Broken by you

Deel 5

Ik opende m'n ogen.
Ik lag nog steeds in Louis' armen op de kussens in de privejet van One Direction. Crazy thoughts! Ik keek hem lange tijd aan. Hij was zo onwezenlijk knap. En van mij. Nu ja, dat zei hij toch. Ik draaide me om. De anderen waren allemaal in een diepe slaap, behalve Harry. Hij zat zich nog steeds te amuseren op Twitter.
Wordt hij dan nooit moe, vroeg ik me af.
Ik hoorde een zacht gestommel en keek naar Sophia. Ze was net als ik wakker geworden. Ze wrikte zich los uit Liams armen en zette zich recht. Ze nam 2 flesjes water uit de barkast die tussen ons stond en kwam ermee bij mij. Ze zette zich in kleermakerszit naast me. Ik wrikte me ook zachtjes los uit Louis' armen, nam het flesje van Sophia aan en zette me ook in kleermakerszit neer. Ze lachte en keek over mijn schouder naar Louis.
"Het klikt wel tussen jullie", zei ze stilletjes, om niemand wakker te maken. Ik keek naar Harry. "Die hoort ons niet, hij zit waarschijnlijk in een nieuwe Twittermarathon".
Ik lachte naar Sophia. "Het klikt wel, ja. Ik vind hem wel leuk". Sophia keek me geheimzinnig aan. "Wel leuk? Ik zie wel hoe je naar hem kijkt. Je bent verliefd, is het niet?" Ik beet op m'n onderlip. "Kan dat dan? Ik bedoel maar, ik ken hem nog maar van gisteren."
Sophia trok haar schouders op. "Het moet wel. Hij kon gisteren een hele dag niet over je zwijgen."
Ik zuchtte en keek over haar schouder naar Liam. "Hoe doe jij dat met Liam? Hoe kan je een jongen die zo gewild is van jou laten houden?"
Ze lachte en streek door haar haren. "Bekijk Louis eens niet als Louis van One Direction, maar gewoon als Louis Tomlinson, een jongen die verliefd op jou is, en dan zal je het wel begrijpen".
Ik was verrast door zo'n spontaan antwoord. Ja, misschien had ze wel gelijk.
Ze zette zich recht, zette het flesje in de houder bovenop de barkast en installeerde zich opnieuw in Liams armen.
"En nu slapen, missie. Het wordt morgen een lange dag". Ik lachte, zette mijn flesje naast het hare en kroop dicht tegen Louis aan.
Ik had genoeg aan enkele woorden van Sophia om me beter te voelen.

Ik werd wakker door het schokken van de privéjet. Ik zag dat iedereen de landing gevoeld had en wakker geworden was. Iedereen, behalve Harry. Hij lag vredig in zijn zeteltje onderuitgezakt, uiteraard met z'n smartphone in zijn handen. Ik moest erom lachen.
Louis gaf een kus op mijn voorhoofd. "Niet naar Harry kijken, ik ben interessanter".
Sophia kwam naar me toe gekropen en gaf me een por in m'n zij. Ik gaf Louis meteen een kus op zijn lippen.
Josh, de drummer van de band, maakte met zijn smartphone een foto van een kwijlende, slapende Harry, vooraleer hij hem wakker maakte. Niemand zei iets van de foto, want iedereen wist dat Josh die binnen enkele minuten zou delen met de volgers van Harry. Ik vond het wel leuk om te zien hoe de mannen met elkaar omgingen.
We mochten uit de privéjet stappen. De mannen van de crew gingen als eersten. Daarna volgden Zayn, Niall, Sophia en Liam. Harry wilde ook net uitstappen, maar draaide zich dan naar Louis en mij om. Ik zag mezelf in de glazen van zijn zonnebril.
"Kijk nu, birdies", zei hij, en hij toonde ons zijn smartphone", Josh heeft een foto van mij online gezet en hij is op 17 seconden tijd al 123 keer geretweet. Crazy!" Ik moest er hard om lachen. Die Harry toch, hij vond het niet eens erg om al kwijlend viraal te gaan!
Louis zette zijn zonnebril op, nam mijn hand vast en stapte uit. Hij trok me dicht tegen zich aan.
Ik meende achter een barricade enkele flitsen te zien, en wilde Louis dan ook loslaten, maar hij trok me nog meer naar zich toe.
"Wat nu?", fluisterde ik. "Je wilde toch niet samen gezien worden?"
Hij lachte vanachter zijn grote zonnebril. "Onvermijdelijk".

Wanneer we bij de busjes aankwamen, zagen we dat Perrie er ook reeds was. Ze begroette me en legde haar armen steviger om Zayn heen. Sophia, Perrie, Lou en ik stapten in één van de busjes, terwijl de mannen in het andere busje stapten. Wij zouden een andere ingang van het hotel nemen, zodat we niet tussen alle fans zouden moeten lopen.
In het busje ging het er gezellig aan toe. Perrie stelde me allerlei vragen, maar ze leek me wel meteen te accepteren, net zoals Lou en Sophia hadden gedaan. Ik had het gevoel dat ik hen al jaren kende, terwijl ik eergisterenochtend nog een gewoon New Yorks meisje was dat op het verkeerde moment door de glazen deur van het Madison liep. Hoewel, een "verkeerd" moment vond ik dat niet echt. Toen ik Perrie het verhaal van de frappucino vertelde, verslikte ze zich bijna in haar cola. Ze vond het bijzonder gedurfd van me dat ik zomaar tegen een celebrity durfde uithalen. Toen ik eraan toevoegde dat ik niet eens wist dat Louis een bekende kop was, keek ze alsof ik van een andere planeet kwam. Ik moet écht wel de enige ter wereld zijn die niet wist wie One Direction was.
Voor ik er erg in had, kwamen we aan bij het hotel. Aan de achteruitgang stonden inderdaad geen fans. We konden makkelijk binnenglippen. Ik begaf me naar kamer 107, de kamer die Louis normaal zou delen met Niall. Door mijn komst moest de hele kamerindeling opnieuw gebeuren.
Ik keek door het raam om te zien of de jongens nog niet waren gearriveerd.
Er stond een hele horde fans. Het busje arriveerde net. Ik zag Liam en Harry uitstappen, en toen werd er op de deur geklopt.
Het was Lou, die me een rood jurkje bracht. "Kom straks nog maar wat spulletjes uitzoeken", zei ze lief, en ze ging meteen terug naar haar eigen kamer aan de andere kant van de gang. Ik paste het jurkje meteen. Het zat me perfect. Ik voelde me er heel erg sexy in.
Ik keek nogmaals door het raam. De jongens hadden de fans erg snel getrotseerd deze keer, want ik zag hen al niet meer.
Ik schikte het jurkje, rommelde even door mijn haar en schrok toen ik de deurbadge hoorde. De deur ging open en ik zag nog net hoe Louis naar de anderen zwaaide. Hij zag er zo mogelijk nog sexyer uit dan vanmorgen, of gisteren, of eergisteren.
Hij deed de deur dicht, smeet z'n rugzak op de grond en kwam naar me toe.
"Wauw, wat zie jij er goed uit", stamelde hij. Ik zag een twinkeling in zijn ogen.
Hij bekeek me van kop tot teen. Ik deed hetzelfde bij hem, op een even onsubtiele manier. "Jij mag er anders ook best zijn", zei ik op een zo verleidelijk mogelijke toon. Hij nam me stevig in zijn armen en gaf me een speels kusje op mijn voorhoofd.
"Juffrouw Burns, wat had u voor vandaag in gedachten? Ik heb een hele dag vrij."
Ik besloot het nog even kalm aan te doen en stelde voor om te gaan ontspannen aan het zwembad van het hotel. Vanuit de trappenhal hadden de meiden en ik gezien dat er aan de andere kant van het hotel een geweldig mooi zwembad was.
Perrie had gekird dat ze niet op Zayn zou wachten om het water in te duiken en Lou had beweerd dat ze haar bikini reeds aanhad en dus nog sneller bij het zwembad zou zijn.
Louis vond het allemaal best, al wist hij dat paraderen aan het zwembad meer iets voor Harry was dan voor hem.

Toen we aankwamen aan het zwembad, was Harry inderdaad al volop in de weer met het poseren voor foto's van fans die de security aan de poort hadden verschalkt en tot in de tuin naast het zwembad waren geraakt.
Ze waren allen goed verscholen tussen het gebladerte, en Harry deed dan ook alsof hij hen niet zag en zomaar wat stond te poseren.
Zodra hij er genoeg van had, zou hij de security vertellen dat hij hen had gezien en zou hij hen uit de tuin laten verwijderen, zo wist Louis mij te vertellen.
We kwamen hand in hand bij de anderen.
Louis droeg een donkerblauwe zwemshort die perfect bij de donkerblauw-witte bikini paste die Lou mij had gebracht voor ze zich als eerste naar het zwembad begaf. Ze had zo snel door de gang gelopen dat het hotelpersoneel even dacht dat ze een gestoorde fan was die onze kamer uitliep. Louis en ik hadden er vanuit de deuropening hard om gelachen.
Ik nam plaats op de zwembadstoel naast die van Sophia. Ze was aan het lezen. Liam, Perrie, Lou en Niall zaten in het water.
Zayn was nog even op de kamer gebleven, zei Sophia, waarop ze verder las.
Louis gebaarde me om wat plaats te maken op mijn ligstoel, wat ik dan ook deed. Hij zette z'n ene bil op mijn ligstoel, zodat hij dicht tegen me aan kon liggen. Hij draaide zich op z'n linkerzij totdat hij me goed kon zien.
Ik probeerde z'n ogen te zien door die zonnebril van hem. Hij maakte cirkeltjes met zijn vinger op mijn buik. Het kriebelde, en ik moest ervan giechelen.
"Ik stoor jullie toch niet?", vroeg Sophia speels. Ik sloeg m'n hand voor m'n mond, zodat ze mijn gegiechel niet meer zou horen.
Ze nam oortjes uit haar tas, die naast haar op de grond stond, keek ons gespeeld boos aan en zette haar mp3 op.
"Fijn", zei Louis zacht. "Nu kan niemand ons nog horen". Ik keek om me heen. Het zwembad leek vandaag erg in trek bij de hotelgasten, en bovendien stonden er een vijftal bodyguards aan de zijlijn.
"Zo, meneer Tomlinson, is er dan iets wat niemand mag horen?", vroeg ik verontwaardigd. Hij lachte en tekende een nieuwe reeks cirkeltjes op mijn buik. "Ik heb ook wel graag wat privacy zo nu en dan", zei hij, en hij rolde met z'n ogen.
"Dan heb je wel het verkeerde beroep gekozen", lachte ik.
Louis liet z'n mond openvallen. "Voor zoiets kies je niet, Steph!" Ik legde m'n hand op het zijne, en de cirkeltjes stopten.
"Ja tuurlijk", ging hij verder, "toen we plots in die liveshows stonden, wist ik echt wel dat mijn leven zou veranderen. Maar dit...
Goh Steph, het is soms echt wel lastig. Overal waar we komen wordt alles met argusogen bekeken. Wat we doen, waar, met wie..."
Ik wreef met m'n hand over het zijne.
"Dat moet inderdaad niet makkelijk voor je zijn. Wilde je daarom eigenlijk niet samen gezien worden?"
Hij keek me aan en lachte z'n tanden bloot.
"Uiteindelijk zouden we toch samen opgemerkt worden. Maar weet je, mijn vorige relatie liep op de klippen omdat we gewoon geen tijd kregen met elkaar. Eleanor vroeg helemaal niet voor die aandacht. Zelfs als ze gewoon met vriendinnen een avondje wou gaan stappen, stond diezelfde avond heel twitter vol met foto's van hen."
"En je denkt dat dat opnieuw gaat gebeuren?"
"History repeats itself, baby."
Ik keek verontwaardigd. "Hebben wij dan een relatie?"
Louis duwde zich omhoog en zette zich naast me neer.
"Ik wil je beter leren kennen. Het klikt wel tussen ons, de verwijten in het begin niet meegeteld."
Ik moest er opnieuw om lachen als ik eraan terugdacht. Het was waarschijnlijk het verhaal dat ik over enkele jaren aan mijn kinderen zou vertellen als het meest genante moment ooit!
Louis zag dat ik binnenpretjes had, en lachte mee.
"Ik wil gewoon niet dat we onder druk komen te staan door de media. Ik wil niet dat je al wordt neergesabeld door de media of de fans voor we de kans krijgen om elkaar beter te leren kennen. We zien wel wat het wordt, toch?"
Ik voelde me warm worden vanbinnen. Hij sprak over "we".
"We zien wel wat het wordt", herhaalde ik.