ako. Before he can sit on the swivel chair ay tumingin muna siya sakin and he mouthed 'sorry'.
Tumango nalang ako.
"Okay, what's this urgent meeting is all about?" he asked.
Nagsalita naman yung isang member ng board. The meeting is about their other project na malapit nang simulan and may gusto pa daw sanang makipag negotiate.
I just listened on what they are saying.
Iniaabot ko lang kay Sir Josh yung mga papeles na hawak ko at ipinabasa iyon sa kaniya. May pirmahan din siyang iba doon.
Dalawang oras ang itinagal ng meeting. The board decided na tanggihan muna yung gusto pang makipag negotiate dahil malapit na daw masimulan yung project, planado na ang lahat so they take down the offer. Sa susunod nalang daw na project.
After the meeting ay nauna nang pumunta sa office si Sir Josh. Ako naman ay nagpaiwan muna sa conference room sandali dahil may inayos pa ako doon. Pakatapos ay sumunod na ako sa office.
I place the papers na hindi pa nababasa ni Sir Josh sa table niya. Sakto namang lunch na kaya nagpaalam na ako kay Sir Josh na bababa lang sa cafeteria para maglunch pero nagulat ako sa sinabi niya.
"Seryoso Josh? You'll take me with you?" tanong ko sa kaniya.
Sinabihan niya kasi ako na sumabay na ako sa kaniya maglunch sa labas kaya nagulat ako.
"Oo nga. Let's go." sabi niya pa.
He didn't let me speak. Hinila nalang niya akong palabas ng office. We took the elevator pababa sa groundfloor kung saan nakapark ang kotse niya.
Ang alam ko nalang ay nakasakay na ko sa kotse niya. He said we are heading to a restaurant. Tumango nalang ako.
"Hoy Josh, nakakahiya. Secretary mo lang ako oh, tapos inaya mo pa ako maglunch dito sa Restaurant." sabi ko.
Nakita ko kasi yung iba na lumingon sa gawi namin. Ibang-iba kasi yung suot namin ni Josh e. Ako yung suot ko lang ay yung white long sleeves na blouse and may nakapatong na beige color na coat and naka pencil skirt. Samantalang siya, ang lakas ng dating. He's wearing a blue slacks and blue din yung coat niya, pero yung naka ilalim sa coat ay black.
"Don't mind them. May kasama ka kasing gwapo, naiingit sayo." he said.
Napangiwi naman ako. Mahangin talaga 'to.
May lumapit na waiter sa amin kaya nag-order na kami. Libre niya daw since hinila lang niya ako para sumama sa kaniya.
Josh and I talked about some random stuffs while we are waiting for the foods. He said na may inasikaso lang daw siyang importante kanina kaya siya na-late.
BINABASA MO ANG
My Boss, My Husband
FanfictionJosh Cullen Santos, the CEO of the biggest company in the country. He almost got everything he needs. Money, house, his company, ano pa ba? Isa lang naman ang wala pa siya e, girlfriend. His parents wants him to get married before he turns 30. Pinip...