Broken by you

Deel 71

Ik had me in geen tijden zo fucked up gevoeld.
En dat was dan ook het eerste dat ik tegen Kim zei toen de show erop zat.
"Fucked up? Waarom dan? Vond je het niet leuk hier?", vroeg ze verontwaardigd.
Ik stak m'n iPhone in mijn tasje. De batterij gaf 27 procent aan.
"Integendeel. Dit was een meisjesdroom die uitkwam. Maar ik stond er eigenlijk nooit echt bij stil wat voor een gedoe er allemaal komt kijken bij een hoop textiel."
Ik wierp een blik in de richting van Anna Wintour. Ze was aan het praten met enkele ontwerpers, maar maakte aanstalten om te vertrekken. Zo'n zakenvrouw als zij heeft het te druk om lang te socializen.
"Ga erheen", zei Kim. Ik keek haar aan en schudde hardnekkig mijn hoofd van links naar rechts.
"Dat kan ik niet maken. Wie ben ik om haar tijd te gaan verkwisten? Ik heb niet eens naam gemaakt in de modewereld."
"Nóg niet", onderbrak Kim me.
Ik rolde met mijn ogen. "Zie je het al voor je? Mevrouw Wintour, hallo, ik ben Stephanie Burns. U kent mij niet maar ik ontwerp ook weleens kleren, ziet u. Voor wie? Oh, de fans van One Direction. Ah, One Direction kent u ook niet. Te druk, ja, begrijp ik. Nee hoor, geen probleem, nog een fijne dag. En dàn besef ik dat ik een foto met haar had moeten vragen."
Kim barstte in lachen uit.
"Oh Stephanie! En toch vind ik dat je het moet proberen."
Ik haalde mijn schouders op.
"Misschien gaat ze gewoon naar het buffet nu? Dan zie ik haar straks wel."
"Wacht", zei Kim plots. Ik keek haar vragend aan.
"Blijf staan en... lachen", zei ze, en ze stak haar iPhone de lucht in om een foto te trekken.
"Heb je nou een foto van ons beiden genomen met een half stuk podium achter ons?", vroeg ik, terwijl ze haar pas genomen foto bekeek.
Ze sloeg haar hand voor haar mond en draaide het schermpje naar mij, zodat ik de foto ook kon zien.
"Wat een perfecte foto", stamelde ze. Ik stond perplex. Kim had helemaal geen foto van haar en mezelf getrokken, maar één van mij met op de achtergrond Anna Wintour. Ik lachte mijn tanden bloot. Ik had, zonder het te beseffen, een perfecte selfie met Anna Wintour. Niet blurry, niet overbelicht, niets van dat alles.
"Check je gsm, ik stuur hem je door."

"Just an ordinary day in New York City #yeahbaby #annawintour #dreamscometrue #omg #inspired"

De hashtags die ik onder de foto zette toen ik hem op mijn instagrampagina postte, logen er niet om. Ik was superblij dat ik Anna Wintour in levende lijve had gezien.
"Nog steeds fucked up?", vroeg Kim, terwijl ze over mijn schouder meekeek hoe ik de ene na de andere like kreeg.
Ik knikte instemmend.
"Wat bedoelde je ook met zoveel gedoe om een hoop textiel?"
Ik lachte. "Misschien klonk dat wat verkeerd. Ik ben moe, en de lichten en flitsen en luide muziek een hele tijd hebben er niet goed aan gedaan. En...ik heb er altijd naar uitgekeken om de modeweken te kunnen beleven, maar nu... ik heb teveel inspiratie om hier nog lang te blijven, begrijp je?"
Kim knikte.
"Je zou liever terug naar je hotelkamer gaan en beginnen ontwerpen?"
Ik knikte opnieuw.
"Maar je inspiratie ligt dan niet meer in de lijn van wat je nu deed met de outfits van de jongens? Ga je dan toch je eigen weg? Heeft deze avond je van gedachten doen veranderen?"
Ik stak m'n iPhone opnieuw in mijn tasje. Achttien procent.
"Helemaal niet. Ik ontwerp gewoon eerst outfits voor hen, en vervrouwelijk die dan", zei ik zo nonchalant mogelijk. Ik ging naar de bar, aan de andere kant van het buffet.
"Smooth, Stephanie, smooth" riep Kim me achterna.

We hadden ons net met onze cocktails en tapasbordjes aan een hoge bartafel gezet, toen Kylie naar ons toekwam, alweer gevolgd door een cameraploeg.
"En, en? Wat vonden jullie ervan?"
Ik glimlachte naar haar.
"Super gedaan! Was het écht jouw debuut op de catwalk? Het leek wel alsof je dit al jaren doet."
Ze beet op haar lip. "Dankjewel. Oh trouwens, dit is een cameraploeg van onze realityshow. Jullie vinden het toch niet erg dat ze jullie ook filmen?"
Hmm, daar had ik nog niet bij stilgestaan. Misschien vond ik dat eigenlijk helemaal niet leuk.
"Het is oké", zei ik zo charmant mogelijk.



"Verdorie, fucking Tomlinson!".
Kim keek me aan.
"Je hebt nog maar negen procent van je batterij en het duurt nog wel even voor je opnieuw in het hotel bent. Hoelang ga je nu nog proberen om Louis aan de lijn te krijgen?"
Ik keek haar gepiqueerd aan. "Tot ik hem te spreken krijg, mag dat?"
Kim hield haar handen in de lucht.
"Ik vroeg het maar." Ze dronk het laatste slokje van haar cocktail op.
"Sorry Kim. Ik ben moe. En ik mis Louis."
"Dat begrijp ik best. Maar hij is aan het werk nu. Probeer het later nog eens?"
Ik schudde mijn hoofd.
"Ik ken de tijdzones, Kim. In Amsterdam is het zes uur later dan hier bij ons. Dus is het daar nu... wat, zo'n 4 u 's morgens? Dan staat hij niet meer op het podium."
"Neen, dan slaapt hij. En dat zou jij beter ook gaan doen. Je hebt nog niet veel gegeten en ik denk dat de alcohol naar je hoofd gaat stijgen."
Ik knikte instemmend.
"Je hebt gelijk. Het laatste dat ik nu kan gebruiken, is dat ik dronken word en in zulke toestand ga socializen. Trouwens, de cameraploeg van Kylie loopt hier nog rond en ik wil niet dronken in beeld komen." Kim haalde haar schouders op.
"Babe, je hebt het verdiend om goed door te zakken. Je hebt prachtig werk geleverd op korte tijd én je zag je meisjesdroom in vervulling gaan. Maar zullen we dat morgenavond samen vieren en ons vanavond gedragen?"
We moesten er beiden om lachen. We klonken al best dronken, al waren we het geen van beiden.

"Nog... heel even?", vroeg ik, toen ik merkte dat Kim aanstalten maakte om het event te verlaten. Ze keek me vragend aan.
"Jij bent degene die naar het hotel wou teruggaan, toch?"
Ik lachte mijn tanden bloot.
"Well...maybe I just found some new energy", zei ik, en ik wees met m'n hoofd naar een man aan een tafeltje niet zover van het onze.
Kims mond viel open van verbazing.
"Steph, wat ga je...?" Ik legde mijn vinger tegen haar lippen, opdat ze zou zwijgen.

"Ik moet hem hebben."