Broken by you

Deel 55

Het voelde zo vertrouwd aan om in Louis' armen te liggen.
Ik draaide mijn hoofd en keek hem aan. Hij lag nog rustig te slapen. Hij was doodop sinds zijn thuiskomst, maar het had behoorlijk lang geduurd alvorens we in slaap waren gevallen gisteravond. Na onze korte maar hevige vrijpartij hadden we beiden genoten van de ovenschotels die Louis voorzien had, en die hij overigens zelf afgehaald had bij de traiteur. Ik had hard gelachen met zijn poging om mij onder de indruk te krijgen van zijn kookkunsten, al wist ik al langer dat die niet verder reikten dan zélf de koelkast opentrekken.
Tijdens ons diner had hij me de hele tijd aangestaard met pretlichtjes in zijn ogen - God weet waaróm - en ik had het niet over mijn hart gekregen om hem over Japan aan te spreken.
Na het diner waren we samen de douche ingedoken, wat dus weer een slecht moment was om zijn humeur te verpesten.

Na onze knuffeltijd in bed, net voor we lekker dicht tegen elkaar in slaap zouden vallen, vond ik dat het moment gekomen was om hem te vragen hoe het nu eigenlijk geweest was in Japan.
Ik wist dat Daniel sowieso verkeerd zat met zijn bedoeling om mij te doen geloven dat Louis me beu was. Dat had Louis me goed genoeg laten merken. Ik begreep nog steeds niet waarom Daniel dat wilde doen. Hij had geen reden om Louis bij me zwart te maken.

"Hoe was het eigenlijk in Japan?", was mijn simpele vraag naar Louis toe geweest.
Louis kende me als geen ander en wist dat ik helemaal geen verhalen over fans, fan acties, interviews, fotoshoots of technische mankementen on stage wilde horen, en hij had me dan ook meteen gevraagd om to the point te komen.
"Er staan foto's van jou op twitter", was mijn weinig verrassende antwoord geweest. Ik hoorde nog steeds zijn luide lach in mijn hoofd als toen ik die zin uitsprak. Hij kwam haast niet meer bij toen ik hem zei dat er wel eens wat foto's van hem op twitter staan. Hij was de laatste jaren niets anders gewoon. Even had ik gedacht dat hij het gewoon wilde weglachen, omdat hij echt wel iets te verbergen had, tot ik de zachte streling van zijn hand over mijn blote schouder voelde en wist dat hij het méénde, die aanraking.

"Bedoel je die foto's in het zwembad van ons hotel?", had hij gevraagd.
Wist ik veel welke foto's ik bedoelde! Ik had zelf geen foto's gezien, ik baseerde me op wat Daniel verteld had. Maar uit zijn antwoord had ik dus kunnen opmaken dat er inderdaad foto's van hem in Japan op twitter stonden!
"Die, ja", had ik gelogen. Hij had m'n kin vastgenomen en me zacht op m'n lippen gekust.
"Als je de hele fotoreeks erbij neemt, zal je zien dat ik niet alleen met Madeline in het zwembad zat. Niall, Liam en Zayn waren er ook bij, en nog wat andere mensen trouwens."
Madeline. Zo heette ze dus. Even had ik gepanikeerd toen hij een naam kon kleven op het gezicht dat ik niet eens kende, en ik panikeerde al helemààl toen hij geen verdere uitleg gaf, tot ik had gemerkt dat hij gewoon in slaap was gevallen.
Het drukke leven on the road, al het werk dat hij er daarnaast bij neemt en de lange vlucht naar huis hadden hun tol geëist.
Ik was zelf te moe geweest om verder na te denken over wie Madeline kon zijn en wat ze met Louis gedaan had.

Maar nu was ik klaarwakker en ik hoopte dat Louis ook snel zijn ogen zou openen, zodat ik hem alweer aan de tand kon voelen over Japan. En waarom eigenlijk? Ik vertrouwde hem heus wel. Ik vond gewoon dat ik het recht had om te weten wie Madeline was. Ik zou er over aangesproken kunnen worden door de fans en dan wilde ik me toch wel kunnen verdedigen.
Ik hoorde hoe m'n iPhone trilde op het nachtkastje. Heel voorzichtig haalde ik Louis' warme arm van de mijne, richtte me op en bekeek mijn nieuwe berichten. Ik zag dat er weer een heleboel nieuwe snaps, messenger berichten, dm's en whatsapp berichten waren binnengelopen. Vreemd hoe fans van je boyfriend zo snel achter je persoonlijke gegevens kunnen komen.
Ik bekeek het laatste berichtje. Het was er eentje van Katie. Ik keek naar het uur. Het moet in New York zo'n 2 a.m. zijn nu. Katie kennende zat ze dus alweer ergens in een bar aan haar zoveelste gratis cocktail te slurpen. Zo vreemd, bedacht ik terwijl ik het berichtje opende, dat zij en ik al jaren beste vriendinnen zijn. Zij is zo'n losbol, altijd al geweest, terwijl ik toch eerder de bravere versie ben. Ik lig hier in de armen van mijn boyfriend-sinds-geruime-tijd, met last van ochtendmisselijkheid die volgens mijn collega te wijten kan zijn aan het babytje in mijn buik, terwijl Katie van haar vrijgezelle leventje profiteert en er nog lang niet aan denkt om zich te binden aan een man.