My Boss, My Husband

CHAPTER 50

I am just staring at Josh the whole time. May ginagawa siya ngayon eh.

Napapansin ko lang, these days mas nagiging clingy at sweet ako kay Josh. I don't know why. Hindi naman ako ganito ka-clingy sakaniya noon.

And one more thing, napapadalas ang pagkahilo ko ngayon at madalas din akong nasusuka. Josh noticed it because he saw me last time na sumusuka sa bahay. Sabi niya ay magpacheck up ako pero sinabi ko nalang na masama lang talaga ang pakiramdam ko that time.

"Love" tawag ko kay Josh.

Tumingin naman siya sakin. "Yes love? Do you want anything?" tanong niya pero umiling ako. Maybe he's thinking na may gusto nanaman akong pagkain. Lately kasi ay kung ano-ano nalang hinahanap ko.

"May sasabihin lang ako." sabi ko.

"What is it?" he asked.

I was about to talk but his phone rang kaya nabaling ang atensiyon namin doon. He looked at me kaya tumango at ngumiti nalang ako kaya sinagot na niya yung tawag.

I guess he's talking to someone related sa company dahil sa pinag-uusapan nila. Naka-loud speak kasi ang phone niya kaya naririnig ko.

Hindi rin nagtagal ay natapos na yung pag-uusap nila kaya sa akin na bumaling si Josh.

"Ano yung sasabihin mo love?" he asked, he even reached for my hand and he held it.

I giggled and adjusted my seat closer to him. I rested my head on his shoulders. Hinawakan ko rin ang kamay niya at pinaglaruan yung mga daliri niya.

"I once again saw a close friend of mine from college. Hindi pa rin siya nagbabago, he's still the same." I said, bahagya naman akong napangiti.

"He? What's his name?" napatingin ako kay Josh nang magtanong siya.

"Noah." I said with a smile.

I saw his brows furrowed pero hindi ko nalang iyon pinansin.

"Lalaki huh. You miss him?" he asked.

Tumango naman ako. "Ofcourse I missed him love. Close kaya kaming dalawa. Hindi ko nga inexpect na pupunta siya ngayon dito sa Manila kasi taga Laguna siya. He came here because he said that he's looking for a job." I said.

Magsasalita pa sana ako pero biglang binawi ni Josh yung kamay niya sa akin. Hindi rin siya nagsalita na at naka-iwas siya ng tingin sa akin. And when I looked at his face ay salubong ang kilay niya at parang galit.

Nagtaka ako kaya tinanong ko siya. I even held him on his arm.

"Why love? Ayaw mo bang nagkukwento ako?" I said softly.

Hindi naman siya ganito pag nagkukwento ako eh, ngayon lang. Wala naman ata akong nasabing masama o mali para ganon ang maging reaksiyon niya.

Hindi siya nagsalita kaya nagpatuloy nalang ako sa pagkwento. Hindi ko nga lang alam kung nakikinig siya.

"By the way love, I'm planning on meeting him again pero isasama na kita so that you can meet-"

"Stop! You have no one to meet!"

Hindi pa ako tapos magsalita pero bigla nalang akong nagulat dahil sa inakto niya. I even flinched when he raised his voice at me.

Ramdam ko ang panunubig ng mga mata ko kaya tumayo na ako at lumabas ng office niya.

I don't want to cry in front of him.

Hindi naman ako ganito dati, kahit na minsan ay napagtataasan niya ako ng boses ay hindi ako naiiyak. Why am I being emotional the past weeks?