CANIM ÖĞRETMENİM (BxB)

96.Bölüm 🌙

İyi okumalar 🌙

Önceki bölümü atlamayın lütfen...

Tuğra
Abime bakakaldım kapıda. Aklımdan geçen şeyler dilimden dökülüverdi istemsizce.

"Sen nerden çıktın abi?!" dedim şaşkın bir şekilde. Abim gözlerini devirip içeri girerken cevapladı.

"Senin çıktığın yerden canım kardeşim." dedi ve salona doğru adımladı. "Anne, ben geldim." diye seslendi içeri girerken. Evde aniden bir bayram havası olmuştu. Abim, son birkaç yıldır yurtdışında çalışıyordu ve bugün geri dönmüştü. Biz daha geç bekliyorduk ama sürpriz olmuştu. Ben de içeri girdim. Hasret gidermeler bitmiş, sohbet başlamıştı.

"Buğra, oğlum haber verseydin ya geleceğini. Sevdiğin yemeklerden yapardım." dedi annem. Abim gülümseyerek cevap verdi.

"Gerek yok annem. Sürpriz yapmak istedim." dedi ve kalkıp kapının oradaki valizlerden birini getirdi.

"Tam sürpriz oldu valla. Tuğra da bir şey anlatacaktı. Tam o sırada sen geldin." dedi babam. Abim valizi açıp bana baktı. Kafami salladım, 'Ne var?' gibisinden. Bir şey demeden valizdeki hediyeleri çıkarmaya başladı. Annemle babama hediyesini verdikten sonra, önüme büyükçe bir kutu bıraktı.

"Bu da senin Tuğra bey. Bakalım beğenecek misin?" dedi. Hediye paketini yırtarak açtım ve kutu açığa çıkınca neredeyse küçük dilimi yutacaktım şaşkınlıktan. PS5 getirmişti abim bana.

"Oha! Bunu nasıl aldın?" dedim şaşkın bir şekilde. Abim de güldü tepkime karşılık.

"Bunlar yurtdışında o kadar da pahalı değil. Yani burada olsam alamazdım ama oradayken alayım dedim." dedi. Gerçekten bayılmıştım. Harika bir hediye olmuştu bana.

"Abii bu çok güzel çok teşekkür ederim." diyerek sarıldım abime. Sarıldığımda gerçekten özlediğimi anlamıştım. Aramız fazla iyi değildi giderken. O yüzden pek konuşmuyorduk o yurtdışındayken. Annemle babam konuşuyordu genelde. Ben de haberlerini onlardan alıyordum. Ilk kez bugün sarılmıştım. Abimin varlığını ilk kez bugün hissediyordum.

Bir süre daha sohbet edilince, odalarımıza çekildik. Önce banyoya geçip dişlerimi fırçaladım. Odama geçtiğimde abim yatağımda oturuyordu.

"Odaları mı karıştırdın? Senin odan yan oda?" dedim. Abim iç çekti sadece. Daha sonra yanına vurdu birkaç kez. Yanıma otur demek istiyordu. İkiletmeden oturdum yanına.

"Yurtdışına giderken seninle çok iyi ayrılmadığımızı biliyorum Tuğra. Giderken, bir yanım eksik gittim. Seni aramak istedim ama bir yandan da senin aramanı bekledim." dedi. Ben de onun aramasını bekliyordum halbuki... "Aramızda geçen her neyse, unutmaya hazırım. Ben... Ben o sıralar hazır değildim ve korkmuştum. Babama söyleyeceksin diye korkmuştum." dedi. Şimdi aynı durumda ben vardım ve abim eminim ki destek olacaktı.

"Abi sen deli misin? Neden babama söyleyeyim? Söyleseydim o an söylerdim. Seni uyarmıştım çünkü dikkatli olmanı istedim. Ülke buna alışık değil biliyorsun. Zarar görmenden korkmuştum." dedim. Başıyla onayladı.

"Biliyorum. Ama yurtdışında olduğum süre boyunca epey düşünme fırsatım oldu. Sen haklıydın. Beni korumaya çalıştığının geç de olsa farkına vardım. Artık seninle gerçek abi kardeş gibi olmak istiyorum." dedi. Ben de zaten kırgın değildim artık. Üstünden üç yıl geçmiş bir mevzuydu.

"Tamam abi. Affettim seni." diyerek sırıttım. Kafama vurdu bi tane. Sonra sarıldık birbirimize. Abimle barışmıştık ve içimdeki burukluk aniden kesilmişti...

Selam!

Buğra'yı nasıl buldunuz bakalım?

Yorumlarınızı bekliyorum 🤗

Sizleri seviyorum 💙