حور الريان

البارت الأربعون

ف البداية كده بعتذر من الكل بس حقيقى انا بعد ما نزلت البارت امبارح تعبت لدرجه انى حتى مفطرتش ودخلت نمت ومشوفتش تصويت ولا تفاعل ولا اى حاجه فياريت تعذرونى
وبارت النهارده طويل

حور الريان بقلم نوران محفوظ
البارت الأربعون

حور هزت رأسها بلا وهى بتقول بتوتر : مفيش يا ريان انا بس محتاجه ارتاح شويه
ريان باس رأسها بحب وهو بيتنهد بوجع : طب يا حبيبتى
انا ورايا مشوار كده هقضيه وهاجى ريان قبل ما يخرج بص ع رشا بسرعه ومشى
ريان اول ما خرج حور نطت من مكانها وراحت لأبوها الا مد ايده بالورق ليها
محمد بصلها بتسأل بس حور اتجهلت ده لأنها اساسا مش عارفه هتقوله ايه هتقوله ده مجرد خوف خايفه إن الورق ده يكون كسره ووجع جديد لريان
حور مسكت تلفونها وهى بتتصل بحد : انا انا اسفه بس متسبهوش انا عارفه انك مشغول واكيد الحكايه باظت اكتر
بس
يوسف ابتسم ببهوت وهو شايف ريان خارج قدامه : حاضر يا حور مش هسيبه وملهاش لازمه اسفه ريان اكتر من أخ
حور دخلت اول اوضه شافتها علشان تشوف الورق ده فى ايه ومستنتش تفتح الظرف وشقته واول ما شافت الا جواه رماته بعيد وهى بتغمض عيونها بعدم تصديق والدموع بتنزل من غير ما تقف
وقالت بصدمه : ريان مش ابن احمد الشرقاوى
هناء بصت لحور الا سبتهم ومشت بذهول وبعد كده بصت لمحمد بعدم مستنيه يفسرلها الا حصل
محمد ابتسم بهدوء ومشى
هناء اتنهدت بغضب وهى بتقولها : شايفه يا رشا
رشا مكنتش معاها كل تفكيرها كان ف ريان وليه الوجع والحزن الا ف عيونه
اول ما شافته كان نفسها تحضنه وكأنه بحضنها هتطبطب عليه وترضيه

ريان بص ليوسف بسرعه وهو بيقول : يوسف الورق الا
وسكت وبعد كده قال احمد الشرقاوى عطهونى نسيته جوا لما حور تعبت ادخل هاته لأنى مش عايز ادخل
يوسف بصله بهدوء وهو متأكد إنه مش هيلقيه لأنه اخد باله لما حور شاورت لأبوها انه ياخده واكيد هو مع حور دلوقتى
يوسف دخل واتعمد يتأخر شويه علشان ريان ميشكش
وطلع اول ريان ما شافه بص ع ايديه ولما ملقاش حاجه بصله بتسأل
يوسف قرب وهو بيقوله : ملقتش حاجه اتوقع إنه مش مهم يا ريان
ريان هز رأسه بشرود وهو بيقول : ازاى مش مهم دا انا مستنى سنين علشانه وعلشان اعرف السبب
منى بإصرار واكيد هعرفه لو مش من الورق يبقى من صاحب الورق نفسه
يوسف جه يوقفه بس ريان مشى
يوسف بصله بوجع وحزن وهو بيدعيله بالراحة وطلع فونه واتصل ع حور
حور كانت لسه بتعيط بذهول ومش مصدقه وخايفه قوى لريان يعرف ريان مش حمل الكسره دى كفاية قوى الا مره بيه الا تعرفه والا متعرفهوش
اول ما سمعت صوت فونها جرت تشوفه ع امل انه يكون ريان بس اول ما شافت اسم يوسف قلقت اكتر وردت وهى بتقول بلهفه : خير يا يوسف ريان حصله حاجه
يوسف اتنهد بتعب وهو بيقول : حاسبى ع الورق الا معاكى ريان هيتجنن ويعرف ايه الا فيه
حور بتوتر : ورق ورق ايه
يوسف بهدوء : انا عارف إن الورق الا احمد عطاه لريان انت اخدتيه بس المهم انك تتخلصى منه وبسرعه
بس ف مشكله تانيه
حور حطت ايديها ع قلبها بخوف : ايه تانى
يوسف قالها الا ريان قاله
حور قامت وهى بتلف حولين نفسها : يا نهارى طب هنعمل ايه ريان لازم ما يعرفش الورق دا فيه ايه
يوسف هز كتفه وكأن عقله وقف عن التفكير : مش عارف يا حور
وكمان انا مشغول ومش عارف اللحق منين ولا منين بجد تعبت
حور ابتسمت بحزن : والله يا يوسف مكنش قصدى ازود مشاكلك بس
يوسف ابتسم بحنان وهو بيقول : بس يا مجنونه انت مرات اخويا فكرى بس هتعملى ايه وأى حاجه عايزاها انا ف ضهرك
حور ابتسمت بإمتنان : شكرا ليك بجد
حور فضلت وقت تفكر ايه الخطوه الا لازم تقوم بيها وتعملها بس مش عارفه لحد ما توصلت انها لازم تقابل ابو ريان وتوصل معاه لحل
بس ده من غير ما حد يعرف خاصة ريان
ريان دخل وهو مبتسم بس استغرب انها مأخدتش بالها من دخوله الاوضه فقرب منها وهو بيقول : حبيبى سرحان ف ايه
حور انخضت اول ما لقاته قدامه وبسرعه بصت ع الورق ولقاته واقع جانب رجله
فبلعت ريقها بتوتر وقامت بسرعه وحضنته واتعلقت ف رقبته
ريان ضحك وهو بيقول : طب براحه لدرجه دى وحشتك
حور اتكلمت وهى بتزق الورق برجليها وبتقول : عندك مانع يا سيادة المقدم وبعدين انت بتوحشنى وانت ف حضنى
ريان ضمها ليه هو محتاجها محتاج حضنها علشان ينسى الدنيا والا فيها محتاج همسها علشان يعرف انه مش لوحده محتاجها كلها علشان يقدر يكمل
وقال : وانت كمان وحشتينى
ريان بصلها وهو بيبلع ريقه: حور انا هدخل اخد دوش وبكره هننقل بيت تانى قريب من هنا اجرته علشان الفترة الا هنقضيها هنا كان نفسى ننقل النهارده بس ف ناس لسه بتنضفه
حور غمزتله بدلع وهى بتحضنه : مش مهم هبقى فين المهم ابقى معاك وف حضنك وقربت اكتر منه
ريان حاسس بأنفاسها قريبه منه لدرجه انه بيتنفسها
ومقدرش يمسك نفسه اكتر من كده وقرب منها وهو بيقول اخرتى هتبقى ع ايدك يا بنت التهامى