Broken by you

Deel 68

"Stephanie?"
Ik keek naar Kylie. Ditmaal stond zij voor de spiegel, met de outfit die ik voor haar ontworpen had. Cara had ondertussen plaats genomen in de kappersstoel. Ik begreep niet waarom ze allen nu al helemaal werden klaargestoomd. De Fashion Days zouden pas binnen een negental uurtjes beginnen.
"Ja? Iets niet goed?", vroeg ik, terwijl ik recht sprong van m'n krukje en meteen naar haar toe ging. Topmodellen, je moet ervoor klaarstaan zodra ze je nodig hebben.
"Kan je misschien de rok een klein beetje aanpassen? Of... niet?"
Ik keek Kylie aan via haar spiegelbeeld. Het kleedje dat ik voor haar had ontworpen, had een wit pofrokje met gouden studs. Ik vond dat ze er beeldig uitzag.
"Hoe had je het in gedachten dan? Als ik er een gewoon rokje van moet maken, dan verandert het hele silhouet. En je bent knap zo", zei ik zonder nadenken.
Ze keek me aan en bloosde.
"Dank je."
Ze bekeek zichzelf nog een keertje in de spiegel.
"Misschien heb je wel gelijk. Ik vind het een leuk rokje. En waarom niet even uit de band springen vanavond?", knipoogde ze naar me.
Biep. Er liep een berichtje binnen op mijn iPhone.
"Dat is vast Louis, om je succes te wensen", zei Kim, nog voor ik m'n iPhone kon unlocken.
"Ja, dat was het!", riep Cara plots uit. Ik liet bijna m'n mobieltje vallen door haar geroep.
"Jij bent die ene van Louis Tomlinson!"
Ik knikte. Zei ze nu echt die ene?
"Je naam en gezicht kwamen me bekend voor. Ja, tuurlijk! Komt hij vanavond ook?"
Ze bewoog zo hard met haar hoofd dat Shannen, de kapster van dienst, zichtbaar op haar tanden beet toen ze haar krultang alweer anders moest hanteren.
"Neen, hij moet optreden. De jongens zijn aan het touren. Helaas." Wat miste ik Louis!
"Helaas, ja."
Wilde je hem ook even binnendoen? schoot door m'n hoofd, maar ik besloot wijselijk te zwijgen. Mijn innerlijke stem hoefde zich niet te veel te laten leiden door wat Gemma over Cara had gezegd.
"Ik had Harry graag nog eens teruggezien", zei ze plots, en haar mondhoeken maakten een lelijke beweging. Ze wilde me gewoon uitdagen, zag ik. En ik, ik had er compleet geen idee van wat ik hierop moest antwoorden. Ik humde zachtjes. Kylie keek ons beiden afwachtend aan.
"Stel dat Louis zou komen, dan zou dat nog niet willen zeggen dat Harry ook zou komen", probeerde ik. Kim rolde met haar ogen. Beter zwijgen nu.
Cara nam haar iPhone vast om een selfie op instagram te posten, zag ik.
"Alsof je bij Louis bent beland zonder eerst langs Harry te passeren", mompelde ze duidelijk hoorbaar.
En toen viel er een stilte. Een...pijnlijke stilte. Kim, Shannen, Laura, Amber, Kylie, Nicola, Jess en alle make-up artiesten. Allen wisten ze niet hoe te reageren. Nicola en Jess kleedden zich traag verder om.

"Wat bedoel ja daarmee?", vroeg ik toen op bruuske wijze, terwijl ik me sterk inhield om haar niet bij haar haren uit de stoel te trekken. Ik keek haar aan via haar spiegelbeeld. Ze had een gemeen lachje op haar gezicht en bleef gefixeerd op haar iPhone.
Gemma had gelijk. Cara is een bitch.
"Ik bedoel daarmee wat ik zeg", zei ze. Kylie legde haar hand zachtjes op Cara's schouder, zodat ze zou begrijpen dat ze beter zweeg nu, maar Cara ging lekker door. Ze leek er haar plezier in te hebben om mensen tegen elkaar op te zetten.
"Iederéén weet toch dat alle vriendinnetjes eerst door Harry worden getest?"
Opnieuw viel er een stilte. Kim keek me strak aan. Zij had me gisterochtend al zien en horen tekeergaan als een echte furie, en wist dan ook dat ik op sommige momenten een zeer kort lontje heb. Sommige momenten, zoals nu dus.
Vanwaar haalde Cara het lef om zoiets te zeggen? Om Harry uit te maken voor sloerie?
Ik draaide me om, stak al mijn spullen in mijn koffer, deed hem dicht en liep naar de deuropening. Ik voelde hoe alle ogen in de kamer op mij gericht waren, maar niemand zei een woord.
Net voor ik de kamer verliet, draaide ik me nog een keer om naar Cara.
"Weet je wat het verschil is tussen jou en mij, Cara? Ik ben geslaagd in Harry's test en mocht naar het volgende level! Val niet van de trap straks!"
Ik wachtte haar reactie niet af, sloeg de deur achter me dicht en ging naar beneden.
Nog voor ik de onderste trap bereikt had, liep er al een berichtje binnen op mijn iPhone.
Ik hield halt in het midden van de hall van het majestueuze gebouw, zette mijn koffer even neer en opende het berichtje. Het was er eentje van Kim.



*klapt sprakeloos in haar handen* Woop woop girl!

Ik moest erom lachen. Ik voelde me helemaal niet alsof ik Cara zonet overwonnen had. Ja, ze deed grof over Harry. Dat had Gemma me duidelijk willen maken. En neen, ik hoefde Harry helemaal niet te verdedigen. Uiteindelijk viel ze Louis niet aan. Maar toch. Vanwaar haalde die pretentieuze trut het lef om zoiets te zeggen? Hoe trots ik ook was op de outfit die ik voor haar ontworpen had, ik hoopte zo hard dat ze haar broekpak zou scheuren vanavond op de rode loper.
Ik wilde m'n mobieltje net opnieuw locken, toen ik zag dat ik het vorige berichtje, dat binnenliep toen ik nog boven was, nog niet had geopend. Het was, zoals Kim dacht, inderdaad van Louis.

Your mum calls me "love", your dad calls me "son"... alright! x

Oh Mister Tomlinson, alweer zo'n mysterieus stukje liedjestekst. Ik keek naar het uur. In Nederland zou het nu een goed stuk in de namiddag zijn. Als ik Louis even zou bellen, zou ik hem alvast niet wekken.
Maar eerst moest ik hier weg. Weg uit dit prachtige gebouw waar boven in de studio Cara hoogstwaarschijnlijk nog aan het nagenieten was van het feit dat ze mij op m'n paard had gekregen. De bitch.
Och, zo heb ik tenminste genoeg tijd om een outfit voor mezelf te scoren voor vanavond.
En om straks even samen te gaan lunchen met Gemma, en nadien gauw bij Katie te passeren voor ik vanavond op de Fashion Days verwacht wordt. Oh help! De Fashion Days! Cara zou geïnterviewd worden en ze wordt verondersteld iets goeds te zeggen over de ontwerper van haar outfit.
Fuck! Die kans heb ik serieus verpest!
Zou ik het aan Caroline of Marlon laten weten? Of... neen, misschien maar niet.
So what als Cara me vanavond naar beneden zou halen? So what als mijn prille carrière als modeontwerpster een ferme deuk zou krijgen? Ik vond het veel belangrijker er te zijn voor mijn vrienden. Harry's imago, dat ze onderuit probeert te halen met zo'n uitspraken, was me meer waard dan m'n naam op een etiketje in een dure rok.

Ik liep de verlaten straat uit, m'n koffer in m'n ene hand en met m'n andere hand m'n natte haren uit mijn ogen aan het houden. Het regende volop en hier was niet meteen een halte voor taxi's in de buurt. Ik zou een stukje te voet wandelen, tot aan het volgende kruispunt.

De taxichauffeur bekeek me maar raar toen ik m'n koffer op z'n achterbank legde. Waar kwam zo'n fragiel, doorweekt meisje met zo'n grote koffer plots vandaan, zag ik hem denken.
Ik gaf hem het adres van mijn hotel door, nam m'n iPhone en toetste Louis' nummer in.

Voicemail.