Broken by you

Deel 44

Bar 2-02 was inderdaad een schot in de roos gebleken.
Louis en ik hadden de hele avond ongestoord kunnen dansen, drinken, nog meer dansen en gewoon genieten van elkaar. Ik was zelfs even vergeten dat hij eigenlijk wereldberoemd en ongelofelijk gegeerd is. Behalve de beelden van de bewakingscamera's, die directioners sowieso in handen zouden krijgen - hoe doen ze het toch?- had ik niemand echt beelden van ons zien maken en dat had me gerust gesteld.
Ik had mij in geen tijden meer zo relaxed en onbezonnen gevoeld, en ik had ook aan Louis gemerkt dat hij zich goed voelde. Hij kon een sigaretje roken zonder dat iemand er wat van zei, hij kon whisky drinken zonder voor dronkaard uitgemaakt te worden, en hij durfde me kussen in het openbaar.
Dat deed hij voordien ook al, maar steeds op een ietwat terughoudende manier. Ik genoot ervan om hem zo te zien lachen. Hij leek voor het eerst sinds lang weer echt gelukkig, zonder meer.
We waren niet alleen in de club geweest. Niall, Liam en diens beste vriend Andy waren even voordien ook al binnengevallen. Het was dan ook niet zo raar geweest dat we als laatsten in de club gebleven waren. Het was iets na vijf uur in de ochtend toen we aankwamen in het hotel waar de jongens nu verbleven. Een geluk dat je zo vroeg op de dag al een taxi kon boeken hier in Manchester.
Hoewel het niet gepland was dat er vriendinnen zouden overnachten, deelde Louis deze keer geen kamer. Zayn deelde er eentje met Harry, en Niall en Liam deelden de kamer net naast die van Louis. Ik vond het nu echt geen goed idee meer om terug te keren naar Londen. De afstand Manchester-Londen viel best goed mee, en zeker op dit afschuwelijk vroege uur zou de doorgang naar Londen vrij zijn, maar ik zat iets te hard boven mijn theewater om nog te weten waar ik Max kon vinden om hem te overtuigen me nu nog naar huis te brengen. En bovendien vond ik het niet erg om bij Louis te slapen vannacht. Zovele uurtjes rust zouden ons toch niet gegund zijn nu. De jongens werden om 13u alweer in het stadion verwacht en ik moest ook nog wel eens op mijn werk verschijnen.
God, hoe kon ik op dit uur en in deze toestand aan werken denken?
Louis liet zich onmiddellijk op het bed vallen. Ik bekeek hem van kop tot teen. Zijn schoenen had hij dan wel uitgeschopt tijdens het betreden van de kamer, maar de kleren waarmee hij zich in het zweet had gedanst in Bar 2-02 zouden nog enkele uurtjes aan zijn lichaam kleven. Perfect excuus om morgen samen te douchen, bedacht ik.
Ik liep naar de badkamer en trok mijn kleren uit.
Zou Harry al opnieuw op zijn kamer zijn? Vast wel. Hij zou Katie meenemen op restaurant, had hij verteld. Voedsel. Bah, ik wilde er nu niet aan denken. Maar dat betekende wel dat hun date er al lang opzat. Als Harry braaf geluisterd had naar Louis, had hij Katie braafjes aan onze loft afgezet en zou hij nu al terug in Manchester moeten zijn.
Ik wilde er mijn hoofd nu niet over breken. Ik zou Harry morgenvroeg wel zien aan de ontbijttafel.
Ik legde me naast Louis neer. Hij was meteen in slaap gevallen en aan de glimlach op zijn gezicht te zien was het best leuk in dromenland.
Ik legde het deken over hem heen en sloot mijn ogen.

Ik had amper vier uurtjes en een half geslapen, en toch voelde ik me best fris.
Ik liep de badkamer uit en nam mijn kleren van de grond. Terwijl ik ze aantrok, strompelde Louis achter mij de badkamer uit. Hoewel we net gedoucht hadden en ik zijn hoofd lange tijd onder het koude water had gehouden om hem wakker te krijgen én te houden, leek hij nog steeds half in slaapmodus te zitten. Hij zuchtte, trok de handdoek wat strakker rond zijn lenden en zette zich op de rand van het bed. Hij keek me aan.
"Jij hebt ook geen last van een ochtendhumeur", geeuwde hij. Ik lachte naar hem.
"Ik heb vooral geen last van een kater". Ik duwde hem achterover op bed, ging over hem heen zitten en kuste hem. Mijn haren vielen voorover, recht in zijn gezicht.
"Ik ben eens benieuwd of de anderen al wakker zijn", zei ik, toen ik me opnieuw rechtzette.
Louis zette zich op zijn ellebogen.
"Ga jij al naar beneden? Ik kleed me aan en kom ook."
Ik knikte en liep de kamer uit. Net toen ik de deur achter me sloot, kwam Liam uit de aanpalende kamer. Hij zag er veel frisser uit dan Louis, wat me verbaasde want ik had ook van hem gezien hoeveel liter alcohol zijn lichaam binnenstroomde vannacht.
Hij kwam naar me toe en gaf me een kus op m'n wang.
"Hé Steph, wakker?" Ik keek hem vragend aan.
"Ik zou dat aan jou moeten vragen. Ik heb lang niet zoveel cocktails gedronken als jij." Hij lachtte. We liepen samen door richting lift.
"Ik kom net van de hotelgym. Ik ben een uurtje geleden opgestaan."
Mijn mond viel haast open van verbazing. Die liters alcohol waren goed verteerd. Dat zijn zo'n momenten dat ik me afvroeg vanwaar Louis zijn gespierd lichaam haalt. Hij was zich op dit moment nog als een bompa van 84 jaar in zijn kleren aan het hijsen, stijf van de vermoeidheid en de vloeibare pleziertjes van vannacht.
Liam en ik liepen samen naar de ontbijtbar. Niall, Andy, Max, Sandy en John zaten al te ontbijten. De tafels waren lang genoeg en de mannen vonden het heus niet erg dat ik er zou gaan bijzitten, maar ik vond het maar raar om als enige vrouw tussen al die mannen te gaan zitten, terwijl mijn eigen ventje nog niet beneden was.
Niall wenkte me naast zich.
"Zayn is er nog niet. Perrie had gisteravond een concert net naast Manchester en Zayn is bij haar blijven slapen. En Harry zal nog wel slapen nu", zei hij, terwijl ik me naast hem neerzette.
Op dat moment kwam ook Louis de zaal binnen. Hij nam een grote kom ontbijtgranen met magere melk en een groot glas fruitsap. Niall lachtte geniepig naar me. Katertje wegwerken.
Ik nam mijn smartphone uit de zak van mijn vestje en drukte Katies nummer in.
De verbindingstoon ging over, maar Katie beantwoordde mijn oproep niet.
Vreemd. Het is niet van Katies gewoonte om zolang uit te slapen. Ik bekeek het schermpje en opende al mijn nieuwe berichtjes. Geen enkel van Katie. Dat was nog vreemder.
Katie die op date geweest was met Harry en me niet meteen liet weten hoe het geweest was zodra ze was thuisgekomen in de loft?
Austin kwam de ontbijtbar binnen en kwam meteen naar onze tafel.
Hij leek lichtjes in paniek.
"Hebben jullie Harry soms gezien? Ik ben hem kwijtgespeeld, vrees ik."
De anderen keken elkaar verward aan, maar ik vond het best amusant. Ik hield een beeld voor ogen van een kleine Harry Styles die nu helemaal alleen in de grote stad ronddwaalde, zonder zijn mama bij zich en met enkel zijn favoriete knuffelbeertje in zijn hand. Ik schudde mijn hoofd. Dat was best een gemeen gedacht van me.
"Slaapt hij dan niet meer?", vroeg Liam. Austin schudde ontkennend zijn hoofd.
"Hij is helemaal niet hier komen slapen".
Louis keek me strak aan.
Ik gniffelde. Harry en Katie waren samen op date geweest in Manchester, Harry zou Katie helemaal terug naar Londen voeren, nu bleek dat zijn hotelbed onbeslapen was, en ik kon Katie niet bereiken.
Ik keek naar Austin.
"Ik heb anders wel een vermoeden waar hij nu is".

Mijn vermoeden werd bevestigd toen Harry tien minuutjes later de ontbijtbar binnenkwam. In zijn kielzog liep Katie.
Harry groette ons allen tegelijk en zette zich neer naast Louis, die rechtover mij zat.
Katie kwam naast mij zitten en gaf me een kus op m'n wang.
"Sorry Steph, ik had m'n gsm niet gehoord in de auto".
Ik stak m'n laatste appelpartje in mijn mond en glimlachtte geheimzinnig naar haar. De anderen gingen verder met hun conversatie, en ik had zelfs geen aandacht voor wat Harry en Louis nu deden of zeiden tegen elkaar.
"Vertel maar, hoor", zei ik. Ik was superbenieuwd naar wat er zich de voorbije uren had afgespeeld in... tja, God weet waar! Waren Haz en Katie al die tijd in Manchester gebleven of hadden ze Londen bereikt? En wààr in Londen zouden ze de nacht dan hebben doorgebracht? En vooral... was het samen?
Katie lachtte van oor tot oor. Ze keek naar Harry, en ik deed hetzelfde.
Harry was stiekem met Louis aan het praten. Geweldig zicht, vond ik dat. Aan de ene kant van de tafel waren de jongens aan het praten over hun nacht en aan de andere kant van de tafel de meisjes, en beide groepen deden het stil genoeg zodat ze het niet van elkaar zouden horen.
"Ik kan je geen gelijk geven", begon Katie. Ik begreep niet wat ze bedoelde.
Ze merkte het.
"Als Harry mìj kust, doet dat wel wat met me", fluisterde ze. Ik keek vluchtig naar Louis, maar hij leek Katies opmerking niet gehoord te hebben.
"Jullie hebben gekust?", vroeg ik. Echt verrast kon ik niet zijn. Ik kende Katie en ik kende Harry. Ik wist tot wat ze beiden in staat waren op een eerste date.
Katie knikte.
"En?", vroeg ik door. Ik hoopte dat Katie de details zou achterwege laten, maar ik wilde wel weten waar en hoe zij en Harry de nacht hadden doorgebracht.
Ze rolde met haar ogen.
"Het is oké, mama, we zijn braaf geweest", zei ze schuldig. Ik gaf haar een por. Ze moest erom lachen.
"We zijn meteen doorgereden naar Londen. Onderweg hebben we eten gehaald bij de Mexicaan."
"Taco's", viel ik haar bij.
"Taco's, inderdaad. En dan zijn we doorgereden naar de lofts."
Ik humde. Ik hoefde echt niet te weten wat ze gegeten hadden, de uitleg die ik verwachte diende pikanter te zijn dan de taco's die ze verorberd hadden.
"En we hebben wat gepraat bij een glaasje wijn".
Ik haalde mijn neus op.
Praten bij een glaasje wijn in Harry's loft. Ik wist waartoe dat kon leiden. Hoewel, ik kon het niet vergelijken. Wat er die avond tussen Harry en mij gebeurd was, dat was een compleet andere situatie. Ik voelde me down en Harry troostte me. En ik had hém gekust, dus eigenlijk was ik de schuldige toen.
De appelpartjes in mijn maag keerden zich om toen ik eraan terugdacht. Niet dat ik spijt had van die kus, maar door het feit dat ik het altijd een beetje als bedrog tegenover Louis zou zien, hoe hard ik mezelf ook probeerde wijs te maken dat dat helemaal geen bedrog was.
"En eigenlijk was het zo gezellig en ook al zo laat, dus vond Harry dat hij maar beter niet meer terugreed naar Manchester."
Ik voelde de spanning opborrelen. Nu zou ik eindelijk te weten komen wat er gebeurd was. Waren ze beiden naar de loft van Louis getrokken en hadden ze daar samen de nacht doorgebracht? Damn, mijn propere lakens!
Of misschien had Harry Katie wel overtuigd om bij hem te blijven slapen? Ik was er zeker van dat hij daar snel genoeg in geslaagd was. Katie had sinds haar aankomst in Manchester haar ogen nog niet van Harry kunnen afhouden. Dàt, plus de manier waarop ze naar hem keek toen hij mij was komen terughalen op mijn appartement in New York, deed me verstaan dat ze hem écht wel zag zitten.
"En dus...?", probeerde ik verder. Katie leek er haar plezier in te hebben om mij in spanning te laten.
Haar verhaal kon maar beter goed eindigen.
"En dus...", herhaalde ze, "besloot hij ook maar in Londen te blijven."
Ze zweeg.
Wacht, dit kon niet het einde van haar verhaal zijn! Oh nee, Katie zoù me vertellen wat er gebeurd was tussen haar en Harry!
"Komaan Katie, dit kan je me niet aandoen", fluisterde ik. Katie gniffelde.
"Ik heb jou ook nooit details gevraagd over je eerste nacht met Louis".
Ik rolde met m'n ogen.
"Maar ik heb je wél alle details gegeven toen. Trouwens, mijn eerste nacht met Louis was niets speciaals. We hadden allebei teveel gedronken en waren naast elkaar in slaap gevallen".
"In hetzelfde bed! In een kamer van het hotel waar ik werk, ieuw!", sneerde ze.
We moesten er beiden hard om lachen. Onze tafelgenoten, incluis Louis en Harry, keken ons aan. Louis knipoogde naar me. Damn, hij wist dus al meer dan ik! Harry knipoogde ook naar me.
Fucking Styles.
"Ste-eph", zei Katie, en ze kreeg meteen opnieuw mijn volle aandacht. Ik draaide me naar haar om, zodat de anderen ons niet konden horen.
"We hebben nog wat gepraat en toen ik naar jullie loft wilde vertrekken, hebben we gekust".
"En dus ben je maar bij Harry gebleven?", viel ik haar bij, vol enthousiasme.
"Neen. Ik ben in jullie loft gaan overnachten en Harry sliep in de zijne."
Ik trok mijn ogen wagenwijd open. Waarom?