SPECIAL CHAPTER 2

3.2K 95 27
                                    

Hi! I'm back here again and here's another Special Chapter for all of you!
I got so much support from this story and this is my way of thanking you guys.
This is Special Chapter 2, last na 'to, promise.
Itinaon ko talaga na ngayong October 22 i-publish 'tong Special Chapter na 'to dahil sa birthday ni Josh.
So yes, that's all, enjoy reading!

-StellZy (Zy)

——————————

JOSH CULLEN's POV

This day is a bit tiring. I have to do my works now at the company para makaalis na kami ng pamilya ko bukas. The day after tomorrow will be my birthday and we're gonna celebrate it at a private resort.

Everything was settled already, yung araw nalang ng birthday ko ang hinihintay.

"Sir let's go, the meeting is about to start."

Mula sa pagkakatingin ko sa laptop na nasa harap ko ngayon ay napatingin ako sa secretary ko na siyang nagsalita. Tumango nalang ako bilang sagot sakaniya.

Noah, he's still my secretary. Hindi na niya binitawan yung trabahong 'yon pakatapos ng asawa ko. Wala namang kaso sakin, he's doing good as my secretary and that's what matters.

Noah is about to open the door of the conference room for me dahil siya ang naunang maglakad saming dalawa nang biglang tumunog ang phone ko na hawak ko lang. Parehas kami napatingin sa phone ko at napatigil din ako.

"Mauna ka na, I'll just take this call." sabi ko kay Noah at sinenyasan siyang mauna nang pumasok sa conferece room. He obeyed me kaya sinagot ko na rin ang tawag. "Yes Cassie?"

Yes, it's my daughter, Cassandra who called.

"Dad, can I go outside the school later without Kuya Allan?"

"Casssandra, what did I say about that?" medyo seryoso kong tanong.

Ulit-ulit na rin kasi. She keeps on asking me if she can go somewhere without a driver which is si Allan. Hindi ako pumapayag dahil wala pa siyang 18. I don't want my children, especially her which is my first born daughter na basta-basta nalang lumabas dyan nang walang kasama o mag-commute sa mga sasakyan dyan sa labas. Mahirap na 'no, nag-iingat lang ako.

"Nagbabakasakali lang naman po ako..." mahinang sambit niya sa kabilang linya.

"Wait for some more time. You'll be reaching your legal age next year, hahayaan na kita na lumabas at mag-commute nang walang kasamang driver." sabi ko.

"Hmm, okay Dad, thanks..."

I just letted out a sigh after the call ended.

Hinahayaan ko naman siya minsan na walang kasamang driver, 'yon nga lang ay kapag Mommy niya ang kasama niya. O kaibigan niya at mga taong kilala ko at pinagkakatiwalaan ko. Ang hindi ko lang talaga hinahayaan ay ang umalis siya nang mag-isa.

I just went in to the conference room and let the meeting started.

I actually want to end this day, so I can go home early.

A smile automatically formed on my lips when I saw my wife preparing our dinner. Medyo late na ako ngayon nakauwi.

I hugged Sam from the back kaya bahagyang nagulat siya.

"Love ano ba, nanggugulat." sabi niya.

I just chuckled a bit. Isinandal ko ang baba ko sa balikat niya at hinalikan siya roon, papunta sa leeg niya pero tumigil din kaagad ako.

"How's work by the way?" Sam asked.

"Tiring." I plainly said, totoo naman, nakakapagod ngayong araw.

My Boss, My HusbandTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon