Broken by you

Deel 48

Ik kneep wat harder in Louis' hand en trok hem dicht tegen me aan. De warme zomerzon weerkaatste op mijn huid. Ik had mijn zonnebril op en droeg een zonnehoedje dat perfect bij mijn rokje paste. Ik voelde me supersexy. Ik liet m'n hoofd zachtjes op Louis' schouder rusten terwijl we verder door London Zoo in Regents' Park kuierden. Ik voelde me als een schoolkind van zes dat voor het eerst op schoolreis ging en dus voor de eerste keer in haar leven de olifanten, pinguïns en apen in deze mooie zoo zag. Ik genoot ervan om hier samen met Louis rond te lopen. Ik genoot van de rust, die me voor het eerst in onze relatie overviel. Er waren geen opdringerige fans, want het was blokperiode, en we hadden beiden onze smartphones uitgezet. Even gedaan met het jachtige leven. Ik was zo blij dat Louis dit voor me deed. En ik zag hoe hij er stiekem even hard van genoot als ik.

Het gesprek dat we vanmorgen hadden, had me goed gedaan. Had ons beiden goed gedaan. Vrijwel meteen nadat Louis tot het besluit kwam dat toch wel iedereen al eens met Harry gekust heeft, hadden we ons verplaatst naar de slaapkamer. Ik had Louis' kleren uitgetrokken - eindelijk verlost van het zicht van die ongewassen en ongestreken kleren, hij had zijn t-shirt van mijn lichaam getrokken en zo waren we de lakens ingedoken. Niet om dingen te doen waarvan mijn mama me vijf jaar geleden zei dat ze vies waren - wist zij toen veel wat ik al had uitgespookt achter haar rug om - maar wel om lekker dicht tegen elkaars naakte lichaam te liggen. Ik wilde Louis zo dicht mogelijk bij me voelen. Hij had z'n armen om me heen geslagen en zijn vingers in de mijne verstrengeld. Ik had een rust over me heen voelen komen waar ik al zo lang naar verlangd had. En toen kwam Het Gesprek waarover Louis het even voordien had gehad.

Dat gesprek was begonnen met de 4 simpele woorden "Are you happy, love?", vier woorden die hun oorsprong kenden in Louis' mond en waarvoor mijn oor de eindbestemming was. Ja, ik was gelukkig. De gedachte dat Louis daar zijn twijfels over had, maakte me dan weer ongelukkig. Want als ik ongelukkig was, was hij dat ook. Hij had me naar mijn twijfels gevraagd, mijn gedachten, mijn gevoelens. Niet enkel wat onze relatie betreft, maar over mijn hele leven, nu, vandaag. Ik had hem al eerder serieus weten zijn, maar vanmorgen leek hij echt bereid om mijn klankbord te zijn. Ik moest mijn eigen hersenen niet pijnigen met mijn eindeloze conversaties, Louis was er om naar me te luisteren. Nu we zo naakt tegen elkaar lagen, onze vingers verstrengeld in elkaar en onze harten kloppend dichtbij elkaar, voelde het niet langer aan alsof ik dingen moest verzwijgen om hem niet te kwetsen. Ik kon hem vrijuit vertellen over de pijn die ik voelde telkens hij niet bij me was, over de angst dat hij op een andere plek iemand anders zou tegenkomen, de angst dat hij op een dag de zeepbel zou doorprikken waarin ik nu al een tijd leefde. Ik had hem ook verteld over het beklemmende gevoel dat mijn leven enkel nog om hem draaide, dat ik zonder hem niemand was. Miljoenen mensen vonden me leuk en smeekten me om een follow op twitter, maar dat was enkel omdat ik toevallig de vriendin van Louis Tomlinson ben. Mensen kochten de kledij die ik ontwierp, maar dat was omdat deze toevallig geïnspireerd was op hun idolen. Ik had Louis verteld over mijn angst dat mijn leven niets meer zou zijn mocht het ooit tussen ons afgelopen zijn, en dat ik dus helemaal niet afhankelijk van hem wilde zijn. Ik wilde dat de mensen geloofden in Stephanie, niet in Stephanie van Louis.

Hij was zo lief voor me geweest. Hij had naar mijn monoloog geluisterd van het eerste woord tot het laatste. Hij had me ook over zijn gevoelens en gedachten verteld. Hij had me verteld over zijn angst om me te verliezen onder druk van de fans of doordat we uit elkaar zouden groeien door onze beider carrières. Hij is vaak in het buitenland en mijn carrière is op enkele dagen tijd ook serieus uit de startblokken geschoten. Ik had naar hem geluisterd. Ik begreep hem, en hij begreep mij. We hadden afgesproken vanaf nu elk vrij moment aan elkaar te besteden, en ervoor te zorgen dat we elkaar minstens twee keer per dag zouden horen of zien. Zelfs als hij aan de andere kant van de wereld zat, zou ik weten hoe het met hem gaat. Ik had hem ook gevraagd om vanaf nu over alles eerlijk te zijn. Ik wilde geen gedoe meer tussen ons zoals met Kelly. Ik begreep dat hij me daar niets van zei om me te beschermen, maar het had veel onherstelbare schade kunnen toebrengen aan onze relatie. Gelukkig was de liefde tussen ons te sterk. Ik had hem beloofd om het vanaf nu niet meer te verzwijgen als ik met Harry gekust zou hebben. Niet dat dat opnieuw zou gebeuren. Daarvan was ik overtuigd, en ik had ook Louis daarvan weten te overtuigen. Ik wilde hem met dat voorbeeld gewoon duidelijk maken dat ik vanaf nu niets meer zou verzwijgen voor hem.