CANIM ÖĞRETMENİM (BxB)

125.Bölüm 🌙

İyi okumalar 🌙

Önceki bölümü atlamayın lütfen...

Tuna, evden bir hışımla çıkmış, arabasına binip, Tuğra'nın evine doğru yol almıştı. Gidince ne olacaktı? Neyle karşılaşacaktı bilmiyordu? Ama bu saçma yanlışlığı düzeltmesi gerektiğini biliyordu.

Yaklaşık on dakika içinde Tuğra'nın evine gelip indi arabadan. Kalbi heyecandan deli gibi atıyordu. Evden çıkarkenki cesareti kuş olup uçmuştu sanki. Önünde durduğu binaya baktı. Gözlerini kapattı ve kendi kendine konuştu.

"Yapabilirsin Tuna. Yapabilirsin." dedi ve derin nefesler alıp yüzünü sıvazladıktan sonra binadan içeri girdi. Karşısına çıkan  asansörün düğmesine bastı ve hemen geldi. Asansöre bindikten sonra 5. katın düğmesine bastı ve asansörün aynasına bakarak üstünü başını düzeltti. Mekanik ses duyulduğunda, kalbinin hızı daha da artmıştı. Sesli bir şekilde nefes alıp verdi ve kapının kenarındaki isimin yazılı olduğu zile bastı.

Kapı, birkaç dakika içinde açıldı. Tuna, kapıyı açan kişinin baba olmak için çok genç olduğunu ve yüzünün bir yerlerden tanıdık geldiğini düşünerek, bu kişinin Tuğra'nın abisi Buğra olduğunu anladı. Buğra'nın sesiyle, düşüncelerinden koptu.

"Buyrun?" dedi Buğra karşısındaki bedene bakarak. Tuna dudaklarını ısırdive cevap verdi.

"Şey, ben Tuna. Tuğra..." derken içeri çekilmesiyle sözleri yarıda kesildi. Buğra, Tuna'yı hızla içeri çekip kapıyı da aynı hızla kapattı. Tuna, afallayıp kalmıştı aniden içeri alınmasıyla. Tamam, bu kadar hızlı olacağını beklemiyordu.

"Sen niye geldin delirdin mi?" dedi Buğra. Tuna toparlanarak cevap verdi.

"Tuğra'yla konuşmam gerekiyor." dedi. Buğra cevap vereceği sırada, koridorun ucundan gelen sesle, ikili direkt sola doğru baktı.

"Abi kim gel..." diye konuşurken, Tuna'yı görmesiyle cümlesi yarıda kaldı Tuğra'nın. Kapıya doğru giderken konuştu bu kez. "Senin ne işin var burada? Ne diye geldin?" dedi. Tuna cevap vermek için dudaklarını aralamışken, evde yankılanan zil sesiyle, üçlü adeta bir anda panik oldu.

"Kesin annemler geldi eyvah!" diyerek elini alnına götürdü Buğra. "Al götür sakla şunu." dedi Tuğra'ya, kısık bir ses tonuyla. Dışarıdan seslerinin duyulmasını istemiyorlardı. Tuğra aceleyle, aynı şekilde cevap verdi.

"Abi mal mısın nereye saklayayım? Tuzluk mu bu?" dedi. Bir yandan da düşünmeye çalışıyordu. Zil, bir kez daha çalınca Buğra cevap verdi tekrar.

"O zaman odana götür. Uygun bir anda çıkartırız evden." dedi ve Tuğra Tuna'nın elini tutup odasına çekiştirdi hızla. İkili odaya girdikten sonra, Buğra da bir iki kez nefes alıp kapıyı açtı yapmacık bir gülüşle. "Hoşgeldiniiiiiz." dedi gülümsemeye çalışarak. Babası Şükrü bey eve girerken söyleniyordu.

"İyi ki evdesiniz oğlum. İki saate açılıyor kapı maşallah." dedi. Annesi de girdikten sonra kapıyı kapattı Buğra.

"Ben lavabodaydım. Tuğra'da uyuyor sanırım. O yüzden şey oldu." dedi. Annesi daha oturmadan cevap verdi.

"Tuğra bu saatte uyudu mu? Hasta mı yoksa? Ben bir bakayım nesi varmış?" diye odaya doğru yöneldiği sırada Buğra önüne geçti annesinin.

"Hayır anne, dur! Hasta değil. Yani yorulmuş biraz bugün heralde. Ben gördüm uyumadan önce konuştuk biraz. İyiydi." dedi ve odaya doğru yöneldi geri geri yürüyerek. "Ben şimdi bakarım yine. Sen yorulma." dedi ve Tuğra'nın odasına girdi hızla, annesinin şaşkın bakışları altında.