Broken by you

Deel 9

Na de haatreacties op het concert gisteren, besloten we vandaag om de échte vuurdoop aan te gaan.
We zouden de stad intrekken, Louis en ik - en John, uiteraard.
Ik had m'n zwarte jeans aangetrokken en een witte blouse. Louis had ermee gelachen."Een witte blouse... wil je me wat duidelijk maken?", had hij speels gevraagd. Ik had er zelf niet echt bij stilgestaan.
Louis zette zijn hell-I-am-sexy-muts op, waarop ik zachtjes in zijn oor beet.
Liam zat beneden in het salon. Toen hij ons de trappen zag afkomen, stak hij The Sun in de lucht.
"Jawel!", riep hij. Ik liet Louis' hand los en liep naar Liam. Ik gaf hem een kus op zijn voorhoofd en trok de krant uit zijn handen.
Ik bladerde door naar pagina 5, waar volgens Liam het artikel stond. Pagina vijf én zes.
"Wauw", zei ik spottend tegen Louis, "twee pagina's over ons!". Louis lachte. "Wat vertellen ze nu?", vroeg hij, terwijl hij high five deed met Liam. Ik nam het artikel diagonaal door, maar focuste me vooral op de foto's die erbij stonden.
De intussen beruchte Titanic-foto van Harry en mij stond uiteraard uitvergroot. Hierop was duidelijker te zien dat Harry gewoon iets in mijn oor fluisterde en niet kuste. Ook de foto die Harry van ons tweetjes had gemaakt aan het zwembad, hadden ze schaamteloos van zijn instagrampagina gehaald en gepubliceerd. De journalist herhaalde zelfs Harry's onderschrift. "Met Tommo's meisje. Als de kat van huis is...", zei ik luidop, terwijl ik de foto aan Louis toonde. Hij gooide mij een kushandje toe.
Onderaan het artikel stond een kleine foto van het spandoek-incident, en Louis die door zijn knie zakte. De foto was zo hard gefotoshopt dat het leek of Louis door dat spandoek in elkaar zakte. Ik keek naar Louis. "Mijn knie is beter", zei hij. Ik vond het geweldig hoe iedereen mijn gedachten kon lezen!
Harry kwam het salon in, zijn smartphone in zijn handen. Hij kwam meteen naar mij toe. "What's up, baby girl?", vroeg hij, terwijl hij mij een kus op mijn wang gaf. Daarna gaf hij Louis en Liam een kus op hun voorhoofd.
"Voor een golddigger: best wel goed", beantwoorde ik zijn vraag. Harry lachte.
"Doen jullie vandaag samen iets of pik ik jou nog eens in?", knipoogde Harry naar me. Ik nam Louis' hand vast.
"Wij trekken de stad in", zei ik.
"Oh, geweldig!", zei Harry enthousiast. Hij stak een banaan in zijn mond. "Dan moeten jullie zeker eens naar het Aargau Museum gaan. Schijnt de moeite!" Louis rolde met zijn ogen naar me. "Tuurlijk, Harry."

Het hotel verlaten bleek een hele karwei.
Eerst moest Louis nog wat afspraken maken met Mark en John. We moesten onze hele route bekendmaken aan Mark, zodat we op voorhand konden voorzien dat er niet teveel onaangename verrassingen zouden zijn.
Daarna moesten we een hele rij fans trotseren die aan de toegangspoort van het hotel stonden.
Gelukkig smeten deze fans geen verwijten naar mijn hoofd. Toen ze vanop afstand foto's wilden maken van Louis, nam hij mij bij mijn middel en trok me tegen zich aan. Ik vond het wat vreemd om te moeten poseren voor fans.
Om door de massa tot bij de straat te geraken, moest ik Louis' hand even loslaten. Hij had de straat al bereikt, en nu moest ik nog door de meute zien te geraken. Plots voelde ik hoe iemand aan mijn blouse trok. Ik draaide me om. Het was een klein meisje van een jaar of zes, schat ik. Ze stak een tekening naar me uit. Ik nam ze aan en bekeek ze. Ze had alle vijf de jongens getekend, en een hartje bij Louis. Ik vond het supermooi! John riep dat ik moest doorlopen, maar ik bukte me en sprak het meisje aan.
"Hallo, wie ben jij?" Het meisje keek bedeesd. Ze was hier met haar grote zus van 14 à 15 jaar. "Ik ben Chelsey. Louis heeft mij niet gezien", pruilde ze. Ik merkte hoe het kleine meisje bijna omver geduwd werd door de grotere fans. Ik knipoogde naar haar grote zus, nam Chelsey's hand vast en trok haar mee naar Louis. De andere fans gierden het uit! John wilde tussenbeide komen en het meisje terugsturen, dus besloot ik om Louis vlug te roepen. Hij was nog net een paar foto's aan het nemen met fans, toen ik met Chelsey bij hem kwam. "Louis!", probeerde ik zijn aandacht te trekken, maar hij hoorde mij niet. Ik trok aan zijn arm. Hij draaide zich om.
"Baby, dit is Chelsey. Kijk eens wat zij voor jou heeft gemaakt!" Ik gaf hem de tekening. Chelsey kneep hard in mijn hand.
Louis bekeek de tekening en bukte zich naar Chelsey. "Had ik jou niet zien staan?", vroeg hij zacht.
Chelsey's zus kwam erbij. Louis keek haar aan. "Komaan zus, maak eens een mooie foto van ons", zei hij, en hij nam Chelsey stevig in zijn armen. Ik liet haar hand los en ging wat verderop staan. De zus van Chelsey was zo mogelijk nog meer overdonderd dan Chelsey zelf. Ze nam gauw een drietal foto's. Louis gaf Chelsey een kus op haar wang. "Die hang ik boven mijn bed", hoorde ik hem tegen Chelsey fluisteren, terwijl hij de tekening nog een keer bekeek. Het arme meisje was knalrood aangelopen. "Jullie bed", fluisterde ze terug, en ze wees naar mij. Ik lachte naar haar. Louis kwam tot bij mij en nam mijn hand vast.
"Oh Chelsey, mocht Stephanie ooit bij me weggaan, mag ik dan bij jou komen?", vroeg hij. Ik porde hem aan.
Chelsey knikte heftig. John probeerde de massa fans tegen te houden. Ik zag flitsen van alle kanten. Louis en ik, we draaiden ons om en liepen verder de straat uit. "Goeie zet", zei Louis, en hij gaf een kusje in mijn nek.
"Zet?", vroeg ik. "Dacht je dat ik dat deed om me populair te maken bij jouw fans? Komaan, baby, ik vond het gewoon zo erg voor dat meisje!" Louis kneep in mijn hand. "Goeie zet dat je me zo spontaan baby noemde. Ik kreeg het er even warm van", fluisterde hij. We stopten en hij trok me tegen zich aan. "Us against the world today", zei hij. Hij kuste mijn neus.
Oh, mijn Louis toch. Lekker Ding.

"Met Louis de stad intrekken doe ik dus nooit meer!", riep ik naar de anderen, terwijl we het salon inliepen. Louis lachte.
Iedereen keek me vragend aan. "Sorry, Harry, we zijn niet tot bij het museum geraakt! Iedereen wil foto's van Louis en hem vastnemen en weet ik veel", lachte ik. De anderen lachtten mee. Harry sprong op.
"Baby girl, je had mij moeten meenemen! Ik sla iedereen zo van me af en concentreer me alleen op jou!", keek hij me aan met een verleidelijke blik. Ik gaf hem een speelse slag op zijn wang. "Moet jij niet vertrekken, Harold?"
Mark stond aan de ingang van het salon. De jongens gingen naar hem toe.
Louis kwam eerst nog even bij mij staan.
"Zeg me dat je meegaat", zei hij zachtjes. Ik gniffelde. "Ja, want ik heb nog nooit een concert van One Direction gezien", grapte ik.
Louis rolde met zijn ogen. "Elk concert is anders". Ik nam zijn hand vast. "Als ik bij jou mag zitten", zei ik.
Het concert was inderdaad anders deze keer, zowel voor de jongens als voor mij.
Ik had me in één van de vipzetels op het balkon gezet. De show was bijna gedaan en ik zag dat het beter ging met Louis zijn knie. Hij had enkele keren naar mij gezwaaid, waarop de meisjes vooraan aan het podium luidkeeld Lounie hadden geroepen. Ik vond het leuker klinken dan Larry!
Tijdens "Better Than Words" werd ik plots gepord. Ik draaide me om. Het waren vier tienermeisjes, allen met 1D op hun kaken en armen geschreven. Drie onder hen duwden het blonde meisje naar voren. Zij kwam dichter naar me toe, opdat ik haar goed zou kunnen horen. "Hallo. Jij bent toch de nieuwe vriendin van Louis, juist?", vroeg ze me. Ik knikte, waarop de drie andere meisjes begonnen te gillen. Het blonde meisje gaf me een knuffelbeertje, waaraan een hele rij kaartjes was bevestigd.
"Ik heb op twitter gezien dat jij ook goed kan opschieten met Harry. Wil jij hem dit geven, alsjeblief? Als ik het op het podium wil gooien, valt het misschien verkeerd en dan krijgt hij het niet". Ik lachte.
"Ik zal mijn best doen! Hoe heet je?" Het meisje wees naar één van de kaartjes. "Ik ben Sam, en dit...", en ze wees naar haar vriendinnen, "zijn Kelly, Charlotte en Ashley. Wij zijn hele grote fans van Harry."
"Hé, ik moet even doorgaan", onderbrak ik haar. Sam keek teleurgesteld, maar ze wist niet wat ik van plan was.
Ik liep gauw de backstage door tot ik net achter het podium uitkwam. De jongens waren aan het laatste liedje bezig, voor ze zodadelijk aan de bisronde zouden beginnen.
Ik wachte geduldig, tot ze even op adem zouden komen achter het podium.
Ik hoorde hoe de laatste noten wegstierven en zag de jongens naar achteren komen. Ik liep Louis haast voorbij en snelde naar Harry.
"Haz, als je dadelijk terug op het podium gaat, wil je dit dan even vernoemen? Het is van Sam en haar vriendinnen", zei ik.
Harry nam het beertje aan en las de kaartjes. Hij knikte. Ik liep naar Louis en kuste hem. "Nog even", zei ik. Ik gaf hem een tik op zijn achterwerk en liep zo snel ik kon terug naar mijn plaats. Sam en haar vriendinnen waren enkele plaatsen opgeschoven. Ze lachtten vriendelijk naar me en scandeerden samen met de anderen in het stadion We want more! We want more!
Ik zag Niall al op het podium komen en gebaarde Sam dat ze goed moest kijken wat ze nu zou filmen. Ze lachtte, niet begrijpend wat ik bedoelde. De andere jongens volgden Niall, behalve Harry.
Alle fans in het stadion riepen zijn naam, maar er kwam geen reactie. Liam riep zo hard en zo schel als hij kon "Oh Harryyyyyyy", waarop Harry het podium kwam opgehuppeld. Ik zag dat hij het beertje achter zijn rug hield.
"Guys, laat mij nu toch even!", riep hij gespeeld boos naar de anderen. "Ik was nog even aan het genieten van mijn cadeautje".
Sam en haar vriendinnen sprongen meters hoog toen Harry het beertje van achter zijn rug toverde.
"Sam, Ashley, Kelly en...", zei Harry, en hij spiekte even op één van de kaartjes, "Charlotte, juist. Cute as a button every single one of you! Deze is voor jullie!", zei hij, en de eerste noten van "Best Song Ever" galmden door de boxen.
Sam kwam naar me toegelopen en vloog me om de nek. "Jij bent het beste liefje voor Louis", zei ze. Ik werd er rood van.