Broken by you

Deel 58

Midden juli. Volop zomer in Londen.
Mijn mailbox puilde uit van de uitnodigingen voor de modeweken.
Milaan, Parijs, New York, allemaal wilden ze mij op hun gastenlijst zetten. Mijn naam was na enkele ontwerpen en slechts 1 collectie al gemaakt. Dankjewel, One Direction.
Ik moest gauw beslissen naar welke modestad ik zou gaan. Het was altijd al mijn droom geweest om naar Milaan te gaan, maar mijn voorkeur ging toch naar New York. Back to the roots. Ik zou tussendoor kunnen afspreken met Katie en ik zou nog eens bij mijn ouders kunnen langsgaan. Het aangename aan het nuttige paren.
Ik had hen allemaal zoveel te vertellen. Het grootste nieuws: Louis en ik zijn uit elkaar.
Tenminste, zo voelde het aan.
Ik had Louis sinds 3 dagen niet meer gehoord of gezien. Ik had ook zelf geen enkele moeite meer gedaan om hem te contacteren. Toen de jongens eergisteren naar Portugal vertrokken, was ik hen dan toch niet gaan uitwuiven, zoals ik eerst gepland had. Wat als Louis me niet wilde zien op Heathrow? Het stond er vol fans, zag ik later op twitter, en ik wilde niet dat het voor hun ogen tot een confrontatie tussen hem en mij kwam. We waren in ruzie -of discussie, whatever- uit elkaar gegaan maar daar hoefden zijn fans niets van te merken.
Ik wilde Louis de kans geven om zelf met het nieuws naar buiten te komen, wanneer hij het wil, op zijn manier. Of het nu positief of negatief nieuws was.
Gisteravond was ik bij Nicola, Liams oudste zus, en Sophia. Nicola is verloofd en vroeg me om haar trouwjurk te ontwerpen, wat ik dolgraag voor haar wil doen.
We hadden het goed naar onze zin en ik postte bij mijn thuiskomst dan ook een selfie met de twee meisjes op mijn twitter- en instagram-account met als titel "Always look on the bride side of life", waarbij bride doelde op Nicola.
Bam! Meteen nadat mijn foto gepost was, stroomden de reacties binnen van fans die vroegen of Sophia en Liam ook trouwplannen hebben, of Louis en ik.
Nou, niet echt.

New York zou het dus worden.
Ik werd er pas op maandag, binnen 4 dagen verwacht, maar bedacht net dat ik evengoed al kon vertrekken. Wat quality time spenderen. Even tot rust komen, zo'n dingen.
Ik wilde Katie uithoren over haar avondjes met Harry. Waren ze nu samen of niet?
Volgens de fans op twitter, die zowat élke stap van Harry volgen, was er niets aan de hand. Harry was in diezelfde dagen dat hij met Katie op stap ging immers ook gespot met andere vrouwen. En mannen. No big deal.
En ik wilde zo graag Doggy nog eens knuffelen, en ik wilde mijn ex-collega's bij HRC nog eens gaan bezoeken, en ik wilde naar mijn ouders toe, en ik wilde... ik wilde Louis.
Maar dat kon ik wel vergeten. Louis wilde mij niet. En dus kon ik maar beter uitkijken naar een ander appartementje. Niet in New York. Ik wilde in Londen blijven. Maar niet in Louis' loft, dat was uitgesloten. Zodra de concerten in Portugal, Spanje, Nederland en Frankrijk erop zitten, komt hij alweer naar huis en het is beter dat ik dan weg ben. Beter voor hem, beter voor mij. Weg uit zijn loft, weg uit zijn leven.
Als ik de komende dagen tijdens de modeweken de juiste contacten kan leggen, is mijn broodje als modeontwerpster gebakken en dan zou New York mijn thuishaven moeten zijn. Evengoed voelde ik me in Londen even "thuis" als in New York. Bij Louis.

Zucht.
Wie maak ik ook wat wijs?
Tegenover wie probeer ik me stoerder voor te doen dan ik ben? Oké, ik ben best sterk, maar als het om Louis gaat word ik erg zwak. Louis is mijn leven. Louis, in Londen.
We zijn oud genoeg om ons niet als kleine kinderen te gedragen en onze discussie uit te praten. Hij reageerde heel erg onverschillig op het nieuws dat er misschien een kleintje van hem in mijn buik groeide, en hij sprak sindsdien niet meer met me, maar wil dat dan zeggen dat hij mij niet meer graag ziet? Als dat zo zou zijn, dan mag hij mij dat gewoon in mijn gezicht zeggen!

Ik keek naar m'n koffer. Alles was ingepakt voor New York. De taxi zou hier dadelijk staan om me naar Heathrow te brengen waar ik binnen 2u m'n vlucht naar New York zou hebben.
Screw it.
Ik nam m'n iPhone uit m'n broekzak en toetste Lottie's nummer in. Eens kijken of zij al wist dat er wat speelde tussen Louis en mij.
"Hé, mijn favoriete-schoonzus-in-spe, alles oké?"
Ik moest erom lachen. Lottie wist dus nog niets. Haar enthousiasme beviel me wel. Ik kon ook best enthousiast zijn.
"Lottie! Ben jij op tour nu?"
Stilte aan de andere kant. Lottie knikte dus bevestigend.
"Almost. Ik vertrek nu richting Heathrow voor de vlucht naar Amsterdam binnen een uurtje. Binnen drie dagen spelen ze de ArenA plat en ik wil er op tijd zijn om nog te kunnen gaan shoppen enzo".
Nu al naar Amsterdam? Dan spelen ze vanavond in Frankrijk. Wow! De dagen gaan snel! Of de concerten volgen gewoon snel op elkaar, dat kan ook. "Wacht je op mij in de terminal? Ik heb ook een vlucht!"
Ik wachtte haar antwoord niet af. De taxichauffeur belde net aan en ik moest me haasten. Ik had een vlucht te halen. Een vlucht naar Amsterdam. Niet naar New York.


We hadden ons een weg gebaand tussen de opgekomen fans, paparazzi, vertrekkende toeristen en familieleden van terugkeerders. Het was een heel gedoe geweest om veilig en tijdig het vliegtuig te bereiken, maar het was dan toch gelukt.
Lottie en ik hadden elkaar amper kunnen begroeten.
Tijdens onze drie kwartier durende vlucht zouden we genoeg kunnen bijpraten. Ik had onderweg naar Heathrow besloten het haar te vertellen van de discussie die Louis en ik hadden. En ik zou haar ook de aanleiding ertoe zeggen. De baby die er helemaal niet was.
"Hoe komt het nu dat je ook naar Amsterdam gaat, en niet naar Parijs of Milaan of...?", vroeg Lottie.
Ah Lottie. We zaten amper op onze plaatsen of haar nieuwsgierigheid kwam al naar boven.
Ik legde mijn hoofd tegen de hoofdsteun en keek haar aan.
"Mis je Louis zo erg?" Binnen vier dagen is hij een dagje thuis."
"Binnen vier dagen word ik in New York verwacht voor de modeweken."
Lottie knikte begrijpend, maar ik was ervan overtuigd dat ze helemaal niet begreep wat ik hier op deze vlucht deed.
"Louis en ik moeten dringend praten", begon ik. Lottie keek me doordringend aan met die heldere ogen van haar. Familietrekje.
"Scheelt er wat dan? Ik heb Louis al enkele dagen niet meer gehoord, op een smsje of twee na".
Ik knikte. Hou je sterk, Steph.
"We hebben... nu ja, ruzie is een groot woord. We hadden een discussie en Louis is weggelopen. Ik heb hem niet meer gehoord sindsdien."
Lottie zette haar ogen wijd open.
"En...mag ik ook weten waarover de discussie ging?"
Ik dacht even na over haar vraag. Tuurlijk mocht ze het weten. Misschien kon ze mij wel wat raad geven. Zij kent haar broer als geen ander. Maar waarom noemde ik het tegenover haar een discussie? Bij een discussie heb je een woordenwisseling. Louis en ik hadden helemaal geen woorden uitgewisseld. Zelfs geen blikken.
En was het eigenlijk echt begonnen toen ik het over little Tommo had? Ik had Louis even ervoor al verweten dat hij me niets had verteld over zijn plannen met de Rovers. Dus lag het allemaal aan mij?
Ik zuchte.
"Het was een opeenstapeling van heel wat dingen, denk ik. Madeline, de Rovers, het babytje...".
"Welk babytje? Nog steeds dat gedoe met die Kelly?"
Lottie bracht alweer een heikel punt naar boven. Kelly was een afgesloten hoofdstuk. Voor Louis, voor mij, voor iedereen.
"Je vraagt enkel naar de baby, niet naar Madeline en de Rovers", merkte ik op.
Lottie wist meer over Madeline en de Rovers, dat was duidelijk.
"Wist je niets van Maddy en Louis' plannen om de club over te kopen?"
Ik schudde ontkennend mijn hoofd. Zij wist het dus wél. Zijn zus. De vrouw waarmee hij samenwoont wist van niéts.
"Maar Steph, heb je daarover gediscussieerd met Louis? Je had het hem toch gewoon kunnen vragen?", lachte Lottie. Hem iets vragen als ik van niets wist? Logica.
"Of hij had het mij gewoon kunnen zeggen. We zijn al lang genoeg samen, niet?"
Lottie knikte.
"Die overname van de Doncaster Rovers, daar is hij al veel langer mee bezig. Het is trouwens niet zeker dat dat gaat lukken. Louis heeft zich die plannen in zijn hoofd gehaald en hij en Connor zijn zich al maanden aan het voorbereiden, maar er is nog niets concreets. Misschien heeft Louis er je daarom nog niets over verteld?"
Lottie kon best gelijk hebben. Maar wat dan als het zou lukken? Dan stelde hij mij voor een voldongen feit.
"Louis zei me dat hij niets had verteld omdat het niets met onze relatie te maken heeft." Ik voelde opnieuw die dolk door m'n hart.
"Ik begrijp wel wat hij bedoelt", zei Lottie verontschuldigend. Ik was niet kwaad om wat ze zei. Ergens begreep ik Louis ook wel. Alleen kon hij wat beter nadenken over zijn woorden. Zijn woorden kwamen nogal bruut over.
"En Madeline? Wat weet je van haar?"
Ik moest en zou het éindelijk te weten komen. Wie was die Madeline die iedereen scheen te kennen en waar zoveel foto's van op twitter stonden? Wat had ze met Louis? Wat moest Louis mij volgens Liam over haar zeggen?
"Maddy?"
Lotties blik verstarde.

Ze sloeg haar ogen neer.
"Oh My God, Steph, no!"