Broken by you

Deel 35

Acht seconden.
Langer duurde onze kus niet. Maar hij was er wel geweest, dat hoefde ik niet te ontkennen. Ik keek Harry aan. Mijn wangen voelden nog steeds nat en koud aan.
We zaten nog steeds op het tapijt in zijn woonkamer, met 2 lauwe extra large pizza's en een halve fles rode wijn op het tafeltje voor ons. Ik zat in kleermakerszit, Harry op zijn knieën naast mij, mijn kin ondersteunend, zijn ogen strak op me gefocust.
Ik sloeg mijn ogen neer. Ik durfde hem niet aankijken.
"Fuck", fluisterde ik. Ik kon het niet zien, maar ik wist gewoon dat Harry's lachkuiltjes opnieuw zichtbaar werden nu.
"Ben je kalm nu?", vroeg hij zacht. Hij liet mijn kin los en zette zich opnieuw in kleermakerszit.
Ik keek hem aan.
"Luister alsjeblief naar me", zei hij, en hij sperde zijn ogen wijd open.
"Toen het die meeting was, was ik inderdaad hier in de buurt. Maar ik ben niet hier in de loft geweest. Ik had een afspraak met Nicola, een vriendin van me. Na onze lunch ben ik opnieuw naar de anderen gegaan".
Hij klonk oprecht.
"Toen in Liverpool ben ik inderdaad vroeger weggegaan dan de rest, en ik was inderdaad ook in Londen toen, maar dan opnieuw bij Nicola. Ik ben in geen tijden nog in het atelier geweest."
Hij zweeg even, en dus wist ik dat ik even iets mocht zeggen.
"Maar, wat was dat dan met "Tell Me A Lie"?"
Harry haalde zijn schouders op. "Puur toeval? Ik zong dat omdat jij zei dat je een screwed up mess was."
Puur toeval. Oké, dat kon wel.
"En jouw tracklist? Hoe kwam die in het atelier?"
Harry maakte zijn knotje los.
"Dat weet ik niet. We hadden onze tracklist nog maar net gekregen en ik was de mijne al kwijt. Ik was ervan overtuigd dat ik hem in mijn tas in de kleedkamer had gestoken, maar blijkbaar niet."
Ik dacht even na. Zou iemand die lijst dan gestolen hebben om Harry in diskrediet te brengen? En wie dan?
"Voorlopig is hij nog niet gelekt", zei ik, en ik begreep niet echt of die informatie relevant was nu.
Harry knikte.
"Maar waarom negeerde je me dan zo?"
Harry sloeg zijn ogen neer.
"Dat was niet de bedoeling. Ik wilde je niet kwetsen. Maar er zijn roddels over ons..."
Ik legde mijn hand op de zijne. Ik kende de roddels ook.
"Harry... wij weten toch hoe het zit tussen ons?"
Hij keek me strak in de ogen. Groen ontmoette blauw.
"Is dat zo?"
Ja. Dat is zo. We hebben gekust. That's it.
"Ik wil Louis terug", fluisterde ik.
"Ik ook", fluisterde Harry terug, en meteen daarna schoot hij in de lach.
Ik duwde hem achterover en begon hem te kietelen.

De avond was anders geeindigd dan ik verwacht had.
Ik had mijn ruzie met Harry, die nooit echt een ruzie geweest was, bijgelegd. Ik had hem gekust.
En het deed me niets. Alle dingen die ik de voorbije weken had gevoeld als ik bij Harry was of nog maar aan hem dacht, waren verdwenen. Hun fans zouden me gek vinden, maar het deed me niets om met Harry te kussen. Niet dat hij een slechte kusser is, integendeel. Maar als Louis me kuste, veranderde dat mijn hele humeur, mijn hele dag, mijn hele leven.
Louis.
Ik moest hem terugwinnen.
Maar hoe kon ik het goedmaken?
Ik had zijn beste vriend beschuldigd van dingen die hij nooit zou doen. Vanwaar haalde ik dat recht ook? Wie ben ik om zo'n dingen te zeggen, of nog maar te denken?
Harry was niet kwaad op me geweest. Eerder teleurgesteld. Maar hij had het begrepen en zou misschien in mijn plaats hetzelfde gereageerd hebben.
Ik strompelde door de gang van het appartementencomplex. Het was iets na 22u toen ik Harry achterliet met een halve pepperoni, een lege fles wijn en een gevoel van overwinning. Hij had me gekust - neen, ik hém- en we hadden alles uitgepraat.
De wijn zit niet in de fles, maar in mijn hoofd.
Ik voelde me niet dronken, maar wel verslagen. Het enige dat ik nu hoopte, was dat, zodra ik de deur van de loft opende, Louis voor me zou staan. Ik zou hem alles nog een keertje uitleggen, maar dan met Harry's versie erbij.
Harry. Harry. Ik geloofde hem. Waarom was dat ooit anders geweest?
De deur van de loft stond op een kiertje. Had ik die dan niet gesloten toen ik naar Harry vertrok?
Of zou Louis er dan toch zijn? Of iemand anders?
Ik schudde mijn hoofd. Als het niet Harry was die vorige keer in onze loft was, waren het inbrekers. Maar er was niets verdwenen toen. Zouden ze teruggekomen zijn nu? Ik legde mijn oor tegen de deur. Er was geen lawaai.
Zonder verder na te denken, stormde ik met volle geweld de loft binnen. Er was niemand te zien. Er leek ook niets verdwenen.
Ik vond het best grappig. Ik leek wel spoken te zien.
Rustig, Steph, je bent gewoon de deur vergeten te sluiten.
Ik deed ze achter me op slot en ging meteen naar de slaapkamer.
Er was niemand, zelfs Louis niet. Vooral Louis niet. Waarom Louis niet?
Hoe konden we het opnieuw proberen als hij niet naar huis kwam? Wilde hij het wel opnieuw proberen?
Mijn lade! Mijn lade met lingerie stond opnieuw open, net als vorige keer. En opnieuw was erin gerommeld, alleen was er deze keer ook echt iets uit verdwenen. Het bordeau lingeriesetje dat ik van Louis cadeau had gekregen was verdwenen.
Zou hij het komen weghalen zijn terwijl ik bij Harry was? Waarom dan?
Ik nam mijn smartphone en belde Harry op.