My Boss, My Husband

CHAPTER 43

Lots of weeks had passed and nothing unwanted happens. Two weeks ago ay nakauwi na pala ang Dad ni Josh galing sa ibang bansa. Tapos na raw ang inaayos niya doon so he can stay here now. For the first time ay nakilala ko na ng personal ang Dad ni Josh. Mabait naman siya, kung ano yung pagkakakilala ko sakaniya noong minsan na nakausap ko siya kapag tumatawag siya kay Josh ay yun naman ang pakiramdam noong nakilala ko na siya ng personal. Mabuti at wala namang problema sakaniya ang relasyon namin ni Josh. He says he's good with it.

And last time, we had a family dinner. Kasama ang pamilya ni Josh at pamilya ko. Josh's family was shocked when they saw Justin with us. Doon namin sinabi na kapatid ko si Justin. Expected ko na magugulat talaga sila, sino ba namang hindi.

Now, nandito lang ulit kami sa office ni Josh. Lately, Josh's schedules were hectic. Marami siyang meetings and paper works na ginagawa but still as his secretary, nandito naman ako para tulungan siya.

Right now, papunta ako sa office ni Mr. Martinez, isang member ng board. May kailangan lang akong iaabot sakaniyang mga folders na may laman na files, then pakatapos ay babalik din kaagad ako sa office ni Josh.

Nasa baba ang office na pupuntahan ko kaya nag-elevator na ako para madali. When I finally reached his office ay kumatok muna ako. Yung secretary ang bumungad sa akin.

Ngumiti ako sakaniya. "Hi, goodmorning. I'll just give these to Mr. Martinez. Nandyan ba siya?" tanong ko agad sa secretary.

Ngumiti rin naman siya sakin pabalik. "Wala si Mr. Martinez. Iwan mo nalang sakin, ako na magbibigay." sabi niya.

"Ah yeah, sure. Here." sabi ko sabay abot sakaniya ng folders. She thanked me and nakita ko na nilagay niya na rin sa table ni Mr. Martinez ang folders na dala ko.

Nagpasalamat ako sakaniya bago umalis. Babalik na ako sa office ni Josh. But before I can go back ay may narinig na ako sa may lobby na naghahanap kay Josh. Lumingon ako kung saan ko iyon narinig, and there I saw ang babaeng ayokong makita.

Nicole stopped when she saw me. She smiled at me, fake. I just raised my brow at her. Tatalikod na sana ako at papasok na sa elevator pero narinig ko ang pagtawag niya sa pangalan ko. Naiirita akong lumingon sakaniya.

"What?" I boredly asked her.

"Hi! I'll just give you and Josh something." she said. Kung makangiti siya, para bang wala siyang katangahan na ginawa noon. May kinuha rin siya na kung ano sa hand bag niya bago bumaling ulit sakin. "Here." she said as she handed me an invitation cards.

"What are we going to do with these?" mataray kong tanong.

Alam kong pilit lang ang ngiting pinapakita niya ngayon, hindi ko alam kung may binabalak ba siya. Wag niya lang akong susubukan, papatulan ko talaga siya.

"I'm going to have a birthday party celebration and you're invited." she said.

I stared at the invitation cards and to her. Nakakabastos kung basta-basta ko nalang siyang tatalikuran, lalo na't may mga tao rito sa paligid. Kaya tumango nalang ako sakaniya then I accepted the cards.

Tatalikod na sana ako pero nagsalita pa ulit siya.

"Samantha, I'm sorry. I'm sorry for what I've done and sorry din sa mga nasabi ko sayo. I hope you forgive me." sabi niya.

She's not sincere. I can't sense sincerity on her voice. Asa naman akong magiging sincere siya. Di ata iyon mangyayari.

I smirked a little. "Too bad, I don't forgive people who's not sincere. Better luck next time." I said and smiled at her sweetly.

Tuluyan na akong tumalikod sakaniya at pumasok sa elevator. My smile immediately faded when the elevator closed.

I looked at the invitation cards I'm holding. Birthday huh.

Mabilis lang akong nakarating sa floor kung saan ang office ni Josh, dumiretso na ako sa office niya. Nakasimangot akong pumasok doon.

"Nabigay mo na?" bungad na tanong ni Josh sa akin pakarating ko. Tumango nalang ako sakaniya. "Thanks love" he said.

Pumunta ako sa table ko at umupo. Mariin kong tinitigan yung cards saka tumingin kay Josh. Hindi siya nakatingin sakin ngayon.

"Tahimik ka ata. You're not like that earlier. Mas gusto ko kapag maingay ka." Josh said, tumingin na siya sakin sa huli niyang sinabi, tumaas-taas pa ng kilay. I know what he means nang sabihin niya na mas gusto niya kapag maingay ako.

I just pouted at him.

Inilapag ko sa table niya yung invitation cards na hawak ko. Kinuha naman niya agad iyon at tinignan. Salubong ang kilay niya na tumingin ulit sakin.

"Who gave you these?" taka niyang tanong.

"Si Nicole. Nandoon sa baba kanina. I heard that she's looking for you pero kami ang nagkita. Then she gave me that." I said to him.

Napatango naman siya. "And then what happened?" he asked.

"What happened?" I asked him confusedly.

"Nag-usap lang ba kayo? May ginawa ba siya sayo o may sinabi nanaman ba siya sayo?" alala niyang tanong.

I smiled and shaked my head. "Wala naman." sabi ko. "Actually, she said sorry to me. Tungkol sa mga sinabi niya dati." I added nang maalala ko na nag-sorry nga pala si Nicole kanina.

"And? Did you forgive her?" Josh asked, he's waiting for my answer.

"Ofcourse no, love. You know I don't forgive people who's not sincere." I straightforwardly said.

Napatango lang siya sa sinabi ko.

Next thing he do is he moved his chair closer to me. He reached for my hand kaya binigay ko iyon sakaniya. Isinandal ko naman ang ulo ko sa balikat niya.

"What do you think we'll gonna do love? Should we attend her party?" he suddenly asked.

I just shrugged. "It's up to you. Pero tsaka mo nalang isipin 'yan. Matagal pa naman 'yan. May mas importanteng bagay ka pang dapat isipin." sabi ko sakaniya.

Hindi nalang siya nagsalita pakatapos.

Bumalik na rin kaagad kami sa trabaho pakatapos non. Hindi pwedeng nakatunganga lang ako habang siya busy sa trabaho. I never do that.

Hanggang sa lumipas nanaman ang mga araw at linggo. Minsan ay nakakalabas kami ni Josh para mag-date, para hindi lang daw kami puro trabaho ang iniisip. We need to unwind, he said.

At yung kinagawian namin, minsan ay umuuwi ako sa bahay namin at si Josh rin sa bahay nila.

Malapit na rin pala ang anniversary namin ni Josh. I can't believe that it's almost a year since we became together as a couple. Yung boss ko na nga siya, jowa ko pa. I chuckled at what I've thought.

"Natatawa ka, ano meron?" Josh asked, he hugged me from the back.

I smiled and I held his hand. "Our anniversary is coming." I said.

"Yes love, I know." he said and I felt him kissing me on my shoulder. "And I'm cumming." naramdaman ko nalang ang pagdiin ng katawan namin sa isa't isa.

Agad akong lumayo sakaniya at sinamaan siya ng tingin. He's like that sometimes na minsan ikinaiinis ko. Hindi ko nalang siya pinapansin kapag ganoon.

But then weeks passed by, and the day of our anniversary came...