My Boss, My Husband

CHAPTER 11

"Josh" I whispered.

Buti nalang narinig niya yung sigaw ko. I'm thankful that he came.

Nagulat nalang ako nang suntukin niya yung lalaki. Mabuti nalang at kasama niya sina Paulo kaya agad siyang inawat.

"Tangina mo! Sino ka ba ha?!" singhal sa kaniya nung lalaki.

Lumapit na ako kay Josh at hinawakan siya.

"Josh calm down, please." I beg him. Baka gumanti yung lalaki, baka mapano siya. I'm just worried for him.

Josh looked at me worriedly. Hinawakan ko siya sa kamay at sinabing kumalma siya.

"You don't care who I am. Don't you know that we can sue you for harassing her?! Bastos kang hayop ka!" Josh said.

I'm scared right now. This is the first time seeing Josh this mad. Galit na galit siya ngayon. My tears are falling down on my cheeks but I don't mind that. Pilit ko lang pinapakalma si Josh dahil baka may gawin pa siya at gumanti na yung lalaki.

"Calm down Josh, please." I said.

Sinasabihan na rin si Josh ng mga kaibigan niya na kumalma siya pero nanatili lang siyang masamang nakatingin doon sa lalaki.

Maya-maya lang ay may lumapit na sa aming staff ata ng Resort. They asked what happened to us at pinapunta muna kami sa loob para mapag-usapan kung ano yung mga nangyari.

Sumama na kami. Habang papasok kami sa loob ay hawak ko pa rin si Josh.

"May I ask y'all of what have just happened?" tanong nung owner ata nitong Resort.

They let me speak. Kahit na kinakabahan ay sinikap ko talaga na makapagsalita kahit na nanginginig anh boses ko. Ikinwento ko kung ano ang nangyari. I told them what that guy did to me. Sinabi ko rin na kaya lang nasuntok ni Josh yung lalaki ay dahil pinagtanggol lang ako.

The owner of the Resort apologized to us, to me. They said na sila na ang bahala roon sa lalaki. Hindi nalang ako nagsalita, nakadikit lang ako kay Josh the whole time.

Bumalik nalang kami sa hotel. Tahimik lang kami. I felt sorry for Josh's friends, I felt sorry for them. Sumunod sila dito para makapag-relax pero nasira ko lang.

"Guys, I'm sorry." I apologized to them.

"No, Sam it's okay." si Paulo.

"Di mo naman kasalanan yung nangyari Sam." sabi ni Stell.

"Pero nasira ko yung pagsunod niyo rito. You're supposed to be relaxing." I said.

"Okay lang talaga Sam. Sabi nga ni Stell, hindi mo naman kasalanan yung nangyari." Ken said.

Napayuko nalang ako. I felt Josh's hands hold mine kaya nag-angat ako ng tingin sa kaniya. He just smiled at me. It's like his saying na, okay lang ang lahat.

"Uhm, maybe we should go muna. Guys, hayaan na muna natin sila." Justin said.

The other's agreed to him. Umalis na muna sila at pumasok sa isang room, yung room iyon nila Ken at Jah yung pinasukan nila. Kami nalang ni Josh ang natira.

I cleared my throat and then Josh suddenly speaks.

"Maiwan na kita Sam, magpahinga ka na." he said.

Inilingan ko siya. I opened my room's door at pinapasok siya. Pinaupo ko siya sa couch na nandoon. Kakausapin ko siya.

"Stay here for awhile Josh. I'll just change my clothes." I said. Wala na siyang nagawa kaya tumango nalang siya.

Ako naman ay kumuha ng damit. Pumasok ako sa banyo at nagbanlaw. Binilisan ko iyon at agad na nagbihis. Pakatapos ay lumabas na ako.

Lumapit ako kay Josh. He's busy now on his phone. I cleared my throat dahilan para mapatingin siya sakin.

"Ahm, Josh."

"Yes?"

"About earlier, I'm sorry, muntikan, no, napaaway ka pa dahil sakin." I apologized to him at yumuko nang bahagya.

"It's nothing Sam. Ayoko lang na may nambabastos sayo, or kahit na sa kaninong babae." he said.

Tumango-tango ako. Tumayo ako at lumapit sa kinauupuan niya. Kinuha ko ang kamay niya at hinila siya patayo kaya mukha siyang naguguluhan ngayon.

I stared at him. Pakatapos ay niyakap ko siya. Naramdaman kong bahagya pa siyang nagulat pero niyakap din naman niya ako pabalik. I rest my face on his shoulder. We're just hugging each other. Nararamdaman ko naman ang pagbilis ng tibok ng puso ko, it's beating for him, sana hindi niya iyon mapansin.

"Thank you Josh. For saving me from that guy earlier." I sincerely said.

"Wala iyon Sam. I'll promise you, hangga't kasama mo 'ko, walang mambabastos sayo or walang makakagawa ng masama sayo." he said.

I appreciate him for that.

Naramdaman ko nalang na tumulo na yung luha ko nang banggitin ko yung kanina, nung maalala ko yung nangyari kanina. Unang beses ko lang na naranasan iyon. Buti nalang at nandon si Josh para ipagtanggol ako.

"Hey, don't cry. Tapos na iyon, nandito na 'ko." Josh said.

Hindi ko namalayan na naramdaman niya na pala yung pag-iyak ko. Hinahaplos ni Josh ang likod ko at pinapatahan ako.

Nang bahagya na akong tumahan ay humiwalay na ako sa yakap. I sat on the couch, tumabi naman siya sakin.

Nasa labas ang tingin ko. Hindi ako nagsasalita.

"You should sleep now, Sam. Bukas na umaga nalang tayo aalis, after we eat breakfast aalis na tayo." Josh suddenly said.

Tumingin ako sa kaniya at tumango nalang. "Okay" I said and smiled at him.
"Ikaw din, magpahinga ka na, matulog ka na. Yung mga kaibigan mo pagpahingahin mo na rin." sabi ko pa.

Tumango nalang siya. Hinatid ko na siya palabas ng room. Nang makalabas na siya ay sinabihan niya ulit ako na matulog na kaya natawa nalang ako ng mahina, ulit-ulit siya eh.

Nang mahiga ako sa kama bago matulog ay bigla kong inisip si Josh. I'm just lucky that I met him, that he's my boss, and oh, he's also now my suitor. I really appreciate a man like him so I'm very thankful that I have him.