Broken by you

Deel 50

Meteen wanneer Jack Rileys deel erop zat, hoorden we achter ons op het grasveld de luide intro van "Satisfaction" van The Rolling Stones. Harry sprong meteen recht om te kijken wat er aan de hand was. Hij was dol op The Rolling Stones. Langzaamaan liep onze tribune leeg. Iedereen ging de kant van het grasveld op, waar de volgende artiesten de legendarische song van Mick Jagger in een nieuw jasje staken. Harry had nog steeds m'n hand vast en profiteerde ervan om me mee de trappen van onze tribune af te sleuren en samen het grasveld te betreden. Nog voor we het podium konden naderen, werden we tegengehouden door de vrouw die eerder deze avond haar plaats had afgestaan aan Harry en mij. "I'm sorry, sir, can I ask you something?", vroeg ze op de meest beleefde manier die ik ooit had gehoord. Harry knikte. "Ofcourse you can." Ik kreeg binnenpretjes. Harry had aantrek bij een bejaarde vrouw.

"Kan het dat jij op een poster staat aan de slaapkamermuur van Mary-Ann?" Harry lachte breed, en deze keer meende hij het. "Mary-Ann is uw jonger zusje?", vroeg Harry haar, en hij knipoogde. Hij pakte de vrouw helemaal in. De vrouw werd er verlegen door. "Oh Derek, isn't he lovely?", vroeg ze aan haar man. Hij keek Harry argwanend aan. Ik begreep hem. In zijn plaats zou ik de complimenten aan mijn vrouw van zo'n knappe jongeman ook wantrouwen. "Mary-Ann is mijn kleindochter. Ze is gisteren 15 geworden. En ik denk dat ik in haar kamer posters met uw hoofd op heb zien hangen. Kan dat?" Harry lachte nog breder dan ervoor. "Dat is best mogelijk, mevrouw." De vrouw leek helemaal ondersteboven door Harry. "Oh jongen, mag ik even een foto van jou nemen? Mary-Ann zal er helemaal weg van zijn als ik haar vertel dat ik u gezien heb." Harry wierp me een snelle blik toe. "Denkt u dat u Mary-Ann nu kunt bereiken?" Ik kneep in zijn hand. Hij keek me aan. Wilde hij nu echt alweer aan anderen denken en onze leuke avond verpesten? "Het is oké", fluisterde hij, mijn gedachten lezend. De vrouw keek Harry verbaasd aan. "Ja, dat moet geen probleem zijn. Hoezo?" Harry lachte. "Geeft u mij uw telefoon, dan kan ik even hallo zeggen. Maar dan wel nà dit liedje, is dat oké?" De vrouw knikte. Harry trok me dicht tegen zich aan en kuste mijn voorhoofd. "Het valt nog best mee. We hebben nog een hele avond om verder te genieten van de muziek". Hij had gelijk. Hij had gelijk, zoals altijd.

Zodra de laatste noten van "Satisfaction" uitgestorven waren, had Harry zich perfect aan zijn belofte gehouden en had hij Mary-Ann via de telefoon een late gelukkige verjaardag gewenst. Daarna was hij nog even met haar grootouders op de foto gegaan. Ik was blij geweest dat de andere mensen hier in Regent's Park zich niet leken te storen aan de aanwezigheid van een bekend iemand en Harry gewoon met rust lieten. Hij verdiende het wel om even ongestoord van een concert te genieten.

De groep die "Satisfaction" net een tweede leven had gegeven, wierp zich nu op "Wherever You Will Go" van The Calling. Harry, die zich ondertussen alweer had getransformeerd tot een gewone aanwezige op dit evenement en verder hoopte dat niemand hem nog zou storen tijdens ons uitje, kwam net terug bij me staan met twee cola's. Hij gaf me één van de twee bekertjes en greep onbewust mijn andere hand vast. Ik keek hem aan, maar zei er niets van. Wanneer het refrein begon, kwam hij achter me staan. Ik had het koud, en hij merkte het. Hij sloeg z'n beide armen om me heen en legde zijn hoofd op m'n schouder. Ik vond het best schattig. "Way up high, or down low, I'll go wherever you will go", zong hij zachtjes mee in mijn oor. Ik genoot van ons avondje uit.

"Oh komaan, nog een klein toertje?" Harry zette z'n beste puppy-imitatie neer om me te overtuigen onze date nog niet te beëindigen. London Town Music Festival zat erop en het was ondertussen bijna middernacht. Morgen zouden de jongens alweer op tour vertrekken, maar Harry vond het duidelijk niet nodig om voldoende nachtrust te hebben. Hij wilde per se nog een einde breien aan onze leuke avond. Ik trok eveneens een puppylip naar hem. "Komaan Haz, we moeten morgen alweer aan het werk, allebei. Ik denk niet dat Caroline het leuk zou vinden als ik..." "Tot aan het prieeltje en terug?", onderbrak hij me. Ik keek hem verslagen aan. Het prieeltje in Regents' Park stond net aan de andere kant van het podium waar even voordien de lokale artiesten het beste van zichzelf gaven. Zo'n kort tripje kon ik hem niet weigeren, dat wist hij ook. Ik rolde met m'n ogen. "Fucking Styles, het lukt je ook altijd om je zin te krijgen!", zei ik, terwijl ik in de richting van het prieeltje stapte. Harry lachte luid. Regent's Park liep langzaam leeg terwijl Harry en ik hand in hand verder het park inliepen.

"Ik vond het een leuke avond", zei Harry. Ik knikte naar hem. "Me too. Het concert was echt geweldig." Harry beet op z'n lip. "Het concert niet alleen. Ik heb genoten van het gezelschap ook." We hielden halt bij de trappen van het prieeltje. Harry leunde tegen de balustrade en nam me in zijn armen. Hij knuffelde me zo hard dat ik vergat dat het een koude nacht was. Ik liet hem begaan. "Bedankt dat ik met je mee mocht". Ik wrong me uit zijn greep en keek hem strak aan. "Oh, voel je maar niet vereerd. Je was mijn eerste keuze niet". Hij glimlachte. "En trouwens, meneer Styles, ik was bijna mijn gezelschap kwijtgespeeld aan een bejaarde vrouw." Harry trok speels zijn neus op. Ik keek hem recht in zijn ogen. "Seriously, dat was ongelofelijk lief van jou. Je had ook gewoon met die vrouw op de foto kunnen gaan en verder genieten van het concert." Harry knikte. "Dat had ik kunnen doen, ja. Maar waarom zou ik dat doen? Je hebt zelf gehoord hoe blij haar kleindochter was dat ze haar idool aan de telefoon had. Ik heb dat meisje gelukkig gemaakt, en ik ben er zelf niets door verloren." Voor de zoveelste keer moest ik hem gelijk geven. Ik zuchte. Louis zou zoiets lief niet gedaan hebben, bedacht ik. Hij zou gewoon met de vrouw op foto gegaan zijn. Hooguit. De kans was groter dat hij haar uitschold omdat ze hem stoorde op zijn vrije dag. Louis is net iets minder sociaal ingesteld dan Harry. Ik liet Harry's handen los en draaide me om. Harry zette zich recht en kwam naast me lopen. Hij haalde zijn mooiste glimlach boven. Oh Harry, je weet dat ik stiekem jou en Louis weer aan het vergelijken ben met elkaar.

"Waaraan denk je?", vroeg Harry plots, nog voor we het grasveld helemaal af waren. Ik haalde mijn schouders op. "Dat het jammer is dat we morgen allebei moeten werken. Ik heb eigenlijk wel zin om te dansen nu." Harry sperde zijn ogen open. "Jij wil dansen?" Ik knikte. Ik had me zo hard laten gaan op de muziek van London Town Music Festival, en toch had ik nog veel energie. Rondom ons liepen nog een tiental mensen, maar Harry leek er zich niet aan te storen. Hij nam mijn hand vast, en voor ik er erg in had draaide hij me om hem heen en deed me in zijn armen belanden. Ik moest erom lachen.

"If you wanna dance, just dance. Je moet léven. Voor je het weet is het te laat". Harry de poëet was weer opgedoken. Ik legde m'n rechterhand op zijn schouder. "Well then, let's go", fluisterde ik. Harry draaide me rond. We dansten het grasveld op en om het prieeltje heen. We dansten en lachten. We dansten zonder muziek, zonder publiek, zonder zorgen.

We dansten tot de klokken van Elisabeth Tower in de verte middernacht sloegen.