My Boss, My Husband

CHAPTER 36

SAMANTHA's POV

"Ate Sam ano 'to?" madiin na tanong ni Justin sa akin.

He's holding the envelope kung saan ko inilagay yung papel na result ng DNA Test, titig na titig siya roon. Mahigpit ang hawak niya roon kaya tiyak ko na pwede nang mapunit ang papel.

"J-Justin" I uttered nervously.

"Bakit nandito yung pangalan ko?! Ano 'tong test result na 'to?!"

"Justin!" suway sakaniya ni Ken dahil sa pagtaas ng boses niya, kahit ako ay nagulat.

"Justin let me explain—" I was about to talk but then he threw away the paper on the floor, padabog din siyang lumabas ng office ni Josh.

Agad ko naman siyang hinabol, naiiyak na 'ko. Galit siya.

"Justin wait! Please!" sigaw ko habang hinahabol siya.

Napatigil siya sa tapat ng elevator at sakto rin na pagbukas non ay lumabas sina Josh at Paulo. Saglit pang tinignan ni Justin si Josh bago pumasok ng elevator.

"What happened love?" alalang tanong ni Josh nang makalapit na ako sakaniya.

Umiiyak akong kumapit sakaniya. "L-Love" I uttered. "J-Justin already k-knew about the DNA Test r-result" I said in between my sobs, pakatapos ay bigla ko nalang siyang niyakap.

Niyakap niya naman ako pabalik. I cried again, in his arms. Bakit lagi na lang ganito? He didn't say a thing. Naramdaman ko nalang ang paghaplos niya sa likod ko, he's trying to calm me down.

Napayakap pa akong ng mas mahigpit sakaniya nang maramdaman ko ang pagsikip ng dibdib ko, parang medyo nahihirapan na ako sa paghinga. I forgot about my asthma. Naramdaman iyon ni Josh kaya mas lalo pa niyang pinag-igihan ang pagpapatahan niya sakin.

"Sshh now love. Nakalimutan mo atang may asthma ka. Tahan na please?" I heared him said softly, pero bakas pa rin ang pag-aalala sa boses niya.

And that's what I did. Dahan-dahan na akong kumakalma. Maluwag na rin yung pagkakayakap ko sakaniya.

"Let's go back to the office. Doon tayo mag-usap"  he calmly said, inalalayan niya rin ako maglakad.

Tumango ako habang nakahawak sa braso niya.  Good thing that there are no employees na nagawi rito sa may office ni Josh kaya walang nakakita sa nangyari.

"Josh, aalis na lang muna kami so that you two can talk. I'll also try to talk to Justin." I heared Paulo said to Josh. Nakita ko na tumango nalang si Josh sakaniya, sakanila. Pakatapos ay umalis na rin sila.

I sat on the couch atsaka yumuko. Ipinatong ko ang siko ko sa tuhod ko at itinakip ang palad ko sa mukha ko. Hindi ko pa rin mapigilan na mapaiyak.

"Tahan na, love" rinig kong sabi ni Josh habang hinahagod ang likod ko.

Umiling-iling ako habang nakayuko pa rin kaya hinayaan nalang muna niya ako. Ilang sandali lang ay dahan-dahan na akong tumahan at pinunasan ang mga luha ko.

"It's all my fault. K-Kasalanan ko kung bakit nalaman iyon ni Justin nang wala sa oras." I said. "Hindi ko agad iyon naligpit, alam ko naman na kasama siyang pupunta rito." dagdag ko pa.

Josh just stared at me. Tumabi rin siya sakin na maupo sa couch. He helped me wipe my tears away.

"Sshhh love, don't blame yourself. Hindi mo iyon kasalanan, walang may kasalanan." he said.

Hindi ako sumagot. I just stared directly on nowhere.

"What happened love? Paano niya nalaman?" maya-maya'y tanong ni Josh.

It took me awhile before answering him. Natahimik ako saglit bago ako nakapagsalita tsaka tumingin sakaniya.

"Diba kanina, lumabas kayo ni Paulo tapos naiwan kaming nag-uusap. Nag-uusap lang kami non and then ilang minuto lang may tumawag sakaniya. So he answered the call at dumistansiya muna siya sakin, doon siya sa may table ko lumapit. Hinayaan ko lang siya, hinintay ko siyang matapos sa pakikipag-usap sa phone niya. And then nung natapos na nga, nasagi niya accidentally yung mga papers and envelopes na nasa table ko kaya nahulog iyon. Tinulungan ko naman siya agad na pulutin iyon but I didn't expect na makikita niya yung result. Meron kasi ako doon nilagay na pangalan niya, kaya siguro nakita niya agad iyon." I explained to him, ipinaliwanag ko sakaniya yung nangyari kanina.

"Gusto ko siyang sundan. I'll explain everything to him. I'll tell him the truth." I said, sobbing.

"Not now love. Hayaan mo muna si Justin. I know na nabigla siya sa nangyari, sa nalaman niya. Let him think. Bukas or sa susunod na araw, saka mo na lang siya kausapin. Just not now, palipasin muna natin." Josh said.

I slowly nodded my head. I guess he is right. Dapat hayaan ko na nga muna si Justin. I know na naguguluhan siya sa nangyari, sino ba namang hindi.

But I want to talk to him. I also felt guilty. Nakita ko kanina ang galit na ekspresyon sa mga mata niya, and it's my fault. Ako ang may gawa non.

Who would've expect, kanina lang magkaayos kami, nagtatawanan, nag-uusap. But now, it messed up.