Broken by you

Deel 11

"Je ouders zijn zo'n lieve mensen!", zei Louis, terwijl hij als een echte heer de deur voor me openhield.
Het was ondertussen bijna middernacht. Ik gaf hem een kleine tik toen ik hem passeerde.
"Wat had je dan verwacht?", vroeg ik. Louis sloot de deur achter ons.
"Je zal wel vooral heel erg blij geweest zijn met het aperitief", knipoogde ik. Louis keek verontwaardigd. "Omdat het J&B was? Ja, daar heeft je vader wel bij me gescoord." Ik ging voor Louis staan. "Jij hebt anders ook wel bij hem gescoord", zei ik. Ik nam zijn handen vast. "Ach, mannen onder elkaar, dan gaat het toch vaak over voetbal?", zei Louis. Ik keek hem lange tijd aan en hoopte dat hij de twinkeling in mijn ogen zou opmerken.
"Jij nog wat drinken?", vroeg hij. Ik schudde nee en ging naar de badkamer, terwijl Louis voor zichzelf nog een laatste drankje inschonk. Ik wilde me omkleden. Of beter: uitkleden. Vannacht zou het gebeuren.
Toen ik zag hoe Louis met mijn ouders omging, wist ik het zeker: dit was de man waarmee ik de rest van mijn leven wilde delen. Ik had al een hele tijd verlangt naar dit moment. Onbewust zelfs al vanaf het moment dat hij tegen me aanliep in het Madison. Hoe arrogant ik hem toen ook vond, die klik was er vrijwel meteen.
Ik kon mezelf nog altijd voor het hoofd slaan omdat ik toen zo gereageerd had. Anderzijds had ik hem anders misschien nooit teruggezien.
Ik trok de rode kanten body aan die ik gisteren in een onbewaakt moment gekocht had. Het was een geluk geweest dat Louis toen net werd afgeleid door fans, zodat ik ongestoord naar de kassa kon gaan met het hebbeding. Louis had er niets van gemerkt.
Ik liet mijn haren loshangen. Toen ik mijn hoofd om de hoek van de badkamer stak, zag ik dat Louis zich met zijn glas naast Doggy op de grond had gezet. Ik vond het best leuk dat ze zulke goede vriendjes waren, maar hun vriendschap zou maar van korte duur zijn.
Tuurlijk zou ik op elk mogelijk moment terugkomen naar New York om Doggy en Katie te zien, maar het was toch een hele verandering voor dat arme beestje.
Ik liep op m'n tenen, zodat Louis me nog niet zou horen aankomen.
Hij wreef met z'n vrije hand over Doggy's buik en praatte zachtjes tegen hem.
"Hé buddy, ik vind het zo jammer voor je dat Steph weggaat. En dat is mijn schuld. Wees niet boos op me. Ze gaat jou heus niet vergeten, hoor. En we komen zeker vaak op bezoek. Maar ze wil meer bij mij zijn, en ik bij haar." Doggy kwispelde.
"Ik zie haar zo graag, dat hou je niet voor mogelijk!", fluisterde hij. Ik kreeg een krop in m'n keel.
"Ik zie jou ook graag", zei ik tenslotte. Louis draaide zich om. Zijn mond viel open.
"Steph..."
Ik trok hem omhoog. Hij zette z'n glas op de salontafel en nam mijn heupen vast. "Wow, you look gorgeous!"
Ik gniffelde. "Dat was het plan. Kom je mee?" Ik nam zijn ene hand vast en trok hem naar de slaapkamer.

Ik werd gewekt door het veel te luide sms-signaal van mijn gsm. Ik nam hem vast en keek naar het uur.
6u13. Ik kende maar één iemand die me op zo'n vroeg uur durfde lastigvallen. Mócht lastigvallen zelfs. De sms kwam inderdaad van Katie. Met mijn ogen nog half dicht las ik het berichtje: Honey, vandaag is D-Day! Oh, wat ga ik je missen! En, het hoofdstuk NY goed afgesloten gisteravond? ;) Mwah!
Ik baalde dat ik haar verteld had over mijn plannen met Louis. Ze was soms toch zo curieus! Moest ik haar nu echt vertellen hoe het gegaan was?
Ik liet m'n gsm zachtjes op het tapijt vallen en kroop nog wat dichter tegen Louis aan.
We waren nu al elke avond samen in slaap gevallen, maar nooit eerder had ik me zo verbonden gevoeld met hem. Ik keek hem aan.
Het zonlicht scheen door de gordijnen en viel net op zijn gezicht. Wat was hij knap! Ik zou hem wel de hele dag kunnen bekijken.
Helaas hadden we een hoop werk vandaag!
Heel veel spullen had ik niet te verhuizen, want Katie zou op mijn flatje komen wonen tot er een nieuwe huurder was en dus mocht ze mijn meubilair houden. Ik hoefde enkel mijn kleren en persoonlijke spullen bij elkaar te zoeken.
Ik nam m'n gsm van het tapijt en ging naar mijn inbox. Ik opende het bericht van Katie opnieuw en duwde op answer.
You better work, bitch! ;) Leaving NY met het beste gevoel ooit! Everything will be okay in London. Ik verstuurde het berichtje.
Ik had niet gelogen tegen Katie. Ik had me al lang niet meer zo goed gevoeld.
Ik ging naar m'n twitteraccount. 74 nieuwe volgers. Het begon al wat af te zwakken, wat ik helemaal niet erg vond.
Ik draaide  het scherm van mijn gsm en nam een foto van een slapende Louis. Ik bewerkte de foto zodat hij zwart-wit werd. Ik was best trots op deze foto. Naast mode was fotografie mijn tweede passie. Ik opende het scherm van mijn privéberichten, typte Katie's naam in en stuurde haar de foto. Jaja, kwijl maar, hij is helemaal van mij!, zette ik als onderschrift. Katie zou er vast hartelijk om kunnen lachen. En Louis kon er niet eens kwaad om zijn, want er was niets ergs te zien.
Ik ging terug naar mijn tijdlijn en schrok! De foto was niet als privébericht naar Katie gestuurd, ik had hem per ongeluk naar al mijn volgers getweet!
11 seconden geleden, stond er naast mijn berichtje. Ik kon het nog verwijderen, voor het de wereld zou rond gaan.
Ik keek Louis aan. Dit zou hij niet op prijs stellen, daar was ik zeker van. Ik refreshte mijn tijdlijn, om te zien of alles nu wel verwijderd was. Op amper enkele seconden tijd had ik al 8 nieuwe volgers en zag ik dat de foto toch was opgepikt door een 1D fanaccount en volop geretweet werd. Ik durfde niet naar de reacties kijken, maar wist dat ik de gevolgen van mijn ondoordacht gedrag onder ogen zou moeten zien.
Een meisje met een Spaanse naam reageerde met "Aaaw, cute as a button!", iemand die als naam een quote uit een film had zette als opmerking "Been waiting to see thàt for years!" Alle reacties leken positief te zijn. Ik sloot m'n account en legde m'n gsm opnieuw op het tapijt. Ik mocht Louis niet vergeten te vertellen over mijn stomme daad.
Hij werd al gauw wakker. Hij opende één oog, trok me dichter tegen zich aan en zuchtte diep.
"Back to London", mummelde hij. Ik kuste z'n neus. "Together", fluisterde ik. Hij glimlachtte.
"I love you, Stephanie Burns." Ik aaide zijn wang. "I love you too, Louis Tomlinson".
Ik genoot van dit kleine moment.
"Ontbijt?", vroeg ik. Louis probeerde nog steeds om beide ogen open te krijgen en geeuwde luid.
"Starbucks?", vroeg hij. Ik werd meteen enthousiast van zijn voorstel. Ik zou nergens anders mijn laatste New Yorkse ontbijt willen nemen dan bij Starbucks. Bovendien zou ik Starbucks steeds associeren met onze ontmoeting.
Ik sprong uit bed. "Komaan, luiwammes, we hebben nog een hoop werk te doen", zei ik, en ik trok het laken van zijn lichaam. Ik bekeek zijn perfecte lichaam. Hij had een grijze sportbroek aan, maar zijn bovenlichaam was ontbloot.
Ik beet op mijn lip.
"Hoewel, misschien hebben we nog wel even", zei ik, en ik kroop naast hem in bed.

"Lou...", zei ik aarzelend.
We zaten in de taxi op weg naar de luchthaven. We hadden er al een halve dag werk opzitten. Binnen 4 uurtjes zou ik voet zetten op Londense bodem, met de bedoeling om er voor de rest van mijn leven te blijven.
"Wat is er?", vroeg Louis, en hij wreef met zijn duim over de knoken van mijn hand.
"Ik heb vanmorgen iets doms gedaan", zei ik, en ik sloeg mijn ogen neer. Als hij mij een domme trut vond en niet verder met me wilde, dan kon hij mij nu nog uit de taxi zetten, bedacht ik.
Louis richtte zich op. "Vertel". Hij keek me serieus aan.
Ik nam mijn gsm, logde in op mijn twitteraccount en toonde hem de foto, die nog steeds rondging op verschillende accounts.
Louis bekeek het rustig en lachtte dan. Ik begreep er niets van. Hij zou toch kwaad moeten zijn? Ik heb een vrij intiem tafereel tussen ons de hele wereld laten rondgaan!
Louis wreef over mijn wang. "Je hebt de hashtag #LounieShowMeSomeLouAss doen ontstaan. Kijk, het is trending."
Ik keek naar m'n schermpje. Ik had de hashtag nog niet opgemerkt. Ik vond het best grappig.
"Ik ben niet kwaad op je", zei Louis, toen hij zag dat ik wat ongerust was over zijn spontane reactie. "Ik vind jouw spontaniteit wel charmant", voegde hij er aan toe. "Je weet dat het kleinste gebaar of het kortste woord de wereld rond gaat. So be it. Ik heb gemerkt dat je snel goeie punten scoort bij mijn fans", knipoogde hij. Ik dacht meteen terug aan Chelsey en Sam.
Ik was best fier op mezelf dat ik erin geslaagd was om enkele fans hun droom te laten uitkomen.
Ik zuchte en vleide mijn hoofd tegen Louis' borst. "Ik denk dat ik de impact van jouw bekendheid nog niet echt besef".
Louis wreef geruststellend over mijn hoofd. "Je hebt toch niet nog meer foto's gemaakt terwijl ik sliep?", vroeg hij plots.
Ik keek hem aan en kuste hem voluit op de mond. "Lekker Ding", siste ik.