Broken by you

Deel 27

Ik was bijna aan het stadion in Liverpool. Dat merkte ik door de ellenlange rijen gillende meisjes in 1D t-shirts die overal op de baan verspreid stonden. Max, de man die mij naar het stadion voerde, had de grootste moeite om de auto naar het stadion te leiden.
Toen ik wilde uitstappen aan de achteringang, werd ik omgeven door fans. Ze waren gelukkig niet te opdringerig, en begrepen het dan ook meteen toen Max hen vriendelijk verzocht om mij door te laten. Ik zwaaide nog een keer en kreeg enkele gilletjes als reactie. Fans van One Direction, het is een apart volkje.
In de backstage was het al behoorlijk druk. Ik kwam er heel wat mensen tegen die ik niet kende, maar allemaal waren ze heel lief tegen me. Aan het einde van de gang rechts stond een deur open. Ik hoorde heel wat stemmen door elkaar. Zouden de jongens daar zijn? Ik stak mijn hoofd naar binnen. Er waren een vijftiental mensen in de ruimte. Ze stonden in kleine groepjes bij elkaar. Ze waren allemaal druk aan het praten en merkten mij niet op.
Bij één van de groepjes zat een meisje in een rolstoel. Ze leek me een jaar of tien. Ze droeg een bandana die haar haren helemaal verstopten.
"Dat zijn de mensen die een meet & greet hebben gewonnen", hoorde ik zachtjes iemand zeggen. Ik draaide me om. Het was Louis. Hij stond aan de andere kant van de gang, zijn armen gekruisd. Ik liep op hem af en kuste hem meteen.
"Ik heb je gemist", fluisterde ik. Ik kon het niet tegenhouden, maar voelde hoe er tranen over mijn wangen liepen.
"Héé, zei Louis, en hij veegde een traan weg. "What's up, baby? Why are you upset?"
Hij sloeg z'n armen stevig om me heen. Ik voelde me er goed.
"Ik weet het niet. Ik weet het gewoon allemaal niet meer." Louis zuchtte diep.
"Kom even mee, dit is niet de perfecte plaats om te praten". Hij nam m'n hand vast, trok me door één van de deuren aan de linkerkant door een lange gang en duwde me binnen in een kleine ruimte. Er was niemand aanwezig, maar ik zag wel dat de rugzakken van de jongens er stonden.
"Is er wat gebeurd vandaag?", vroeg Louis, toen hij naast me tegen de tafel kwam leunen.
"Ik dacht dat je je beter voelde bij de situatie? Hoe komt het dat je plots weer down bent?"
Ik trok m'n schouders op en veegde m'n tranen weg.
"Ik weet het niet. Ik voelde me prima. Het was een fijne dag bij Caroline en Marlon, ik heb superleuke complimentjes gekregen en..."
"Waarover dan?", onderbrak Louis me.
Ik sprong op en ging voor hem staan. "Mijn outfits. Ik heb de opdracht gekregen jullie outfits voor de MTV-awards te ontwerpen. En ik hoefde daarvoor niet eens in het atelier te blijven. Ik heb mijn eigen plaatsje in het atelier gekregen, je moet maar eens komen kijken. Ik heb uitzicht op de parking, dus ik kan je zien toekomen."
Louis keek me geamuseerd aan. Ik stoorde me er niet aan en ging verder met m'n relaas.
"Ik mocht dus ergens anders gaan om te ontwerpen, zolang ik op het einde van de werkdag minstens 1 outfit had. En die had ik. Ik had er zelfs 3. Nu ja, 2 volledige voor jou en Harry, en een paar schoenen voor Niall. Marlon was er weg van. En Caroline ook. Oh, Louis, ze vond het geweldig! En dan gaan jullie mijn ontwerpen dragen op de awardshow!"
Ik wachte zijn reactie niet af, maar kuste hem volop op de mond.
Louis schudde een lok haar uit z'n gezicht.
"Fijn".
Ik keek hem sprakeloos aan. Fijn? Vond hij het fijn? Alleen maar fijn?
Hij kneep in m'n handen.
"Niets dan positiefs, dus. Waarom huilde je dan plots?
De deur ging open. Zayn, Liam en Harry kwamen binnen. "Ooh sorry", zei Zayn, toen hij ons zag, "storen we?"
Hij bleef staan. Liam ook. Harry niet, die wachtte ons antwoord niet af en ging meteen naar zijn rugzak.
Ik draaide me om naar de jongens en leunde zo tegen Louis. Die sloeg z'n armen om me heen.
"Nee hoor, kom maar. Ik kwam nog even gedag zeggen voor jullie het podium op moeten".
Harry grinnikte. "Dat is pas binnen een uur. Wat gaan jullie dat komende uur nog doen dan?"
"None of your business, Styles", viel Louis hem bij, op nogal nijdige toon.
"Louis!", fluisterde ik, terwijl ik mijn gezicht naar hem draaide.
Harry nam z'n oortje uit z'n rugzak en wilde naar buiten gaan. Zayn en Liam hadden ook wat uit hun rugzak genomen en waren al opnieuw de gang ingegaan.
"Harry", zei ik, terwijl ik zijn arm tegenhield. Ik boog me wat naar hem toe.
"Het is mijn schuld dat hij zo bot is tegen je. Ik heb het hem moeilijk gemaakt".
Er kwam een frons in Harry's voorhoofd. "Hoezo?
Ik voelde hoe Louis me dichter tegen zich probeerde te trekken. Ik trok z'n handen uit elkaar, zodat ik dichter naar Harry kon leunen.
"Ik had het even moeilijk." Harry glimlachtte begrijpend.
"I'm a screwed up mess", fuisterde ik. Harry boog z'n hoofd dichter naar het mijne en fluisterde: "and you never listen, listen".
Ik keek hem aan. Hij zette zich recht en knipoogde naar me. Hij liep de ruimte uit en trok de deur dicht met een luide knal.
"Wat was dat allemaal?", zei Louis, toen ik me opnieuw tegen hem aan vleide.
"Doe toch niet zo jaloers. Moeten jullie niet bij de winnaars van de M&G gaan?" Louis duwde me van zich af.
"Da's juist! The lads zullen op mij wachten. Heb je hen al gezien?" Ik knikte.
"Voor jij me uit de gang kwam plukken".
Louis trok zijn ogen wagenwijd open.
"Are there any hot chicks?", knipoogde hem. Ik porde hem.
"Yeah, there are. Excuseer me, ik ga Harry even zoeken", plaagde ik hem. Hij trok me bij zich en kuste me.
"Oh Louis?", vroeg ik, toen we door de gang liepen- hij naar de M&G ruimte, ik de andere kant uit.
"Was jij vanmiddag bij ons thuis?"
"Vanmiddag? Neen, hoezo?"
"Zomaar. Succes!", zei ik. Ik gaf hem nog een zoen en deed high five met Liam, Niall en Zayn, die net achter ons door de gang kwamen geslenterd. Harry kwam achter hen, met z'n gezicht op het schermpje van zijn smarthone gericht.
Op z'n weg naar de M&G ruimte liep hij me bijna omver.
"Harold Styles!", zei ik op streng toon, en hij liet z'n smartphone bijna op de grond vallen. "Fuck, Steph".
"You wished", zei Louis, en hij liep verder de M&G ruimte in.
Ik keek Harry streng aan.
"Waarom zei je dat?" Harry schudde zijn hoofd. "Waarom zei ik wat?"
"That I never listen, listen". Harry grijnsde.
"Je luistert ook nooit als er iemand jou wat zegt. Mag ik erlangs? Ik moet mijn fans gaan begroeten."
Hij gaf me nog snel een zoen op m'n wang en liep de M&G ruimte in.
Goh, die leek al iets te lang in Louis' gezelschap te hebben doorgebracht, bedacht ik. Hij had z'n arrogantie overgenomen.