Broken by you

Deel 21

Ik kon me maar moeilijk concentreren op mijn werk.
Hoe hard Louis er aanvankelijk tegenop zag, zo enthousiast was hij nu. Hij las alle vragen luidop voor en maakte heel erg veel lawaai. Ik vond het best schattig om hem zo te zien.
De twitcam was nog maar 10 minuten bezig, maar Louis had al een hese stem van al het antwoorden op de vragen die massaal binnenliepen. Af en toe sloeg hij al eens een vraag over, merkte ik. Niet dat het te snel voor hem ging, want ik las van zijn gezicht af dat hij de vragen wel las, maar ze niet wilde beantwoorden. Louis wist perfect welk spelletje hij aan het spelen was.
Ik vond het geweldig hoe hij dit oploste.
Hmm. Een stoute gedachte kwam in mij op. Als ik nu eens... Zou ik durven?
Ik bekeek Louis nog eens aandachtig. Hij was zo geconcentreerd bezig dat hij niet zag wat ik aan het doen was.
Ik opende een extra venster en duwde de url van twitter in. Ik maakte een extra account aan, met een alias die me nooit zou kunnen verraden. Ik ging naar de twitter van One Direction en probeerde te volgen wat er gebeurde. Er kwam juist een berichtje binnen van ene Jessica, gevolgd door Manuela. Beiden typten ze niets meer dan "@onedirection @louis_tomlinson #twitcam Hiii how are you".
Ik keek naar Louis. Hij zwaaide naar de cam. "Hiiii Jessica and Manuela! I'm fine, thank you, loves". Ik werd er meteen vrolijk van. Louis zag het dus écht wel wanneer iemand nieuw hem een berichtje stuurde.
Dat kwam me goed uit, dan was ik er zeker van dat hij het mijne ook zou zien!
Ik dacht even na over mijn berichtje. 140 tekens is niet veel, natuurlijk. Hmm.

Ik drukte op tweeten. Meteen daarna keek ik over mijn laptop heen naar Louis. Hij was net gekke gezichten naar zijn scherm aan het trekken.
Plots veranderde zijn gezichtsuitdrukking. Hij keek even in mijn richting, en dan opnieuw naar zijn scherm. Er kwam een grijns op zijn gezicht.
"Hey Lou, don't you sweat too much in those hot dark grey boxershorts?", las hij luidop voor. Ik onderdrukte een lachje en deed of ik hem niet hoorde.
"Babe", zei hij tegen zijn scherm, "who says I'm wearing boxershorts?" Ik voelde me schaakmat gezet. Ik wilde niet vanaf het eerste moment door de mand vallen en moeten toegeven dat ik het was. Ik besloot nog maar even niets meer te tweeten, tot hij mijn twitternaam vergeten zou zijn. De vragen liepen ongelofelijk snel na elkaar binnen, het zou niet lang duren voor ik hem opnieuw een vraagje kon sturen.
"Payno, get outta here!", schreeuwde hij plots naar het scherm, en hij lachtte luid. Ik keek naar de twitterpage van One Direction en zag dat Liam net een berichtje had gestuurd. "Why are people paying so much attention at Louis? I'm on twitter as well", had hij getweet. Ik wilde erop antwoorden, maar dan zou mijn alias mij verraden en kon ik Louis niet meer ongegeneerd stalken.
Ik logde even uit, en startte mijn ontwerpprogramma opnieuw op. Ik was net begonnen aan een ontwerp voor Lottie, Louis' zus.
Ik had er Louis niet van gezegd, omdat ik ook helemaal niet wist of hij dat wel leuk zou vinden. Ik had Lottie nog steeds niet ontmoet en wist dus ook niet of ze me wel leuk zou vinden. En mocht dat zo zijn, zou ze wel een ontwerp van me willen dragen? En wat was haar smaak?
Ik had een witte skinny broek met subtiele openingen langs de zijkant getekend, en zat even vast met het gedacht voor het topje.
Ik wilde er een zwart satijnen topje bij verzinnen, maar had er geen idee van of ik het apart wilde, of aan de broek vast. Ik sloeg mijn laptop dicht, zonder me af te melden. Louis werd opgeschrikt door de klap. Hij keek in mijn richting. "What's up, baby?", vroeg hij bezorgd. Nog voor ik iets kon antwoorden, hoorde ik 4 nieuwe berichtjes binnenlopen. Louis bekeek ze en lachtte. Hij keek opnieuw naar mij.
"Ik heb verraden dat je hier bent. Kom je erbij?", vroeg hij, en hij stak zijn hand naar me uit. Hoe kon ik hem nu weerstaan?
Ik ging dichterbij, maar checkte eerst of ik toch niet in beeld kwam. Ik keek naar Louis. Modest?, lipte ik. Louis trok zijn schouders op.
Hij trok me naast zich de zetel op. Ik zwaaide naar  de cam. Dat voelde best raar. Ik zwaaide naar een stuk elektronica, zonder te weten wie er allemaal aan de andere kant van het scherm zat.

"You two look perfect", "Awww cuties", "how's your first holiday together", het waren allemaal hele leuke berichtjes die binnenliepen.
Louis had me dicht tegen zich aan getrokken en hield m'n hand vast. Telkens wanneer iemand een tweet stuurde dat we goed bij elkaar passen, keek Louis recht in mijn ogen. Het liefste van alles wilde ik de twitcam sluiten en met Louis naar bed gaan nu, maar hij zou nog anderhalf uur moeten blijven.
Het verschil in tijdzones zorgde ervoor dat het aantal tweets minder werd na een tijdje. Ik vond dit niet zo erg. Ik was best wel moe. Louis leek een adrenalinestoot gekregen te hebben, hij bleef maar tweets aanklikken en vragen beantwoorden.
Het was al even geleden dat ik hem nog zo enthousiast had gezien naar de fans toe, de laatste dagen was hij eerder kribbig geweest. Al besefte ik dat dat ook deels aan mij lag.