Broken by you

Deel 18

De vlucht van Londen naar New York gistermiddag leek snel voorbij, terwijl de vlucht terug naar Londen een hele tijd leek te duren.
Harry en ik waren er in de late namiddag nog in geslaagd om tickets te boeken voor de laatste vlucht van de dag richting Londen. We waren maar net op tijd op JFK aangekomen. Ik had niet veel spullen hoeven verzamelen, alles lag nog in Louis' loft. Harry had enkel zijn tas mee met zijn laptop en wat reservekledij.
Ik keek naar hem.
Hij zat aan het raam, zijn benen opgetrokken en zijn hoofd tegen het raam leunend. Zijn knotje was wat losgekomen aan de achterzijde van zijn hoofd. Hij zag er best sexy uit als hij sliep.
Arme Harry, dacht ik. Zijn vakantie was vorige nacht, na het laatste optreden in Wembley, begonnen, en hij had zijn ogen nog niet kunnen sluiten. Ik voelde me net een prinses. Harry had zijn nachtrust opgeofferd om het liefje van zijn beste vriend terug te halen. Zijn beste vriend. Zijn ex-vriendje.
Ik huiverde. Als ik echt een toekomst wilde opbouwen met Louis, zou ik toch moeten proberen om te vergeten wat er ooit tussen hen gebeurd was.
Na het gesprek met Harry, die ene middag, had ik mijn best gedaan om er niet meer aan terug te denken. Ik was sindsdien zelfs nog uit geweest met Harry. Ik koesterde ook helemaal geen wrok tegen hem. Integendeel, Harry was nog steeds mijn maatje.
Wat gebeurd is, is gebeurd. Harry had me duidelijk gemaakt dat Larry verleden tijd was. Voltooid verleden tijd.
Ik wreef over zijn wang.
Oh Harry. Overal ter wereld zo gewild, en nu lag hij hier gewoon naast mij in de zetel te slapen.
De stewardess kwam bij me. "Dag mevrouw, had u graag wat te drinken gewenst? Koffie? Thee?"
Ik schudde mijn hoofd. Ik had best wel zin in thee, maar ik wachtte liever op de thee die Louis straks voor me zou zetten.
Ze keek naar Harry. "Had uw vriend graag iets gewenst?", vroeg ze me.
Ik keek naar Harry en lachtte naar het meisje. "Die is nog wel even buiten bewustzijn", fluisterde ik. Ze glimlachtte, en leek Harry plots te herkennen. "Is dat niet...?" Ik knikte. "Ja, zelfs in zijn vrije tijd". Het meisje lachtte en boog naar me toe.
"Ik hoop dat hij tijdig wakker wordt, zodat ik straks nog gauw een foto kan nemen".
Ik dacht even na. Mijn innerlijke ik wilde Harry wakker maken voor deze lieve stewardess, maar dan dacht ik eraan dat ik afstandelijker moest zijn naar de fans toe. Ik glimlachtte naar haar. "We zien wel", zei ik, en ik toverde mijn mooiste glimlach tevoorschijn.

Het was Gemma, want zo bleek de stewardess te heten, gelukt om een foto te nemen met Harry.
Ik had hem net voor het landen moeten wakker maken. Toen ze ons tijdens het afstappen opmerkte, had ze Harry gauw om een foto gevraagd. Harry had haar naamplaatje bekeken en geantwoord dat hij graag op foto wilde met iemand die dezelfde naam heeft als zijn zus. De vrouw was beginnen blozen. Harry Styles doet toch wat met vrouwen.
Op de tarmac stak de wind de kop op. Het was even na middernacht en iedereen wilde zo gauw mogelijk de luchthaven van Heathrow in. Ik hield mijn tasje stevig tegen mijn lichaam geklemd.
Harry liep naast me, zijn hoofd wat gebogen.
Ik voelde hoe mijn kleedje omhoog waaide, en ik kon het niet tegenhouden. Harry stak gauw zijn hand uit en duwde mijn kleedje terug naar beneden. Hij liet zijn hand op mijn billen rusten.
Ik keek hem aan. Hij knipoogde en boog naar me toe.
"Niet direct kijken, maar links achter ons zijn ze foto's aan het nemen", schreeuwde hij in mijn oor. Ik kon hem amper verstaan door alle wind.
Oh fijn, dus zodra ik bij Louis zou aankomen, zou ik al meteen mogen uitleggen waarom er foto's bestaan waar Harry zijn hand op mijn billen heeft gelegd.
Ik schudde mijn hoofd. Ik was Louis helemaal geen uitleg verschuldigd.
Hij stond eerst op een compromitterende foto met Harry. Nu ja, die foto bleek dan niet zo compromitterend als gedacht, maar toch.
Hij moest me maar leren vertrouwen, dat zou ik bij hem ook moeten leren.
We kwamen het luchthavengebouw in. Harry liet mijn billen los. Hij draaide zich naar me om en nam me stevig in zijn armen.
Ik had er geen idee van waarom hij me zo knuffelde.
"Breng ik je naar Louis, pumpkin?", vroeg hij.
Ik wist niet of dit zo'n goed idee was. Hoewel, misschien zou het beter zijn zo. Ik had Louis sinds eergisterenmorgen niet meer gesproken, ik had hem twee dagen genegeerd en zomaar in de steek gelaten, zonder dat hij wist waarom ik weg was.
Harry wachtte mijn antwoord niet af. Hij nam mijn hand vast en we liepen naar de ondergrondse parking.
Harry was met de moto naar Heathrow gekomen. Hij gaf me zijn reservehelm. Ik keek hem aan.
"Wat nu?", vroeg hij, toen hij zag dat ik even wachte om de helm op te zetten.
Ik lachte. "Ik kan toch niet met een kleedje op de moto? Tenzij je onderweg ook je handen op mijn billen kan leggen."
Harry rolde met zijn ogen en opende zijn rugzak. Hij nam er zijn reservebroek uit. "Lastpak. Trek die gauw over je kleedje, dan kunnen we vertrekken". Ik deed wat hij me vroeg.