Broken by you

Deel 15

Ik was in lange tijd niet meer zo zenuwachtig geweest.
Ik had mijn diploma nog maar een maandje op zak, en had al die tijd de moeite niet genomen om een job te zoeken in de modesector.
Ik werkte dan ook al 4 jaar in het HRC en wilde dat nog even volhouden voor ik echt in de modesector zou stappen.
Misschien was ik niet zelfzeker genoeg om de stap te zetten? Ik had immers weinig ervaring in het ontwerpen van kleren.
Ik had vanmorgen na het douchen mijn schetsen in een grote map gestoken en was nu op weg naar Mrs. Griffin.
Mrs. Griffin was het hoofd van London Clothing Inc., een groot ontwerpbureau. Zij hadden al kleren ontworpen voor de allergrootste sterren. Ik had er geen benul van hoe die Mrs. Griffin eruit zag, maar ik stelde ze mij voor als een iets oudere, deftige dame, die me zoveel vragen zou stellen dat ik huilend haar bureau zou uitlopen. Ze zou me aankijken en bij zichzelf denken: Wat komt zo'n jong veulen hier nu doen? Denkt zij nu echt dat ze ooit kleren zal kunnen ontwerpen voor Katy Perry of Lady Gaga?
Kon ik nog onder de afspraak vandaan komen? Misschien moest ik het toch maar direct bij Caroline en Lou proberen?
Ik hief mijn hoofd omhoog. Neen, ik moest dit doen. Ik wilde zo graag bewijzen wat ik waard ben, nou, dit was al een mooie eerste stap.
Het gebouw waar London Clothing Inc. zich bevindt, zag er helemaal anders uit dan ik me had voorgesteld. Het bestond voornamelijk uit glas en metaal. Er hing een koude sfeer.
Ik werd opgewacht door een jong meisje. Ze kwam meteen naar me toe en schudde mijn hand.
"Oh, dan toch!", gilde ze. Ik keek haar vragend aan.
"Kom ik hier vanmorgen aan, zie ik dat Edith... Mrs.Griffin een afspraak heeft met Stephanie Burns. Ik dacht: zou dat de vriendin van Louis Tomlinson zijn die hier komt werken? Jaaa, ik had gelijk!"
Ze bleef mijn hand maar schudden.
"Het is niet zeker dat ik hier kom werken, ik kom op sollicitatiegesprek, juffrouw...", zei ik.
Het meisje liet mijn hand los en wees naar haar naambadge. "Richards. Kelly Richards. Ik ben de nieuwe secretaresse. Zeg maar Kelly, ik voel dat wij beste vriendinnen kunnen worden", gilde het meisje.
Help, kon ik hier nog ontsnappen?
"Komt Louis je straks ophalen? Oh, al mijn vriendinnen gaan jaloers zijn als ik hen vertel dat ik met jou mag samenwerken!", bleef het meisje maar ratelen.
"Euh, juffrouw Richards... Kelly?", onderbrak ik haar. "Heeft Mrs. Griffin nu tijd voor mij?"
"Oh nee, ze is niet aanwezig. Ze had vanmorgen een lunchafspraak en die is nog steeds bezig. Eigenlijk moest ik jou bellen om de afspraak te verzetten, maar ik was zo enthousiast..."
"Dus de afspraak met Mrs. Griffin gaat niet door nu?", vroeg ik ter bevestiging. Het meisje schudde haar hoofd.
Ik draaide me om.
"Wanneer wil je een nieuwe afspraak, Stephanie?", hoorde ik Kelly achter mij vragen. Ik keek haar aan.
"Juffrouw Burns, alsjeblief. En euh... ik bel nog wel voor een nieuwe afspraak... Kelly".
Het meisje maakte een sprongetje. Ik had haar bij haar voornaam genoemd.
Ik wilde hier weg. Dit was niet de plaats waar ik wilde komen werken. Ik had vanmiddag met Caroline afgesproken, en als zij me niet zou kunnen verde helpen, zou ik wel verder zoeken. Maar het was duidelijk: London Clothing Inc. was niets voor mij.

Het was even na tien uur toen ik de fitnessruimte betrad.
Het was er behoorlijk luid, hoewel enkel Harry en Louis er aanwezig waren. Ze waren net op de loopband, met hun rug naar mij gekeerd. De radio stond aan. Het was "Barbie Girl" van Aqua en de jongens zongen uit volle borst mee. Ik vond het wel grappig om hen zo bezig te zien. Louis zong de tekst van Ken en deed er zelfs gebaren bij, tot hij net niet van de loopband schoof. Harry stond op de linkerloopband en was Barbie. Hij leek het minder moeilijk te hebben om tegelijk te lopen, te zingen en te gesticuleren.
Maar hij was dan ook een getraind loper, hij stond elke dag minstens een uurtje in de fitnessruimte.
Ik leunde tegen de muur. Het liedje was bijna ten einde.
Toen Barbie tegen Ken zei dat ze van hem houdt, brachten Louis en Harry hun gezichten dichter bij elkaar, alsof ze wilden kussen.
Ik kuchte. Louis schrok zo hard dat hij van de loopband schoof. Harry lag in een deuk.
Ik liep naar Louis. "Sorry, liefje", fluisterde ik, terwijl ik hem omhoog trok. Hij keek me boos aan. "Dat zijn 20 push-ups als straf", zei hij gespeeld boos. Ik trok een pruillip. "Word ik gestraft omdat jij niet met Harry mocht kussen?"
Ik draaide me om en liep naar de turnmat. In één ruk deed ik de 20 push-ups. Harry's mond viel open van verbazing.
"Tommo, dat is echt wel een moordgriet", siste hij naar Louis. Ik zette me recht en vloog Louis om de hals. Ik kuste hem hartstochtelijk.
"London Clothing Inc.?", vroeg hij toen ik hem opnieuw losliet. Ik keek over Louis' schouder naar Harry.
"Als ik mijn leven beu ben, dan wel", lachte ik. Harry trok zijn wenkbrauwen op.
"Als één van jullie daar ooit in de buurt komt: let op voor Kelly, de nieuwe secretaresse. Mijn zelfverklaarde beste vriendin. Gewoon omdat ik jouw vriendin ben", zei ik tegen Louis. Hij legde zijn handen op mijn heupen.
"Dan toch Caroline?"
Ik rolde met mijn ogen. "We zien wel. Alleen als ze mijn schetsen goed vindt", zei ik. Harry zette de loopband stil, depte het zweet van zijn voorhoofd en kwam bij ons staan. "Heb je je schetsen bij je?", vroeg hij.
Ik vond het best charmant dat hij interesse toonde.
"In de kleedruimte. Je mag ze straks zien. Maar eerst wil ik wel eens zien wat die spieren van jullie allemaal nog aankunnen".
De sportsessie liep wat uit. Het uurtje sporten van de jongens werd verlengd met 20 minuutjes.
Ik had vanmorgen al wel gedoucht, maar wilde toch fris ruiken voor mijn afspraak met Caroline.
Louis en Harry gingen de richting uit van de mannendouches. "Hier is ook nog plaats, hoor", riep Harry, net als ik de vrouwendouches wilde binnengaan. Ik keek hem strak aan. "Nice try, Harold, maar neen dank je".
Louis duwde Harry lachend de doucheruimte in. Ik bleef even staan. Nu ja, waarom niet? De douches waren allemaal afgesloten, dus zouden we elkaar niet kunnen zien. Horen wel, wat het alleen maar spannender maakte.
Zouden artiesten ook zingen onder de douche? Ik duwde de deur van de mannendouches open.
Fuck! Vlak voor me stond Harry, helemaal in zijn nakie. Ik keek naar zijn lichaam, slechts heel even, en trok dan de deur opnieuw dicht. Ik liep gauw de vrouwendouches in.
Mijn haren waren nog wat nat, maar ik had geen zin om er warme lucht door te blazen om ze droog te krijgen.
Ik liep de hall in. Ik was de eerste, Louis en Harry waren nog in de kleedruimte.
Ik leunde tegen de muur en dacht terug aan wat ik gezien had. Harry's lichaam mocht er best zijn. Ik was nooit dol geweest op tattoos, maar vond ze bij Louis en Harry goed passen.
Mijn smartphone trilde in mijn broekzak. Het was een berichtje van Katie, die wilde weten hoe het met me ging. Ik stuurde haar een breed lachende smiley met Louis' naam achter, en een norse smiley met London Clothing Inc. erbij. Net toen ik op send drukte, ging de deur van de kleedruimte open. Harry kwam eruit.
Oh ja, hij wilde mijn schetsen zien. Hij kwam naar me toe gestapt en bleef vlak voor me staan. Ik voelde me geintimideerd.
Hij drukte me dichter tegen de muur met zijn knie. "Beviel het je, wat je zag?"
Ik wist niet wat antwoorden. Was hij kwaad omdat ik hem in zijn blootje had gezien? Ik keek hem strak aan.
Wat was het juiste antwoord op zijn vraag? "Euh...", stamelde ik. "Sorry, dat was niet de bedoeling."
Harry bracht zijn gezicht nog dichter bij het mijne. "Beviel het je?", vroeg hij nogmaals.
Ik slikte. "Euh... ja?". Harry sprong naar achter en deed een klein vreugdedansje. "Still got it", zei hij.
Louis kwam uit de kleedruimte en zag wat er gebeurde. "Oh Harold, hou ermee op. Steph is bang van jou".
Harry keek me verrast aan. "Oh pumpkin, echt? Dat was niet mijn bedoeling."
Ik lachte, opgelucht. "Het is oké. Still love you, though".
Harry gooide me een kushandje toe. "De schetsen?", vroeg hij toen, en ik was blij dat hij van onderwerp veranderde.
Ik nam de schetsen uit de map en toonde ze hem.
"Deze mag je voor mij wel maken!", riep hij enthousiast uit over één van de schetsen. Ik bekeek de schets. Het was degene die ik had gemaakt met hem in mijn gedachten.
"We zullen zien wat Caroline daarvan vindt", lachte ik. Harry keek me aan. "Zelfs als ze het niet goed vindt: dit ga jij voor mij maken!"
Ik was blij met zijn enthousiasme.

"Ben je bang voor Harry?", vroeg Louis.
Ik had net een hap genomen van mijn broodje chicken.
'Bang? Hoezo?", vroeg ik met mijn mond vol.
Louis slikte zijn hap door. "Ik heb gemerkt dat hij je makkelijk kan intimideren."
Hij had gelijk.
"Bang is een groot woord. Ik kom goed met hem overeen, we amuseren ons goed samen en ik kan geweldig goed met hem praten". Ik slikte mijn hap ook door. "Maar hij is er inderdaad goed in om iemand van zijn sokken te blazen met zijn gedrag. Zo... bezitterig, opdringerig, aanhankelijk, ik weet niet hoe ik het het beste omschrijf". Louis lachtte.
"Harry doet geen vlieg kwaad, hij houdt graag controle over de mensen waar hij mee omgaat".
"Precies Richard", mompelde ik. Louis beet op zijn lip. "Dat begrijp je nu toch wel?"
Ik zuchte.
"Ik moet door. Caroline verwacht me binnen een kwartiertje." Ik gaf Louis een kus op zijn voorhoofd.
"Zie ik je vanavond?", riep hij me toe, terwijl ik mijn jas van de kapstok nam.
Ik stak m'n hoofd om de hoek. "Neen, vanavond blijf ik thuis, ik zou heel graag nog eens een volledig hoofdstuk van mijn boek uitlezen". Louis knikte. "Doe het goed, liefje", zei hij. Ik zwaaide naar hem. "Jij ook. Don't mess things up tonight".

Caroline zat in de loungezetels van de bar waar we hadden afgesproken.
Ze bekeek me van kop tot teen toen ik haar naderde.
"Hé Stephanie, alles oké?" Ze gaf me een kus op m'n wang en ik zette me in de zetel tegenover haar.
"Heb je die zelf ontworpen?", vroeg ze, en ze wees naar m'n topje.
Het was één van de stuks die ik voor mijn eindwerk had gemaakt. Het was een zwart topje dat deels uit leder bestond en deels transparant was, maar wel zedig transparant. Op het lederen gedeelte waren studs voorzien, in de vorm van bloemetjes.
"Euh... ja", zei ik, en ik kon uit haar blik niet opmaken of ze het mooi vond of niet.
"En heb je ook schetsen bij?"
Ik gaf haar mijn map. Ik had vanmorgen vroeg een heel schema uitgedokterd, van welke schets ik het eerste zou tonen tot degene die ik zelf iets minder vond. Harry was er daarna in geslaagd om ze allemaal door elkaar te halen, en ik zag net dat ik vergeten was ze opnieuw in de juiste volgorde te zetten.
Caroline bekeek de eerste twee schetsen. Het waren het kleedje voor Sophia en de kleren die ik voor Zayn in gedachten had. Ze bekeek ze heel nauwkeurig, en riep dan de ober. Pedro, zo heette hij, dat zag ik op zijn naambadge.
"Jij ook een cosmopolitan?", vroeg Caroline me. Ik knikte.
"Doe er maar twee", zei ze tegen Pedro. "Het kan wel eens een lange dag worden".
Fuck. Ik voelde me misselijk worden. Caroline vond mijn schetsen niet goed. Ze zou ze waarschijnlijk uitvoerig bestuderen en me dan alle negatieve punten ervan opsommen.
Ik keek naar haar ogen. Die bestudeerden elke millimeter van mijn ontwerpen.
Ze legde de eerste twee schetsen weg en nam de volgende. Dit waren het jurkje van Chelsey en de kleren voor Louis. Caroline lachtte. "Het klinkt misschien gek, maar dit zie ik Louis perfect aandoen", zei ze me.
Ik moest erom lachen. "Dat was de bedoeling ook". Caroline hield haar hoofd schuin.
"Ik had bij elke schets wel iemand in gedachten", legde ik haar uit, "en bij deze schets was het Louis".
"Oh, kindje toch", zei Caroline, "het is wel duidelijk dat je een hele tijd met Louis in je gedachten mag zitten. Ik vind het top, die schetsen van jou!"
Ik was opgelucht. Pedro kwam er net aan met onze cosmopolitan.
"Hé", zei Caroline, net toen ik mijn eerste slokje wou nemen, "krijg je dit gemaakt voor vanavond?"
Ik keek haar aan. Ik had niet zoveel materiaal bij me.
"Als we nu samen naar het atelier gaan, zou het je dan lukken om deze broek, enkel de broek, klaar te krijgen voor het concert van vanavond? Dan kan je Louis ermee verrassen."
"Oh", zei ik. Ik dacht even na. "Op zich is dat geen probleem. Maar kan jij hem de broek dan geven? Ik wou vanavond niet naar het concert gaan."
Caroline nipte van haar glas. "Troubles?"
Ik lachte. "Neen. Maar ik heb even geen zin in een concert van One Direction".
De meisjes die net achter me doorgingen, gilden het uit toen ze de naam One Direction hoorden.