Broken by you

Deel 12

Louis' huis lag er properder bij dan ik verwacht had van twee single mannen samen.
Louis betrok de bovenste loft van het appartementscomplex waar alle 1D jongens hun eigen stulpje hadden. Ik was al veel gewend van in New York, waar alles veel groter is dan elders, maar dit had ik nog nooit gezien. Kon je dit nog appartementen noemen?
Elk lid had 2 verdiepingen ter beschikking. Het leken wel gewone huizen op elkaar gezet. Het complex was dan ook torenhoog.
Toen we binnenkwamen zagen we Harry's koffers staan. Hij kwam net de hall in met een grote zak met nog wat spullen in.
"Baby", zei hij toen hij ons zag, en hij gaf me een kus op m'n wang.
"Mij niet teveel gemist?"
Ik lachte. "Oh jawel. Ik heb drie dagen lang gehuild. Louis kon niets met me aanvangen", spotte ik. Louis moest erom lachen.
"Ik kon anders heel veel met je aanvangen", zei hij. Ik gaf hem een por. Harry lachtte.
"Ik verhuis naar hieronder", zei hij. Louis keek hem vragend aan. "Bij Niall? Waarom?"
"Niall is ook vrijgezel, die zal ik niet teveel in de weg lopen", knipoogde hij.
Ik nam Harry's hand vast. "Ga je weg voor mij?", vroeg ik, en ik voelde me wat schuldig omdat ik de bff's uit elkaar haalde.
Harry trok zijn schouders op. "Niet rechtstreeks. Trek je mee de stad in straks?" Ik knikte, terwijl Harry de gang in liep.
Ik keek Louis aan. "Het is niet eerlijk tegenover Harry dat ik hier intrek".
Louis beet op zijn lip. "Het is beter zo".
Ik zuchte. "We zijn nog maar een week samen", zei ik, en ik voelde weer die twijfels naar boven komen.
"Het is beter zo", herhaalde Louis, "geloof me."

Baileys Fish & Chips.
Eindelijk, ik was er geraakt. Zelfs als je van een drukke stad als New York komt, is het even wennen aan de drukte van Londen.
Harry had me een uurtje geleden het adres doorgestuurd van het restaurant waar hij me zou opwachten.
Louis had z'n uiterste best gedaan om me uit te leggen hoe ik er het beste kon geraken, maar vrouwen slagen er toch altijd in om ergens iets verkeerds te doen en op een andere plaats aan te komen.
Maar nu was ik er dus geraakt. Alleen. Louis had andere verplichtingen. Ik vond het geweldig om te zien dat de jongens toch niet àlles samen deden, zoals ik altijd verwacht had van een boyband.
Ik ging de bar binnen en trof Harry aan in een hoekje, samen met een drietal anderen. Vrienden van hem.
Het voelde wat vreemd aan om zonder Louis ergens naartoe te gaan waar Harry wél zou zijn. Ik zou nu ook zijn vrienden leren kennen, terwijl ik eigenlijk eerder die van Louis zou moeten leren kennen.
Maar ik besloot er het beste van te maken. Zijn vrienden vielen trouwens best mee.
Ze boden spontaan aan om foto's te maken, toen enkele meisjes Harry benaderden. Uiteraard waren er ook hier weer mensen die vanop afstand foto's maakten. Dat vond ik nog steeds akelig. Ik had het gevoel dat er steeds foto's werden gemaakt als ik ergens was met Harry maar zonder Louis, en dat die foto's dan een eigen leven gingen leiden.
Dat was in dit geval niet anders. Toen ik naar het toilet ging, checkte ik mijn twitteraccount. Verschillende fanaccounts hadden via hun insider foto's gepubliceerd van Harry en mij. Je zag zijn vrienden ook wel zitten, maar er werd de nodige nadruk gelegd op het feit dat ik alleen was met Harry, terwijl Louis nergens te bespeuren was.
Ik liet het niet aan mijn hart komen. Louis, Harry en ik wisten dat er niets meer was tussen Harry en mij en het kon me niets schelen wat anderen ervan dachten.
Als ik het me elke keer moest aantrekken wat er geschreven werd, zou ik nooit gelukkig worden, dat had ik al gemerkt.
Jonah, één van Harrys vrienden, nodigde me uit voor het feestje dat hij 's avonds zou geven.
Hij had tegen Harry gezegd: "Breng je vriendinnetje ook maar mee". Harry had gewoon geknikt, terwijl ik eraan toegevoegd had dat ik niet Harry's vriendinnetje was. Jonah had met zijn ogen gerold. "Whatever".

Louis vond het niet erg dat ik alleen met Harry naar het feestje ging. Hij kende Jonah ook en zou ook wel mogen gaan, maar had die avond alweer een afspraak.
"Ik vertrouw erop dat je Harry wat in de hand houdt", lachtte hij. Ik vond het raar dat hij het niet omgekeerd zei. Moest ik dan niet in de hand gehouden worden? Zou hij het minder erg vinden als ik te diep in het glas keek vanavond?
Ik trok m'n witte pumps aan en kwam de badkamer uit. Louis floot naar me.
"Let maar op dat iedereen z'n handen kan thuishouden", zei hij, en hij trok me tegen zich aan. Ik kuste hem hartstochtelijk.
Z'n handen gingen naar de rits van mijn witte kleedje.
"Afblijven", zei ik streng. "Ik moet gaan, Harry wacht beneden op me". Ik gaf hem een speels kusje op z'n neus en wuifde hem uit.
"Wees voorzichtig! Veel plezier!", riep hij me nog na.
Harry zag er best verrukkelijk uit.
Hij droeg een skinny zwarte jeans, een zwart hemd waarvan hij de bovenste knopen had opengelaten en z'n zwarte countryhoed.
"Wauw", zei ik zonder nadenken, terwijl ik in de auto stapte. Harry lachtte en legde zijn hand op mijn knie.
"We gaan ons super amuseren vanavond, jij en ik." Hij startte de auto en scheurde de straat uit.
Jonahs huis bevond zich bij de zee. Het feestje ging dus door op het strand. Er waren een honderdtal mensen.
Harry kende bijna iedereen die er was.
Omdat ik er niemand kende, vroeg ik Harry of het oké was als ik bij hem zou blijven de hele avond.
Hij had mijn hand vastgenomen en zo mengden we ons tussen de anderen, hand in hand.
Ik stond er niet bij stil dat er hier ook mensen foto's konden nemen. Ik bedoel maar, het was toch een privéfeestje? Wie zou er dan foto's lekken naar de media?
Ik had het behoorlijk naar mijn zin. Harry bleef de hele avond mijn hand vasthouden, tot ik me op de dansvloer begaf. Dan liet hij me los en klapte in zijn handen op het ritme van mijn heupen.
Toen ik aan mijn zoveelste cocktail begon, een blauwe deze keer -maar vraag me niet wat erin zat-, zag ik zijn handen nog wel op elkaar gaan, maar ik hoorde geen geklap meer. En ik hoorde de muziek ook niet meer.
Ik zag alleen maar hoe iedereen rondom me begon te draaien. En toen voelde ik handen. Handen die me ondersteunden, handen die de mijne vastnamen, handen op mijn naakte huid. Wat gebeurde er?
Ik zag alleen maar een spiraal van kleuren. Mooie kleuren. Heel veel kleuren. En ik voelde opnieuw die handen. Ze waren overal. Ik voelde een warme adem in mijn nek. En lippen die zich een weg zochten van mijn blote buik naar mijn hals. En die handen waren er nu ook. Ze voelden warm aan. Alles was warm. Zo warm.