Broken by you

Deel 49

Ons eerste goed voornemen, zoveel mogelijk tijd samen doorbrengen, viel meteen in duigen. Op Louis' tweede vrije dag had hij een afspraak gepland met Connor om de toekomst van de Doncaster Rovers te bespreken. Ik begreep niet goed wat Louis daarover kon vertellen aan Connor, of omgekeerd. Maar ik begreep hoe dan ook niet zoveel van voetbal. Ik vond voetbal enkel leuk omdat ik wist dat het Louis gelukkig maakte en omdat hij met zijn voetbalmatchen andere mensen gelukkig maakte. En ik vond voetbal natuurlijk ook wel leuk om de shortjes die de voetballers droegen.

We waren vanmorgen lekker lang in bed blijven liggen. Het voelde zalig aan om niet erg vroeg te moeten opstaan om tijdig op het werk te geraken, zowel voor Louis als voor mij. Louis was een uurtje geleden vertrokken naar zijn afspraak met Connor. "Het kan laat worden, baby", had hij gezegd. Een hele namiddag over voetbal praten, meende hij dat? Ik had kaartjes voor een concert in het Open Air Theatre in Regent's Park voor vanavond, maar dat begon om 19u en Louis zou niet tijdig terug in Londen zijn. Ik zou dus iemand anders moeten vinden om me gezelschap te houden. Katie was opnieuw in New York, dus dat was geen optie. Ik geraakte er niet aan uit met wie ik mijn avond wilde doorbrengen.

"Hé Steph", beantwoordde Lottie mijn oproep. Lottie was, na Louis en Katie, gek genoeg mijn volgende keuze. "Hé Lottie, heb jij geen zin om vanavond samen met mij naar het openluchttheater te gaan?", viel ik met de deur in huis. Ik hoorde een luid gepraat op de achtergrond. "Oh Stephanie, graag, maar ik ben niet echt in de buurt. Ik ben momenteel samen met Fizzy en enkele vriendinnen in Liverpool." Lottie dus al niet. "Maar waarom vraag je het niet aan Haz? Hij is in de buurt en zal wel willen." Ik dacht even na. Harry. Ik had zelf niet eens aan Harry gedacht. "Bedankt Lottie. Have fun with the girls".

Harry. Neen, vandaag niet. We waren nu eindelijk verlost van alle vuile roddels, nu opnieuw samen ergens opduiken terwijl Louis een eindje van hier zit zou geen slimme zet zijn. Ik toetste Sophia's nummer in, maar legde alweer in voor ze mijn oproep kon beantwoorden. Ik herinnerde me dat zij en Liam vanavond bij haar ouders zouden gaan eten. Sophia kon ik dus ook schrappen. Jay? Perrie? Caroline? Van hen wist ik dat ze vanavond ook al andere plannen hadden. En Nathalie kon ik niet meevragen, want het waren net hààr kaartjes die ik gekregen had omdat ze zelf niet kon gaan.

Ik zuchtte naar mijn spiegelbeeld. Verdorie, fucking Tomlinson, mijn avondje zo vergallen. Ik had er zo hard naar uitgekeken om vanavond samen met Louis naar het openluchtconcert te gaan en samen te genieten van de muziek en van elkaar. Ik kon ook thuisblijven en wachten tot hij terug was, maar daar had ik helemaal geen zin in. Dan toch maar Harry?

Nog geen twee minuten nadat ik hem een berichtje had gestuurd, kreeg ik al antwoord. "I'll pick you up at 6 p.m", las ik als antwoord op mijn vraag of hij zin had om mee te gaan. Dat was dus duidelijk een positief antwoord. Hij zou hier al gauw zijn, dus kon ik me maar beter klaarmaken. Ik liep naar m'n kleerkast en rommelde er wat in. Ik had vanmiddag gauw m'n jeans aangetrokken en een t-shirt van Louis, maar dat leek me niet meteen geschikt om mee uit te gaan straks. Al zou ik er niet meteen een probleem mee hebben om een hele dag in Louis' t-shirt rond te lopen, ik was dol op de geur ervan. De geur van Louis, heerlijk. Ik nam één van m'n witte, kanten jurkjes van de kapstok en bekeek het even. Het was het allereerste jurkje dat ik ooit kocht. Ik kocht het toen speciaal voor de verjaardag van David, mijn toenmalige vriendje. Tot die dag droeg ik enkel broeken, omdat ik me nooit zelfzeker genoeg voelde om m'n blote benen te tonen. Nadat het spaak gelopen was tussen David en mij, had ik er een hele tijd over gedaan om dat kleedje nog een keer tevoorschijn te halen. Toen Katie me eindelijk kon overtuigen om het nog een keertje aan te trekken, had ik er eerst de schaar doorgehaald en het kleedje wat bijgewerkt met knoopjes en strikjes. Het was onherkenbaar geworden, en toch hingen er nog zoveel herinneringen aan vast. Ik hield het kleedje voor me en keek in de spiegel. Ja, dit leek me wel wat. De avond viel niet zo vroeg in Londen, maar toch zou ik m'n zwarte vestje er over aan doen om geen kou te vatten.