Broken by you

Deel 25

"Zei hij dat?", vroeg Sophia verbaasd, toen ik haar zei dat Louis ons "terrible samen" had genoemd. Ik lachte.
"Ja, als grap. Hij heeft gelijk. Wij zijn een rare combinatie."
Sophia lachtte nu ook. "Ja, dat is waar. Jij scheldt hem nogal graag de huid vol, je flirt met z'n beste vriend waar hij bij staat,..."
"Hé", onderbrak ik haar, "wij flirten niet echt! Nu ja, niet gemeend. Wij flirten wel, maar... nu ja, begrijp je?", zei ik. Sophia moest er hard om lachen.
"Oh Stephanie, ik ken je nu al wel goed genoeg om te weten hoe het zit tussen jou en Harry. Ik vind het allemaal best. Zolang je Louis maar niet kwetst".
"Oh nee, dat is mijn bedoeling helemaal niet! Ik vind het heerlijk om af en toe eens zot te kunnen doen met Harry, maar hij en ik, wij zouden een slecht koppel zijn, vrees ik".
"Ik denk dat ook", zei Sophia.
We kwamen aan op de plaats van afspraak. Even verderop zagen we de auto van Theresa staan. Theresa deed hem net op slot, terwijl Lou en Gemma naar ons toeliepen. "Perrie en Maura zijn al binnen", zei Gemma, terwijl ze ons een zoen gaf.
"Dag Stephanie", zei Gemma lief, "de nieuwe vlam van onze Harold". Ik lachte lief terug. "He wished".
We schoten allen in de lach. Gemma leek enorm op Harry. Niet van uiterlijk, maar ik had het gevoel dat ze van karakter wel wat hetzelfde waren. Raar eigenlijk, bedacht ik net, dat ik Gemma nog niet eerder ontmoet had. Ze woonde toch niet zo ver van Harry's loft vandaan.
We gingen naar binnen, bij Perrie en Maura. Theresa gaf ons gauw een briefing, zodat we wisten waaraan we ons konden verwachten. De bedoeling was dat er een kleine fotoshoot zou zijn met de dames achter One Direction, gevolgd door een gezamelijk interview over de jongens, onze relaties, de toekomst,...
Theresa gaf ons ook duidelijke richtlijnen over wat kon en niet kon. Larry mag niet, herhaalde ik telkens opnieuw in mijn hoofd.
Larry mag niet.

Oh My God! Ik was meteen verkocht toen Lou klaar was met m'n make-up en ik het resultaat in de spiegel zag.
Ik had mezelf nog nooit op deze manier gezien. Ik was ook nooit echt hard bezig geweest met make-up, ik kon ook pas een eyeliner aanbrengen na de zevende poging.
Maar Lou was echt een natuurtalent! Ik sprong de make-up stoel uit en liep naar Gemma en Perrie. Zij zagen er eveneens beeldschoon uit. Gemma's mond viel open toen ze me zag. "Wow, Steph, nu begrijp ik wat Harry in je ziet! Ik bedoel... Louis", herpakte ze zich. Ik stak mijn tong naar haar uit.
De fotograaf zei dat Perrie en ik alvast naar de set mochten gaan. Sophia had daar haar plaats al ingenomen. Ik vond de gouden glinsters die ze in haar haren hadden gedaan geweldig knap.
De eerste foto's die genomen werden, waren er van de girlfriends van de jongens. Uit m'n ooghoek zag ik hoe Lou ons bekeek. Ze leek het jammer te vinden dat ze er niet bij mocht zijn. Zou ze dan toch gevoelens hebben voor Harry, zoals ik al had horen fluisteren? Mijn gedachten werden onderbroken toen ik Lux, Lou's dochtertje, de studio zag inlopen. Ze zag er enorm schattig uit met haar 2 staartjes. The luckiest girl in the world, had ik over haar gelezen. Ze groeide op in de buurt van de jongens van 1D.
Terwijl het de beurt was aan Maura, Gemma en Lou om te poseren voor de foto's, mochten Sophia, Perrie en ik naar de journalist gaan. Ik liep gauw naar Lux, nam haar in mijn armen en voegde me bij de andere meisjes. Ik voelde me veiliger met Lux op m'n schoot, beter bestand tegen vervelende vragen. Als een vraag me niet zou aanstaan, kon ik Lux als excuus gebruiken om niet te moeten antwoorden.
De journalist was een ietwat oudere man die me aan John Cleese deed denken. Bij elke vraag lachtte hij zijn spierwitte tanden bloot. Ik vond het vreselijk om zien.
Lux wilde paardjerijden op mijn knie. Ze schaterde het uit. Niemand leek er zich aan te storen, en ik vond het geweldig om haar bezig te zien.
Perrie vroeg me of het oké was als zij even met Lux naar buiten zou gaan. De journalist had haar voorlopig genoeg vragen gesteld en wilde nu met mijn vragenronde beginnen. Z'n vragen haalde hij willekeurig uit een grote pot, gevuld met vragen die fans van de jongens hadden opgestuurd. Ik hoopte dat de fans enkel geinteresseerd waren in onze schoenmaat, ons lievelingseten of ons favoriete liedje van 1D.
Ik had geluk met mijn eerste vraag, want dat was er inderdaad eentje over mijn favoriete liedje van de jongens. Meer zelfs, de fan in kwestie wilde mijn top vijf weten. "Als er tenminste vijf liedjes van One Direction zijn die je goed vindt", grapte de journalist. Ik keek hem aan met dezelfde bitchy blik die Louis zo goed kon.
"Da's best een moeilijke, want ik vind ze bijna allemaal even goed", antwoorde ik zo neutraal mogelijk. "Maar als ik dan toch moet kiezen... Stole My Heart, Half a Heart, Something Great, Tell me a lie, Little Things en Midnight Memories".
"Dat zijn er zes", merkte de journalist op. "Ik weet het", antwoorde ik snel, "maar die liedjes zijn voor mij op een bepaalde manier met elkaar verbonden." De journalist keek me geintrigeerd aan. Ik had echt geen zin om uit te leggen waarom ik net dié zes nummers had gekozen. "Wat is mijn volgende vraag?", vroeg ik gauw, en ik merkte hoe ik Louis' arrogante trekje had overgenomen.
Sophia merkte het ook. Ze wreef even onder haar neus en kuchte zacht. Ik moest op m'n tanden bijten om niet in de lach te schieten.
De journalist rommelde even in zijn vragenpot. Er kwam een bijzonder verfrommeld papiertje uit. Hij streek het glad en las de vraag voor.
"Oké, Stephanie, deze is leuk. Hoe is het om samen te leven met Louis? Want ja, jullie gingen wel erg snel samenwonen", zei hij op een venijnige toon. Ik gaf hem opnieuw de bitchy blik.
"We moésten ook wel snel gaan samenwonen! Ja kijk, je weet dat Louis en Harry samenwoonden, juist? Maar Louis is zo'n sloddervos, hij doet niets in het huishouden, en Harry is dan een kuisfreak en tja, dan botst dat natuurlijk. Dus Harry wilde verhuizen, maar dan zou Louis er helemaal alleen voor staan. Dus, moest ik wel bij hem gaan wonen om zijn was en zijn plas te doen", zei ik in één adem. De journalist liet z'n mond openvallen. "Echt?"
Ik schoot in de lach. "Just kidding. Louis is geweldig. Ik ben dol op hem en hij op mij, dus waarom zouden we dan wachten?"
De journalist bleef me aankijken zonder met z'n ogen te knipperen.
Sophia sprong van haar krukje en wilde naar Perrie en Lux gaan, die opnieuw de studio inkwamen.
"Schrijf nou maar gewoon dat ik snel bij Louis gaan wonen ben omdat hij een beest is in bed", zei ik met een uitgestreken gezicht. Sophia hoorde het nog net en dook achter Perrie. Perrie kwam ook niet meer bij van het lachen.
In de hoek van de studio zag ik Theresa staan. Ze keek me aan met dezelfde blik als de journalist.
Er was geen weg terug. Ik had mijn eerste interview waarschijnlijk serieus verpest.
Gemma kwam achter me staan en legde haar hand op mijn schouders. "Ja Burt", zei ze tegen de journalist, "wanneer beginnen we aan het échte interview?"
Ik keek haar aan. De journalist schraapte zijn keel en vroeg Gemma om erbij te komen zitten.
Ik zag hoe zijn gezicht plots opklaarde.
"Nu, Stephanie, toen ik de eerste keer jullie vriendjes moest interviewen, zo'n drietal jaren geleden, hadden ze mij ook al gewaarschuwd voor Louis", zei hij me plots, minder serieus dan daarnet. "Ze zeiden mij dat hij degene met de meest vlotte en verrassende antwoorden zou zijn. Degene die met zijn spontaniteit mijn interview zou kunnen verpesten". Ik beet op m'n lip.
"Dat heeft hij toen ook gedaan."
Wat moest ik hier nu op antwoorden? Was hij na al die tijd nog steeds kwaad op Louis hierom? Wilde hij het mij moeilijk maken?
Ik keek hulpeloos naar Theresa, en zag dat zij volop aan het telefoneren was. Fuck. Modest.
"Ik moet zeggen, Stephanie...", vervolgde Burt, toen hij zag dat ik mezelf geen houding kon geven, "jullie passen wel erg goed bij elkaar, Louis en jij". Hij lachtte vriendelijk naar me.
Ik slaakte een zucht. Ik had het interview dus toch niet verpest!
"Vertel eens, even buiten beschouwing gelaten dat hij een beest is in bed, wat trekt jou zo aan in Louis?".
Oh.